Χαλιφάτο των Αββασιδών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 82:
====Κυριαρχία των Μπουγιδών και των Σελτζούκων (978-1118)====
Παρά τη δύναμη των Μπουγιδών εμίρηδων, οι Αββασίδες διατήρησαν μια αυστηρά τυπολατρική Αυλή στη Βαγδάτη, όπως περιγράφεται από τον Μπουγίδη γραφειοκράτη Χιλάλ αλ-Σαμπί, και διατήρησαν επίσης ένα βαθμό επιρροής στα πολιτικά και θρησκευτικά ζητήματα της Βαγδάτης,
Με τη δυναστεία των Μπουγιδών υπό εξαφάνιση, δημιουργήθηκε ένα κενό εξουσίας το οποίο καλύφθηκε τελικώς από τους [[Σελτζούκοι| Σελτζούκους Τούρκους]], κλάδο των [[Ογούζοι Τούρκοι|Ογούζων Τούρκων]]. Όταν ο εμίρης (πρώην σκλάβος) Μπασασιρί ύψωσε τα λάβαρα της σιιτικής φατρίας των Φατιμιδών στη Βαγδάτη το 1058, ο σουνίτης Αββασίδης χαλίφης Αλ-Κάιμ ήταν ανήμπορος να αντιδράσει χωρίς εξωτερική βοήθεια. Ο Τογρούλ μπέης, σουλτάνος των Σελτζούκων, αποκατέστησε το σουνιτικό έλεγχο στη Βαγδάτη και ενσωμάτωσε το Ιράκ στα εδάφη της δυναστείας του. Άλλη μια φορά, οι Αββασίδες ήταν υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουν μια στρατιωτική δύναμη που δεν μπορούσαν να νικήσουν, παρόλο που ο Αββασίδης χαλίφης παρέμεινε τυπικά ηγέτης της ισλαμικής κοινότητας. Οι διάδοχοι Σελτζούκοι σουλτάνοι [[Αλπ Αρσλάν]] και [[Μαλίκ Σαχ Α΄|Μαλίκ Σαχ]], καθώς και ο βεζίρης [[Νιζάμ αλ-Μουλκ]], είχαν την έδρα τους στην Περσία, αλλά διατηρούσαν την εξουσία πάνω στους Αββασίδες της Βαγδάτης. Όταν η δυναστεία άρχισε να εξασθενεί το 12ο αιώνα, οι Αββασίδες κέρδισαν μεγαλύτερη ανεξαρτησία για ακόμα μια φορά.
| |||