Ελληνοϊταλικός Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Αρχική ιταλική επίθεση (28 Οκτωβρίου 1940 - 13 Νοεμβρίου 1940): αγώνας επιβραδυντικός |
→Ελληνική αντεπίθεση και ακινητοποίηση (14 Νοεμβρίου 1940 - 8 Μαρτίου 1941): Ελλείψεις υλικού~~~~ |
||
Γραμμή 149:
Το Τμήμα Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας και το Γ' Σώμα Στρατού, ενισχυμένα με μονάδες από ολόκληρη τη Βόρειο Ελλάδα, εξαπέλυσαν επίθεση στις [[14 Νοεμβρίου]], με κατεύθυνση την [[Κορυτσά]]. Μετά από σκληρή μάχη στην οχυρωμένη μεθόριο, οι Έλληνες τη διέσπασαν στις [[17 Νοεμβρίου]] και μπήκαν στην [[Κορυτσά]] στις 22. Λόγω της αναποφασιστικότητας του ελληνικού Γενικού Επιτελείου, οι Ιταλοί βρήκαν χρόνο να αναδιοργανωθούν και να μην καταρρεύσουν τελείως παρόλο που στο στράτευμά τους είχε ήδη ξεσπάσει κρίση με παραιτήσεις υψηλόβαθμων στρατιωτικών.<ref>Η Ελλάδα & ο κόσμος (1915-2005), τόμος δεύτερος, σελ. 105, εκδόσεις Ντέτσικα</ref>
{{Κύριο|Μάχη της Χειμάρρας|Κατάληψη της Κλεισούρας}}
Η επίθεση από τη Δυτική Μακεδονία συνδυάστηκε με γενική επίθεση σε ολόκληρο το μήκος του Μετώπου. Το Α' και Β' Σώμα Στρατού προέλασαν στην Ήπειρο, και μετά από σκληρή μάχη κατόρθωσαν να καταλάβουν τους [[Άγιοι Σαράντα|Αγίους Σαράντα]], το [[Πόγραδετς]] και το [[Αργυρόκαστρο]] ως τις αρχές Δεκεμβρίου και τη [[Χειμάρρα]] την παραμονή των Χριστουγέννων. Είχε πλέον καταληφθεί ουσιαστικά ολόκληρη η [[Βόρεια Ήπειρος]]. Στις [[10 Ιανουαρίου]] [[1941]], πριν την έλευση της βαρυχειμωνιάς, καταλήφθηκε και το στρατηγικής σημασίας οχυρωμένο [[Κατάληψη της Κλεισούρας|πέρασμα της Κλεισούρας]]. Αλλά οι Έλληνες δεν κατόρθωσαν να προωθηθούν προς το [[Βεράτιο]], ενώ απέτυχε και η επίθεσή τους προς την [[Αυλώνα]]. Στη μάχη για την Αυλώνα, οι Ιταλικές μεραρχίες «Λύκοι της Τοσκάνης», «Τζούλια», «Πινερόλο» και «Πουστέρια» υπέστησαν μεγάλες απώλειες, αλλά στα τέλη Ιανουαρίου η ελληνική προέλαση σταμάτησε. Οι Έλληνες σταμάτησαν λόγω αριθμητικής υπεροχής, πλέον, των Ιταλών, και λόγω της απομάκρυνσής τους από τα κέντρα ανεφοδιασμού.Κατά τον Ραιημόν Καρτιέ(Ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου) οι Ιταλοί είναι κακοντυμένοι ,αλλά οι Έλληνες πολεμούνε γυμνοί .
Στο μεταξύ, ο στρατηγός Σοντού αντικαταστάθηκε στα μέσα Δεκεμβρίου από τον Ούγκο Καβαλλέρο (Ugo Cavallero). Στις [[4 Μαρτίου]], με την απειλή της γερμανικής επέμβασης έκδηλη, οι Βρετανοί έστειλαν τις πρώτες τους ενισχύσεις και πολεμοφόδια στους Έλληνες. Συγκεκριμένα, έστειλαν τέσσερις μεραρχίες, εκ των οποίων δύο τεθωρακισμένες, που αριθμούσαν 60.000 στρατιώτες υπό τις διαταγές του στρατηγού Χένρι Ουίλσον (''Henry Wilson'').<ref>Buell, Hal. ''World War II Album & Chronicle'' σελ. 75</ref>
| |||