Έρβιν Ρόμελ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η πρώτη μεγάλη ένδειξη της στρατιωτικής του μεγαλοφυΐας φανερώθηκε στη [[Μάχη του Καπορέττο]] στις Βορειο-Ανατολικές Άλπεις στο μέτωπο του ποταμού Ισόντζο όταν στις [[26 Οκτωβρίου]] του [[1917]], διοικώντας μόλις 200 [[Γερμανία|Γερμανούς]], κατανικά με έφοδο τους Ιταλούς, συλλαμβάνει αιχμαλώτους 150 αξιωματικούς και 9.000 στρατιώτες (μία ολόκληρη Ιταλική μεραρχία) και κυριεύει 200 πολυβόλα, 18 ορεινά κανόνια, 2 ημιαυτόματα κανόνια, περισσότερα από 600 υποζύγια, 250 φορτωμένα οχήματα, 10 φορτηγά και 2 ασθενοφόρα της φρουράς του Λονγκαρόνε.<ref>{{Cite book|title = Το Πεζικό Επιτίθεται|last = Ρόμμελ|first = Έρβιν|publisher = Eurobooks|year = 2006|isbn = 960-87218-3-0|location = Αθήνα|pages = 364}}</ref> Στις 18 Δεκεμβρίου 1917 για το κατόρθωμά του αυτό, του απονέμεται το παράσημο "Pour le merite" (ύψιστη τιμητική διάκριση της Πρωσσίας).<ref name="autogenerated1">[http://www.freeinfosociety.com/site.php?postnum=792 Erwin Rommel Biography]</ref><ref>{{Cite book|title = Το Πεζικό Επιτίθεται|last = Ρόμμελ|first = Έρβιν|publisher = Eurobooks|year = 2006|isbn = 960-87218-3-0|location = Αθήνα|pages = 370}}</ref> Για ένα χρονικό διάστημα υπηρέτησε στο ίδιο Σύνταγμα Πεζικού με τον Φρήντριχ φον Πάουλους, ο οποίος, όπως και ο Ρόμμελ, προάχθηκε στο βαθμό του Στρατάρχη στη διάρκεια του Β' ΠΠ. Ο Ρόμμελ τραυματίστηκε 3 φορές στον Α'ΠΠ - δύο στο Δυτικό Μέτωπο και μία φορά στη Ρουμανία.

Στην εκστρατεία εναντίον της [[Πολωνία]]ς δεν είχε άμεση συμμετοχή, καθώς ήταν επικεφαλής της φρουράς του στρατηγείου του Χίτλερ. Το [[1940]], έχοντας πλέον το βαθμό του [[Υποστράτηγος|Υποστράτηγου]], συμμετέχει στην επίθεση εναντίον της [[Γαλλία]]ς (ἔχονταςκαι ζητήσηαφού έχει μάχιμηπροηγηθεί θέσηεπεισόδιο ἀπόμε τον Χίτλερ), ως Διοικητής της 7ης Μεραρχίας Θωρακισμένων (7 Panzerdivision). Όπως και ο συνάδελφός του (και προιστάμενόςυφιστάμενος του, [[Χάιντς Γκουντέριαν]], ο Ρόμελ είναι οπαδός του κεραυνοβόλου πολέμου (Blitzkrieg) και εκπληρώνει λαμπρά την αποστολή που του έχει ανατεθεί: Η μονάδα του είναι η πρώτη που φθάνει στη [[Μάγχη]] και στις [[19 Δεκεμβρίου]] καταλαμβάνει το [[Χερβούργο]], σημαντικό λιμάνι της Γαλλίας.<ref>Raymond Cartier, ''Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου'', Πάπυρος, Αθήνα, 1964.</ref> Η δράση του στην εισβολή στη Γαλλία χάρισε στον ίδιο και στην μεραρχία του την ονομασία ''«Μεραρχία Φάντασμα»'', λόγω της αστραπιαίας δράσης της. Στη [[Γαλλία]] αιχμαλώτισε 100.000 άνδρες των [[Συμμαχικές δυνάμεις κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο|Συμμάχων]] και κατέστρεψε 450 άρματα μάχης,ἔχοντας ὅμως τίς περισσότερες ἀπώλειες ἀπό ὅλες τίς τεθωρακισμένες μεραρχίες (ενώ η μεραρχία του έχασε μόνο 2.500 άνδρες και μόλις 40 άρματα μάχης). Για τις επιτυχίες του τού απονεμήθηκε ο [[Σταυρός των Ιπποτών]] και ο βαθμός του [[Αντιστράτηγος|Αντιστράτηγου]].

Το [[1941]] του ανατίθεται η διοίκηση της 15ης Μεραρχίας Πάντσερ και της 5ης Ελαφράς Μεραρχίας. Αυτές θα αποτελέσουν τον πυρήνα του γνωστού ως "Afrika Korps" («Σώμα της Αφρικής») γερμανικού εκστρατευτικού σώματος στη [[Βόρεια Αφρική]]. Βασική του αποστολή είναι να βοηθήσει τον ιταλικό στρατό, ο οποίος, έχοντας πολύ κακό οπλισμό, ατάλαντους ηγέτες και χαμηλό ηθικό, έχει υποστεί σχεδόν συντριβή από τις [[Βρετανία|Βρετανικές]] δυνάμεις. Ο Ρόμελ, με πολύ κατώτερες αριθμητικά δυνάμεις, ανατρέπει ολοκληρωτικά το σκηνικό. Στις μάχες αυτές χρησιμοποιεί πολλά τεχνάσματα: διατάζει ψευδείς υποχωρήσεις που οδηγούν σε παγίδες, τοποθετεί παλιούς κινητήρες αεροσκαφών σε φορτηγά με σκοπό να σηκώνουν σκόνη για να δείχνουν υπέρτερες οι δυνάμεις του, μετακινεί φορτηγά προς κάποια κατεύθυνση για να επισημανθούν από την αεροπορία και το βράδυ αυτά γυρίζουν στη βάση τους, δημιουργεί ξύλινα ομοιώματα τανκς για την παραπλάνηση των αεροπλάνων αναφοράς του εχθρού όσον αφορά τις δυνάμεις του στρατού του, κατά τη διάρκεια των μαχών στήνει ψεύτικα πυροβόλα για τον αποπροσανατολισμό του εχθρού κτλ.<ref>[http://www.freeinfosociety.com/site.php?postnum=792 Rommel, Erwin - The Free Information Society<!-- Αυτόματα δημιουργημένος τίτλος -->]</ref> Οι Βρετανικές δυνάμεις πέφτουν συχνά στις "παγίδες" αυτές, που επάξια του χαρίζουν το προσωνύμιο '''«Αλεπού της Ερήμου»'''. Τον [[Φεβρουάριος|Φεβρουάριο]] του [[1941]] συλλαμβάνει αιχμαλώτους δυο [[Βρετανία|Βρετανούς]] στρατηγούς και προάγεται σε [[Στρατηγός|Στρατηγό]] από τη γερμανική διοίκηση. Επίσης, καταφέρνει να εκδιώξει τις βρετανικές δυνάμεις από τη [[Λιβύη]] και να τις απωθήσει στην [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]]. Περικυκλώνει το [[Τομπρούκ]], το σημαντικότερο λιμάνι της Κυρηναϊκής, και το πολιορκεί. Οι [[Βρετανία|Βρετανοί]] οργανώνουν τρεις επιχειρήσεις για την διάσωσή του. Οι πρώτες δύο, οι επιχειρήσεις "Brevity" και "Battleaxe", αποτυγχάνουν. Η τρίτη, η λεγόμενη [[Επιχείρηση Σταυροφόρος|επιχείρηση «Σταυροφόρος»]] (Crusader), αρχικά επιτυγχάνει και ο Ρόμελ οπισθοχωρεί μέχρι την κωμόπολη της [[Ελ Αγκέιλα]] ([[7 Δεκεμβρίου]] [[1941]]). Έχοντας πάρει θάρρος, οι βρετανικές δυνάμεις τον καταδιώκουν, αλλά στις [[20 Ιανουαρίου]] ο Ρόμελ εξαπολύει σφοδρή αντεπίθεση προκαλώντας τους μεγάλες απώλειες. Οι [[Συμμαχικές δυνάμεις κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο|Σύμμαχοι]] φθάνουν στο Τομπρούκ και κλείνονται εκεί προετοιμαζόμενοι για πολιορκία. Στις [[24 Μαΐου]], όμως, ο Ρόμελ επιτίθεται ξανά και πλευροκοπεί τις συμμαχικές δυνάμεις στη [[Γκαζάλα]] και το [[Μπιρ Χακίμ]], εξαναγκάζοντάς τις σε υποχώρηση. Εγκαταλείπουν, έτσι, το [[Τομπρούκ]], που ο Ρόμελ καταλαμβάνει στις [[6 Ιουνίου]] του [[1942]], αναγκάζοντας τους 33.000 υπερασπιστές του να παραδοθούν.Ὁ ΧίτλερΗ τόννίκη προάγειαυτή σέτου στρατάρχηεξασφαλίζει καί τοῦ στέλνει τήντη στραταρχική του ράβδο:<Θά, προτιμοῦσαδηλαδή νάτην μοῦπροαγωγή ἔστελνετου μίαστον μεραρχία>λέειανώτατο ὁδυνατό Ρόμελ(Ραιημόνβαθμό Καρτιέ :Ἱστορία τοῦ Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου)του [[Στρατάρχης|Στρατάρχη]]. Παράλληλα, κάνει τον [[Ουίνστον Τσώρτσιλ]] να αναφωνήσει «Δε θα βρούμε ποτέ ένα στρατηγό ικανό να κερδίσει μια μάχη;». Ο Ρόμελ καταδιώκει τις συμμαχικές δυνάμεις, οι οποίες τον σταματούν στο [[Ελ Αλαμέιν]], γιατί αυτός δεν έχει τα μέσα να προχωρήσει. Το [[Σεπτέμβριος|Σεπτέμβριο]] εγκαταλείπει την [[Αφρική]], καταφεύγοντας στο [[Ζέμμερινγκ]] γιατί έχει παρουσιάσει σοβαρά συμπτώματα ασθένειας: υψηλή πίεση, εντερικό κατάρρου, ηπατοπάθεια. Επιστρέφει εσπευσμένα μετά τη [[δεύτερη μάχη του Ελ Αλαμέιν]], όπου οι συμμαχικές δυνάμεις νικούν το Άφρικα Κορπς. Ο Ρόμελ διευθύνει τη σταδιακή υποχώρηση τωντου γερμανικών μονάδων της στρατιάςστρατού του(εγκαταλείπει τίς ιταλικές στήν τύχη τους,παίρνοντας τά οχήματά τους ) μέσω της Λιβύης προς την Τυνησία, παρά τις αντίθετες εντολές του Χίτλερ, ο οποίος επιμένει σε στατική άμυνα μέχρις εσχάτων. Σε αυτό το σημείο αρχίζει και η μεταστροφή του Ρόμελ: από πιστός και ένθερμος οπαδός του [[Φύρερ]], αρχίζει να χάνει την εμπιστοσύνη του στον [[Χίτλερ]]. Η κατάσταση σε όλα τα μέτωπα αρχίζει να ανατρέπεται, καθώς μεγάλες γερμανικές δυνάμεις έχουν εμπλακεί στο μέτωπο της [[Σοβιετική Ένωση|Σοβιετικής Ένωσης]], ενώ τον [[Νοέμβριος|Νοέμβριο]] του [[1943]], αποβιβάζονται στην Αλγερία και το Μαρόκο οι πρώτες [[ΗΠΑ|Αμερικανικές δυνάμεις]]. Στη μάχη του περάσματος Κασσερίν, ο Ρόμμελ καταφέρνει να επιφέρει μεγάλες απώλειες στο 2ο Σώμα των [[ΗΠΑ]] και να σταθεροποιήσει τις θέσεις του. Το Άφρικα Κορπ, όμως, πάσχει σημαντικά από έλλειψη εφοδίων και, κυρίως, βενζίνης, ενώ παράλληλα είναι αδύνατο να του σταλούν ενισχύσεις. Ο Ρόμελ ανακαλείται από τον [[Χίτλερ]] και επιστρέφει στη [[Γερμανία]].[[Αρχείο:Bundesarchiv Bild 101I-263-1597-16A, Frankreich, Rommel bei Inspektion des Atlantikwalls.jpg|right|thumb|200px|Τείχος του Ατλαντικού: Επιθεώρηση του Ρόμελ. 1944]]

Ο [[Χίτλερ]], όμως, δεν τον αφήνει να συνεχίσει τη θεραπεία του, όπως του είχε πει ανακαλώντας τον. Στις [[23 Ιουνίου]] τοποθετείται επικεφαλής της Ομάδας Στρατιών Β, που επιτηρεί τα παράλια της Δυτικής Ευρώπης, με αποστολή να τις καταστήσει απρόσβλητες απέναντι στην επερχόμενη συμμαχική απόβαση. Ο Στρατάρχης έχει επίγνωση του δυσχερέστατου έργου που έχει αναλάβει. Διατάσσει την κατασκευή οχυρωμένων θέσεων, την πόντιση ναρκών, την κατασκευή αντιαρματικών και αντιαποβατικών εμποδίων.Σε λίγους μήνες κάνει θαύματα,αλλά ταTα μέτρα που ήθελε να λάβει δεν έγινε δυνατό να υλοποιηθούν όλα: Το τσιμέντο χρησιμοποιήθηκε για τις βάσεις του [[Πεενεμούντε]] (εκτόξευση των V2), οι εκρηκτικές ύλες είναι ανεπαρκείς για την κατασκευή του απαιτουμένου αριθμού ναρκών, για τα αντιαρματικά εμπόδια λείπουν τα κατάλληλα μέταλλα,συμβιβάζονται με την χρήση σιδηροτροχιών σε ρόλο <<σκατζόχοιρων>>γιά να τρυπούν τα ύφαλα των αποβατικών. Ο Ρόμελ γνωρίζει πόσο εύθραυστο είναι το μέτωπο που υπερασπίζεται, όσο και αν ο Φύρερ επιμένει να το αποκαλεί «[[τείχος του Ατλαντικού]]». Ταυτόχρονα εμπλέκεται σε μια διαφωνία με τον προϊστάμενό του, Στρατάρχη [[Γκερντ φον Ρούντστεντ]], σχετικά με τη χρήση των πολύτιμων τεθωρακισμένων εφεδρειών. Ο Ρόμελ, με βάση την εμπειρία του από την Αφρική και την εκεί αεροπορική κυριαρχία των Συμμάχων, τα θέλει κοντά στην ακτή, ενώ ο Ρούντστεντ, ακολουθώντας το κλασικό δόγμα, τα θέλει συγκεντρωμένα στην ενδοχώρα, ώστε να εξαπολύσουν συγκεντρωτική αντεπίθεση κατά του συμμαχικού προγεφυρώματος.Ο Ρόμελ αγνοεί ωστόσω την συντριπτική δύναμη πυρός των πυροβόλων του συμμαχικού στόλου ,μην έχοντας τέτοια εμπειρία μέχρι τώρα. Ο [[Χίτλερ]] συντάσσεται με τον Ρούντστεντ. Ο Ρόμελ όμως διαπράττει και ένα σημαντικότατο στρατηγικό σφάλμα: από κοινού με το γερμανικό επιτελείο, περιμένει την απόβαση στο [[Καλαί]], το στενότερο σημείο της Μάγχης, και όχι στη [[Νορμανδία]], όπου το πυροβολικό δεν επαρκεί και τα περισσότερα τάγματα που τον επανδρώνουν είτε στελεχώνονται από άνδρεςυπερήλικες παλαιοτέρωνή κλάσεωνασθενείς καί αναρρώσαντες τραυματίεςεφέδρους είτε είναι τάγματα «Ανατολικών στρατευμάτων» ,το 1/3 των ξένων εθελοντών της Βέρμαχτ(Osttrοuppen δλδ Ουκρανοί,Ρώσοι,Λευκορώσοι,Τάταροι,Ουζμπέκοι,στρατολογημένοι από στρατόπεδα σοβιετικών αιχμαλώτωνOsttruppen) αμφίβολης αξίας. Εν τέλει, η συμμαχική [[Απόβαση της Νορμανδίας|απόβαση]] λαμβάνει χώρα στις [[6 Ιουνίου]] [[1944]] (D-Day), ενώ ο Ρόμελ είναι σε άδεια στη Γερμανία. Επιστρέφει αμέσως και διευθύνει με σχετική επιτυχία τις αμυντικές μάχες, αλλά η εξάλειψη του προγεφυρώματος είναι ανέφικτη. Στις [[17 Ιουλίου]], ένα καταδιωκτικό αεροπλάνο ανατίναξε το αυτοκίνητό του, προξενώντας στον Στρατάρχη σοβαρό τραύμα στο κεφάλι.

Λίγες μέρες μετά, στις [[20 Ιουλίου]], γίνεται [[Συνωμοσία της 20ής Ιουλίου|μία ακόμη (από τις 37 συνολικά)απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ]]. Εκτελεστής είναι ο συνταγματάρχης [[Κλάους φον Στάουφενμπεργκ]], στη συνωμοσία, όμως, που έχει εξυφανθεί, συμμετέχουν και αρκετοί αξιωματικοί κοντά στον Ρόμελ, όπως ο επιτελάρχης του [[Χανς Σπάιντελ]] (Hans Speidel). Η εμπλοκή του Ρόμελ στην συνωμοσία είναι ακόμα αντικείμενο διχογνωμιών: παρότι ο ίδιος είχε γίνει επικριτικός για το ναζιστικό καθεστώς, και είχε έντονες διαμάχες με τον Χίτλερ σχετικά με την διεύθυνση του πολέμου, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να δείχνει ότι είχε μυηθεί στη συνωμοσία, αν και πιθανότατα, όπως και πολλοί άλλοι ανώτατοι αξιωματικοί, γνώριζε την ύπαρξή της. Ως ο πιο γνωστός και σεβαστός ακόμα και στους Συμμάχους Γερμανός στρατηγός όμως, προοριζόταν από τους συνωμότες για την θέση του προέδρου του Ράιχ. Η απόπειρα αποτυγχάνει και η [[Γκεστάπο]] αναλαμβάνει την εξιχνίασή της. Παρά την έλλειψη στοιχείων κατά του Ρόμελ, αρκετά ανώτατα στελέχη του ναζιστικού καθεστώτος, όπως ο [[Μάρτιν Μπόρμαν]], τον υποπτεύονται, και το στρατοδικείο που θα εξετάσει την υπόθεσή του είναι στελεχωμένο με αντιπάλους του, και τον παραπέμπει στο διαβόητο "λαϊκό δικαστήριο". Ο Ρόμελ όμως, ήρωας στα μάτια του γερμανικού λαού, δεν είναι δυνατό να περάσει από δημόσια δίκη για προδοσία. Ο Χίτλερ του προσφέρει εναλλακτική λύση, στέλνοντας δύο στρατηγούς με μια επιστολή του και μια κάψουλα στο Χέρλιγκεν, όπου ο Στρατάρχης ανάρρωνε από τον σοβαρό τραυματισμό του στη [[Γαλλία]]: Να θέσει ο ίδιος τέρμα στη ζωή του, με αντάλλαγμα να μη κινδυνεύσουν με αντίποινα η σύζυγός του και ο γιος τους. Ο Ρόμελ δέχεται και στις [[14 Οκτωβρίου]] [[1944]], σε ηλικία 52 ετών, καταπίνει μια κάψουλα [[Υδροκυάνιο|υδροκυανίου]].[[Αρχείο:Rommels-grab.jpg|thumb|right|Ο τάφος του Ρόμελ στο Χέρλινγκεν]] [[Αρχείο:Erwin rommel death.jpg|thumb|right|Μνημείο στον τόπο που αυτοκτόνησε]] Ενταφιάζεται με τιμές ήρωα πολέμου στο Χέρλινγκεν (Herrlingen).<ref>[http://www.eyewitnesstohistory.com/rommel.htm The Forced Suicide of Field Marshall Rommel]</ref> Ο γιος του, Μάνφρεντ, ασχολήθηκε με την πολιτική και διετέλεσε δήμαρχος στη [[Στουτγάρδη]] από το [[1974]] ως το [[1996]], όντας παράλληλα ένας από τους πλέον δημοφιλείς πολιτικούς του κόμματός του.