Ούγος Δ΄ της Κύπρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|σύζυγος = Μαρία των ΙμπελίνΙμπελέν<br>Αλίκη των ΙμπελίνΙμπελέν

Ο '''Ούγος Δ΄ της Κύπρου''' ([[1295]] - [[10 Οκτωβρίου]] [[1359]]) [[Βασίλειο της Κύπρου|Βασιλιάς της Κύπρου]] και [[Κατάλογος βασιλέων της Ιερουσαλήμ|Τιτλούχος βασιλιάς της Ιερουσαλήμ]] ([[1324]] - [[1359]]) ήταν γιος του [[Γκυ της Κύπρου]] και της ΕσίβαΕσίβας του Ιμπελέν. Οι μεγαλύτεροι αδελφοί του πατέρα του ήταν ο [[Ιωάννης Α΄ της Κύπρου]] και ο [[Ερρίκος Β΄ της Κύπρου]], διαδέχτηκε τον θείο του Ερρίκο Β΄

Ο Ούγος Δ΄ δεν είχε απευθείας δικαιώματα στο θρόνο της Κύπρου επειδή ο πατέρας του δεν ήταν βασιλιάς της Κύπρου αλλά ο θείος του Ερρίκος Β΄ πέθανε άτεκνος (1324). Από αναφορά του [[Λεόντιος Μαχαιράς|ΛεοντίουΛεόντιου Μαχαιρά]] προκύπτει ότι ο Ούγος Δ΄ έστεψε βασιλιά της Κύπρου τον γιο του Πέτρο Α΄ ένα χρόνο πριν πεθάνει.<ref>''[...]Ηύρα γραμμένον ότι ο ρε Ούνγκες έστεψεν τον υιόν του τον Περρήν ρήγαν της Κύπρου ζώντα του, τη κδ' νοεμβρίου ατνη' Χριστού (= 24 Νοέμβρη του 1358) και επέθανεν ο αυτός ρε Ούνγκες τη ι΄ Οκτωβρίου ατνθ΄ (= 1Ο Οκτώβρη του 1359), και εθάφτην εις τον Σαν Τομένικον (= μοναστήρι του Αγίου Δομινίκου στη Λευκωσία)[...]'' Χρονικόν, παρ.86</ref>

Ο ίδιος ιστορικός γράφει στην συνέχεια ότι οη Πέτροςστέψη στέφτηκετου βασιλιάςΠέτρου έγινε στις 24 Νοεμβρίου 1359, δεν ευσταθεί συνεπώς η άποψη ότι ο Ούγος Δ΄ παραιτήθηκε, πιθανότατα τον όρισε διάδοχο επειδή υπήρχαν και άλλοι διεκδικητές (1358).<ref>''[...]Και αλλού ηύρα γραμμένον, ότι μετά τον θάνατον του ρε Ούνγκες εστέφθην ο ρε Πιερ τη Κυριακή τη κδ΄ Νοεμβρίου ατνθ΄ Χριστού (= 24 Νοέμβρη του 1359)...ρήγας της Κύπρου.'' Χρονικόν του Μαχαιρά</ref>.

Ο Μαχαίρας σε μια άλλη αναφορά σχετίζει τον Ούγο Δ΄ με τον θαυματουργό σταυρό της Τόχνης που είχε αφήσει η [[Αγία Ελένη]] στην Κύπρο τον 4ο αιώνα. Ο σταυρός κλάπηκε από Λατίνο ιερωμένο (1318) και βρέθηκε από έναν νεαρό βοσκό τον Γεώργιο (1340), αυτό προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στον βασιλιά που τον κράτησε στα ανάκτορα 11 μέρες. Ο Ούγος Δ΄ επέστρεψε τον μοναχόσταυρό στον Γεώργιο χάρη σε ένα συγκλονιστικό όνειρο και του επέτρεψε να τον περιφέρει δημόσια για προσκύνημα, ο Γεώργιος έγινε μοναχός με το όνομα ''"Γαβριήλ"''.

Η φήμη του σταυρού απλώθηκεεξαπλώθηκε, ένας Λατίνος επίσκοπος ο Μαρά αμφισβήτησε τις θαυματουργικές του ιδιότητες. Ακολούθησε μια δοκιμασία στα ανάκτορα παρουσία του βασιλιά και της βασίλισσας : ο ξύλινος σταυρός ρίχτηκε από τον επίσκοπο σε ισχυρή φωτιά, χωρίς να καεί. Ακολούθησε ένα θαύμα: η βασίλισσα Αλίκη που είχε χάσει τη φωνή της επειδή είχε ασεβήσει σε επίσκεψή της στο μοναστήρι του Μαχαιρά, ξαναβρήκε τη λαλιά της και φώναξε για την πίστη της ότι ο ξύλινος σταυρός ήταν πράγματι ιερός. Ο Ούγος Δ΄ επέτρεψε στον νεαρό βοσκό-μοναχό να διακινείται ελεύθερα με το σταυρό σ' ολόκληρη την Κύπρο. Όταν ζητήθηκε από τη Μαρία ντ' Ιμπελίν η άδεια να κτίσει ένα ναό για το σταυρό ο βασιλιάς την έδωσε αμέσως και η εκκλησία κτίστηκε στον Άγιο Δομέτιο με γενναία συνεισφορά και της βασίλισσας Αλίκης.

Από άλλες αναφορές του Μαχαιρά προκύπτει ότι ο Ούγος Δ΄ ήταν σκληρός στην απονομή δικαιοσύνης. Όταν οι δυο γιοι του Πέτρος και Ιωάννης έφυγαν για να γνωρίσουν την [[Ευρώπη]] χωρίς την άδεια του συνέλαβε τον άνθρωπο που τους βοήθησε, τον φυλάκισε, τον βασάνισε, του έκοψε το ένα χέρι και το ένα πόδι και τον εκτέλεσε με απαγχονισμό τον Απρίλιο του 1349 με απαγχονισμό. Όταν επέστρεψαν οι γιοι του τους έριξε στη φυλακή ενώ ο ίδιος θρηνούσε απ' έξω.

Στην θερινή του κατοικία στην [[Λάπηθος|Λάπηθο]] οργάνωνε φιλοσοφικές συγκεντρώσεις στις οποίες συμμετείχε ο Κύπριος λόγιος Γεώργιος Λαπήθης, ο Ούγος ήταν καλός γνώστης της λατινικήςΛατινικής φιλοσοφίας. Ο [[Βοκκάκιος]] κάνει συχνές αναφορές για τον ίδιο στο [[Δεκαήμερο]], του αφιέρωσε και το έργο του "''Γενεαλογία των Θεών''". Ο βασιλιάς περιστοιχιζόταν πάντοτε από πολλούς Λατίνους σοφούς με τους οποίους συχνά ο Λαπήθης έκανε φιλοσοφικούς διαλόγους.