Πάπας Πίος Θ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 25:
Αποτέλεσμα της συντριπτικής πλειοψηφίας υπέρ του Αλάθητου ήταν το [[σχίσμα]] των ''Παλαιοκαθολικών'' με πρωτοβουλία του Γκίλιγκαν και με πρώτο επίσκοπο τον Ράινγκερς των [[Γιανσενισμός|Γιανσενιστών]] της [[Ουτρέχτη|Ουτρέχτης]]. Ο πάπας Πίος Θ΄, αν και θριάμβευσε η πολιτική του, στο τέλος απογοητεύτηκε και δήλωσε ότι δεν μπορεί να ακολουθήσει τα κοινωνικά δρώμενα της εποχής του.
==Φυλακισμένος στο Βατικανό==
Η έκφραση '''φυλακισμένος του Βατικανού''' ({{lang-it|''prigioniero del Vaticano''}},<ref name=OssRom>{{cite journal |last=Paglia |first=Vincenzo |title=Vincenzo Tizzani e Pio IX| journal=[[L’Osservatore Romano]] |issue=31 Μαρτίου 2016 |url=http://www.osservatoreromano.va/it/news/vincenzo-tizzani-e-pio-ix |accessdate=14.07.2017 |language=ιταλικά}}</ref> {{lang-la|captivus Vaticani}}) ήταν ο προσδιορισμός της κατάστασης που βρέθηκε o [[Πάπας Πίος Θ΄|Πάπας Πίος Θ']] στις 20 Σεπτεμβρίου 1870, όταν το παπικό έδαφος της [[Ρώμη]]ς κατελήφθη από τις ένοπλες δυνάμεις του νεαρού [[Βασίλειο της Ιταλίας|Ιταλικού Βασιλείου]].
Ο εθνικός [[Ιταλικός Στρατός Ξηράς|Ιταλικός στρατός]] εισέβαλε στις εργασίες της [[Πρώτη Σύνοδος του Βατικανού|Πρώτης Βατικάνιας Συνόδου]] (αυτής που είχε υιοθετήσει το ''παπικό αλάθητο'') και κατέστησε τον Πάπα «φυλακισμένο του Βατικανού». Η [[Ρώμη]] ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα της [[Ιταλία]]ς και ο Πάπας έγινε πολίτης του Ιταλικού κράτους, υπήκοος του Ιταλού μονάρχη [[Βίκτωρ Εμμανουήλ Β΄|Βίκτορα Εμμανουήλ Β΄]].<ref name=OssRom/>
Για τα επόμενα 50 περίπου χρόνια οι εκάστοτε Πάπες είχαν αυτοπεριοριστεί εντός των τειχών του [[Βατικανό|Βατικανού]], σχεδιάζοντας τη φυγή τους από τη Ρώμη. Ταυτόχρονα μηχανορραφούσαν για την ανάσχεση της διαδικασίας [[Ενοποίηση της Ιταλίας|εθνικής ολοκλήρωσης της Ιταλίας]], την υπονόμευση του νεαρού Ιταλικού Βασιλείου και υπέρ της ανασύστασης της παπικής εξουσίας στη Ρώμη και τα υπόλοιπα [[Παπικά Κράτη]] (εδάφη) στην Ιταλική χερσόνησο.<ref>Βλ. {{cite book |last=Kertzer |first=David |title=Prisoner of the Vatican: The Popes' Secret Plot to Capture Rome from the New Italian State |url=http://www.davidkertzer.com/books/prisoner-vatican |publisher=Houghton Mifflin Harcourt |location=Βοστώνη |isbn=0618224424 |year=2004 |accessdate=14.07.2017}}</ref> Μια βδομάδα μετά την είσοδό τους στη Ρώμη, τα ιταλικά εθνικά στρατεύματα κατέλαβαν ολόκληρη την πόλη, εκτός από το [[Αποστολικό Παλάτι]], δηλαδή την παπική κατοικία. Οι κάτοικοι της πόλης ψήφισαν τότε την ένταξη στην Ιταλία.<ref>[https://books.google.com/books?id=y_4eaFsFdI4C&pg=PT155 Kertzer (2004), σελ. 63].</ref>.
Το ζήτημα της σύγκρουσης μεταξύ του [[Βατικανό|Βατικανού]] και της Ιταλίας επιλύθηκε το 1929 με τη [[Συνθήκη του Λατερανού]], μεταξύ του [[Πάπας Πίος ΙΑ΄|Πάπα Πίου ΙΑ΄]] και του [[Μπενίτο Μουσολίνι]] (για λογαριασμό του Ιταλικού κράτους),<ref>{{cite encyclopedia| title=Lateran Treaty (Italy 1929) |encyclopedia=[[Encyclopædia Britannica]] online |url=https://www.britannica.com/event/Lateran-Treaty |accessdate=14.07.2017}}</ref>
==Παραπομπές==
<references />
== Πηγές ==
| |||