Έρβιν Ρόμελ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Ρόμμελ θεωρείται "ανθρωπιστής" και επαγγελματίας αξιωματικός.<ref>Lewin, Ronald (1998) [1968]. Rommel As Military Commander. New York: B&N Books, p. 241.</ref> Το Αφρικανικό Σώμα που διοικούσε, δεν κατηγορήθηκε ποτέ για εγκλήματα πολέμου και οι στρατιώτες των Συμμάχων, που αιχμαλωτίστηκαν στην Αφρικανική εκστρατεία, ανέφεραν ότι έτυχαν ανθρώπινης μεταχείρισης.<ref>Rommel 1982, p. xv, Quote from Liddel Hart in his intro: This was inspired primarily by the speed and surprise of his operations, but it was fostered by the way he maintained in African warfare the decencies of the soldierly code, and by his own chivalrous behavior toward the many prisoners of war whom he met in person.</ref> Διαταγές που αφορούσαν στην εκτέλεση Εβραίων στρατιωτών, άμαχου πληθυσμού και κομμάντος που αιχμαλωτίστηκαν, αγνοήθηκαν.<ref>Lewin, Ronald (1998) [1968]. Rommel As Military Commander. New York: B&N Books, p. 242.</ref> Στη διάρκεια του πολέμου, ο Ρόμμελ συνδέθηκε με την συνωμοσία δολοφονίας κατά του Αδόλφου Χίτλερ της 20ης Ιουλίου 1944. Επειδή ο Ρόμμελ ήταν εθνικός ήρωας εκείνη την εποχή, ο Χίτλερ προτίμησε να απαλλαγεί από αυτόν, χωρίς να τον κατηγορήσει δημόσια. Ανάγκασε τον Ρόμμελ να αυτοκτονήσει, καταπίνοντας μια κάψουλα κυανίου, με αντάλλαγμα τις διαβεβαιώσεις του Χίτλερ ότι η οικογένειά του δεν θα διωκόταν μετά τον θάνατό του. Η κηδεία του έγινε με τιμές και έξοδα του κράτους, ενώ ανακοινώθηκε επισήμως ότι ο Ρόμμελ είχε υποκύψει στα τραύματά του, που προέκυψαν από την επίθεση που δέχτηκε το επιτελικό αυτοκίνητό του στην Νορμανδία από ένα συμμαχικό αεροπλάνο τύπου [[:el:Supermarine Spitfire|Spitfire]]<ref>{{Cite web|url = https://www.youtube.com/watch?v=WghZR7jWEQE|title = Field Marshal Erwin Rommel Funeral (1944)|date = 1944|accessdate = |website = |publisher = |last = |first = }}</ref>.

Στην εκστρατεία εναντίον της [[Πολωνία]]ς δεν είχε άμεση συμμετοχή, καθώς ήταν επικεφαλής της φρουράς του στρατηγείου του Χίτλερ. Το [[1940]], έχοντας πλέον το βαθμό του [[Υποστράτηγος|Υποστράτηγου]], συμμετέχει στην επίθεση εναντίον της [[Γαλλία]]ς (και αφού έχει ζητήσειπροηγηθεί μάχιμηεπεισόδιο διοίκηση απόμε τον Χίτλερ),συμμετέχει στην εισβολή στην Γαλλία ως Διοικητής της 7ης Μεραρχίας Θωρακισμένων (7 Panzerdivision). Όπως και ο συνάδελφός του (και προιστάμενόςυφιστάμενος του, [[Χάιντς Γκουντέριαν]], ο Ρόμελ είναι οπαδός του κεραυνοβόλου πολέμου (Blitzkrieg) και εκπληρώνει λαμπρά την αποστολή που του έχει ανατεθεί: Η μονάδα του είναι η πρώτη που φθάνει στη [[Μάγχη]] και στις [[19 Δεκεμβρίου]] καταλαμβάνει το [[Χερβούργο]], σημαντικό λιμάνι της Γαλλίας.<ref>Raymond Cartier, ''Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου'', Πάπυρος, Αθήνα, 1964.</ref> Η δράση του στην εισβολή στη Γαλλία χάρισε στον ίδιο και στην μεραρχία του την ονομασία ''«Μεραρχία Φάντασμα»'', λόγω της αστραπιαίας δράσης της. Στη [[Γαλλία]] αιχμαλώτισε 100.000 άνδρες των [[Συμμαχικές δυνάμεις κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο|Συμμάχων]] και κατέστρεψε 450 άρματα μάχης, ενώ η μεραρχία του όμωςέχασε σημειώνειμόνο τίς2.500 μεγαλύτερεςάνδρες απώλειεςκαι προσωπικούμόλις από40 τιςάρματα δέκα γερμανικές τεθωρακισμένες μεραρχίες.μάχης. Για τις επιτυχίες του τού απονεμήθηκε ο [[Σταυρός των Ιπποτών]] και ο βαθμός του [[Αντιστράτηγος|Αντιστράτηγου]].

Ο [[Χίτλερ]], όμως, δεν τον αφήνει να συνεχίσει τη θεραπεία του, όπως του είχε πει ανακαλώντας τον. Στις [[23 Ιουνίου]] τοποθετείται επικεφαλής της Ομάδας Στρατιών Β, που επιτηρεί τα παράλια της Δυτικής Ευρώπης, με αποστολή να τις καταστήσει απρόσβλητες απέναντι στην επερχόμενη συμμαχική απόβαση. Ο Στρατάρχης έχει επίγνωση του δυσχερέστατου έργου που έχει αναλάβει. Διατάσσει την κατασκευή οχυρωμένων θέσεων, την πόντιση ναρκών, την κατασκευή αντιαρματικών και αντιαποβατικών εμποδίων. Tα μέτρα που ήθελε να λάβει δεν έγινε δυνατό να υλοποιηθούν: Το τσιμέντο χρησιμοποιήθηκε για τις βάσεις του [[Πεενεμούντε]] (εκτόξευση των V2), οι εκρηκτικές ύλες είναι ανεπαρκείς για την κατασκευή του απαιτουμένου αριθμού ναρκών, για τα αντιαρματικά εμπόδια λείπουν τα κατάλληλα μέταλλα. Ο Ρόμελ γνωρίζει πόσο εύθραυστο είναι το μέτωπο που υπερασπίζεται, όσο και αν ο Φύρερ επιμένει να το αποκαλεί «[[τείχος του Ατλαντικού]]». Ταυτόχρονα εμπλέκεται σε μια διαφωνία με τον προϊστάμενό του, Στρατάρχη [[Γκερντ φον Ρούντστεντ]], σχετικά με τη χρήση των πολύτιμων τεθωρακισμένων εφεδρειών. Ο Ρόμελ, με βάση την εμπειρία του από την Αφρική και την εκεί αεροπορική κυριαρχία των Συμμάχων, τα θέλει κοντά στην ακτή, ενώ ο Ρούντστεντ, ακολουθώντας το κλασικό δόγμα, τα θέλει συγκεντρωμένα στην ενδοχώρα, ώστε να εξαπολύσουν συγκεντρωτική αντεπίθεση κατά του συμμαχικού προγεφυρώματος. Ο [[Χίτλερ]] συντάσσεται με τον Ρούντστεντ. Ο Ρόμελ όμως διαπράττει και ένα σημαντικότατο στρατηγικό σφάλμα: από κοινού με το γερμανικό επιτελείο, περιμένει την απόβαση στο [[Καλαί]], το στενότερο σημείο της Μάγχης, και όχι στη [[Νορμανδία]], όπου το πυροβολικό δεν επαρκεί και τα περισσότερα τάγματα που τον επανδρώνουν είτε στελεχώνονται από υπερήλικες ή ασθενείς εφέδρους είτε είναι τάγματα «Ανατολικών στρατευμάτων» (Osttruppen ,μέρος των πρώην αιχμαλώτων Ρώσων ,Ουκρανών,κιρκάσιων,λευκορώσων, και λοιπών εθνοτήτων της Σοβιετικής Ένωσης που εθελοντικά στρατεύτηκαν στην Βέρμαχτ.Ανάμεσά τους και ένα τάγμα Βιετναμέζων πού ήρθαν νά υπερασπισθούν την Γαλλία κατά των Γερμανών και πέρασαν στήν υπηρεσία τους .Ραιημόν Καρτιέ <<Ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου>>) αμφίβολης αξίας. Εν τέλει, η συμμαχική [[Απόβαση της Νορμανδίας|απόβαση]] λαμβάνει χώρα στις [[6 Ιουνίου]] [[1944]] (D-Day), ενώ ο Ρόμελ είναι σε άδεια στη Γερμανία. Επιστρέφει αμέσως και διευθύνει με σχετική επιτυχία τις αμυντικές μάχες, αλλά η εξάλειψη του προγεφυρώματος είναι ανέφικτη. Στις [[17 Ιουλίου]], ένα καταδιωκτικό αεροπλάνο ανατίναξε το αυτοκίνητό του, προξενώντας στον Στρατάρχη σοβαρό τραύμα στο κεφάλι.

Λίγες μέρες μετά, στις [[20 Ιουλίου]], γίνεται [[Συνωμοσία της 20ής Ιουλίου|η 37η κατά σειρά απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ]]. Εκτελεστής είναι ο συνταγματάρχης κόμης [[Κλάους φον Στάουφενμπεργκ]], στη συνωμοσία, όμως, που έχει εξυφανθεί, συμμετέχουν και αρκετοί αξιωματικοί κοντά στον Ρόμελ, όπως ο επιτελάρχης του [[Χανς Σπάιντελ]] (Hans Speidel). Η εμπλοκή του Ρόμελ στην συνωμοσία είναι ακόμα αντικείμενο διχογνωμιών: παρότι ο ίδιος είχε γίνει επικριτικός για το ναζιστικό καθεστώς, και είχε έντονες διαμάχες με τον Χίτλερ σχετικά με την διεύθυνση του πολέμου, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να δείχνει ότι είχε μυηθεί στη συνωμοσία, αν και πιθανότατα, όπως και πολλοί άλλοι ανώτατοι αξιωματικοί, γνώριζε την ύπαρξή της. Ως ο πιο γνωστός και σεβαστός ακόμα και στους Συμμάχους Γερμανός στρατηγός όμως, προοριζόταν από τους συνωμότες για την θέση του προέδρου του Ράιχ. Η απόπειρα αποτυγχάνει και η [[Γκεστάπο]] αναλαμβάνει την εξιχνίασή της. Παρά την έλλειψη στοιχείων κατά του Ρόμελ, αρκετά ανώτατα στελέχη του ναζιστικού καθεστώτος, όπως ο [[Μάρτιν Μπόρμαν]], τον υποπτεύονται, και το στρατοδικείο που θα εξετάσει την υπόθεσή του είναι στελεχωμένο με αντιπάλους του, και τον παραπέμπει στο διαβόητο "λαϊκό δικαστήριο". Ο Ρόμελ όμως, ήρωας στα μάτια του γερμανικού λαού, δεν είναι δυνατό να περάσει από δημόσια δίκη για προδοσία. Ο Χίτλερ του προσφέρει εναλλακτική λύση, στέλνοντας δύο στρατηγούς με μια επιστολή του και μια κάψουλα στο Χέρλιγκεν, όπου ο Στρατάρχης ανάρρωνε από τον σοβαρό τραυματισμό του στη [[Γαλλία]]: Να θέσει ο ίδιος τέρμα στη ζωή του, με αντάλλαγμα να μη κινδυνεύσουν με αντίποινα η σύζυγός του και ο γιος τους. Ο Ρόμελ δέχεται και στις [[14 Οκτωβρίου]] [[1944]], σε ηλικία 52 ετών, καταπίνει μια κάψουλα [[Υδροκυάνιο|υδροκυανίου]].[[Αρχείο:Rommels-grab.jpg|thumb|right|Ο τάφος του Ρόμελ στο Χέρλινγκεν]] [[Αρχείο:Erwin rommel death.jpg|thumb|right|Μνημείο στον τόπο που αυτοκτόνησε]] Ενταφιάζεται με τιμές ήρωα πολέμου στο Χέρλινγκεν (Herrlingen).<ref>[http://www.eyewitnesstohistory.com/rommel.htm The Forced Suicide of Field Marshall Rommel]</ref> Ο γιος του, Μάνφρεντ, ασχολήθηκε με την πολιτική και διετέλεσε δήμαρχος στη [[Στουτγάρδη]] από το [[1974]] ως το [[1996]], όντας παράλληλα ένας από τους πλέον δημοφιλείς πολιτικούς του κόμματός του.