Το '''έπος''' (από το [[αρχαία ελληνικά|αρχαίο ελληνικό]] ρήμα ''έπω'', από ινδοευρωπαϊκή ρίζα σύμφωνα με το Βικιλεξικό ("μιλάω")) είναι [[Λογοτεχνία|λογοτεχνικό]] αφηγηματικό είδος του έμμετρου λόγου, του οποίου το κύριο χαρακτηριστικό είναι ο μεγάλος αριθμός στίχων με θεματολογία μυθολογική ή ιστορική, ηρωική ή διδακτική, πλούσια σε ιδεολογικά και πολιτιστικά στοιχεία. Η δε δομή, πλοκή και τεχνική του διανθίζεται συνήθως από πλούσια καλολογικά στοιχεία που το κάνουν ιδιαίτερα δημοφιλές και κλασικό στο χρόνο. Εκ του έπους ορίζεται ομοίως το ιδιαίτερο αυτό είδος της ποίησης ως '''επική ποίηση'''. Ιδιαίτερα επίσης χαρακτηριστικά του έπους είναι αφενός μεν ο [[αντικειμενικότητα|αντικειμενικός]] του χαρακτήρας, δηλαδή χωρίς τις υποκειμενικές και προσωπικές απόψεις του ποιητή, και αφετέρου ότι απαγγέλλεται και δεν τραγουδιέται, σε αντίθεση με άλλα ποιήματα, λυρικά ή δραματικά.
Ιδιαίτερα επίσης χαρακτηριστικά του έπους είναι αφενός μεν ο [[αντικειμενικότητα|αντικειμενικός]] του χαρακτήρας, δηλαδή χωρίς τις υποκειμενικές και προσωπικές απόψεις του ποιητή, και αφετέρου ότι απαγγέλλεται και δεν τραγουδιέται, σε αντίθεση με άλλα ποιήματα, λυρικά ή δραματικά.
