Κλαύδιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις [[24 Ιανουαρίου]] του [[41]], ο Καλιγούλας δολοφονήθηκε από ευρεία συνωμοσία υπό τον διοικητή των Πραιτοριανών [[Κάσσιος Χαιρέας|Κάσσιο Χαιρέα]] και με τη συμμετοχή αρκετών συγκλητικών. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι ο Κλαύδιος ήταν αναμεμειγμένος στη δολοφονία, αν και φέρεται να γνώριζε το σχέδιο, αφού εγκατέλειψε τη σκηνή του φόνου λίγο πριν ο ανιψιός του σκοτωθεί<ref>Major (1992)</ref>. Όμως, μετά και τις δολοφονίες της γυναίκας και της κόρης του Καλιγούλα, έγινε ολοφάνερο ότι ο Χαιρέας είχε σκοπό να κινηθεί πέραν της αρχικής συνωμοσίας και να εξολοθρεύσει ολόκληρη την αυτοκρατορική οικογένεια. Στο χάος που ακολούθησε, ο Κλαύδιος είδε να εξαφανίζονται, υπό τη γερμανική φρουρά, αρκετοί πολιτικά αμέτοχοι ευγενείς του παλατιού, περιλαμβανομένων δικών του φίλων. Διέφυγε στο παλάτι για να σωθεί και, σύμφωνα με την παράδοση, τον εντόπισε κρυμμένο πίσω από τις κουρτίνες ένας πραιτοριανός ονόματι Γράτος, που αμέσως τον προσφώνησε τιμητικά princeps («αρχηγό») <ref>Josephus ''Antiquitates Iudiacae'' XIX. Dio ''Rom. Hist.'' [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Cassius_Dio/60*.html#1 LX 1.3]</ref>. Τμήμα της φρουράς φαίνεται πως τον αναζητούσε, διαβεβαιώνοντάς τον ότι δεν ανήκε στο τάγμα που επιθυμούσε εκδίκηση εναντίον του. Τελικά, τον φυγάδεψαν στο στρατόπεδο της Πραιτοριανής Φρουράς και τον έθεσαν υπό την προστασία τους.

 

 

Σύντομα, η Σύγκλητος συνήλθε για να αποφασίσει την αλλαγή ηγεσίας, αλλά η συζήτηση μετατράπηκε σε τσακωμό για τον ποιος από τα μέλη της θα επελέγετο ως «αρχηγός». Όταν έμαθαν για τον Κλαύδιο, απαίτησαν την παρουσία του για να τον επιδοκιμάσουν, αλλά αυτός αρνήθηκε αισθανόμενος τον επερχόμενο κίνδυνο. Μερικοί ιστορικοί, ειδικά ο [[Ιώσηπος Φλάβιος|Ιώσηπος]] <ref>Josephus ''Ant. Iud.'' XIX.</ref>, υποστηρίζουν ότι εκείνη την εποχή ο Κλαύδιος λάμβανε συμβουλές από τον βασιλιά της Ιουδαίας [[Ηρώδης Αγρίππας Α΄|Ηρώδη Αγρίππα]]. Πάντως, προηγούμενες εξιστορήσεις από τον ίδιο συγγραφέα υποβαθμίζουν το γεγονός αυτό<ref>Josephus ''Bellum Iudiacum'' II, 204–233.</ref>, συνεπώς, δεν είναι ξεκάθαρο αν και κατά πόσο ο Αγρίππας του ασκούσε επιρροή. Εν τέλει, η Σύγκλητος αναγκάστηκε να υποχωρήσει και, σε αντάλλαγμα, ο Κλαύδιος υποσχέθηκε χάρη σε όλους τους συνωμότες/δολοφόνους.