Αυτοκρατορία των Σασσανιδών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 117:
Με το θάνατό του το [[379]] μ.Χ., ο Σαπώρης Β' άφησε μια ισχυρή αυτοκρατορία στα χέρια του ετεροθαλούς αδελφού του, [[Αρδασίρ Β΄ της Περσίας|Αρδασίρ Β']] ([[379]]-[[383]]), γιο του Βαχράμη του Κουσάν, και το γιο του τελευταίου, [[Σαπώρης Γ’ της Περσίας|Σαπώρη Γ']] ([[383]]-[[388]]), κανείς εκ των οποίων όμως δεν επέδειξε το ηγετικό ταλέντο του Σαπώρη Β'. Ο Αρδασίρ Β', μεγαλωμένος ως ''μισός αδελφός'' του αυτοκράτορα, δεν κατάφερε να σταθεί ούτε στο ελάχιστο αντάξιος του αδελφού του, ενώ και ο Σαπώρης Γ' ήταν πολύ μελαγχολικός χαρακτήρας ώστε να καταφέρει να πετύχει οτιδήποτε. Ο [[Βαράμης Δ’ της Περσίας|Βαράμης Δ']] ([[388]]–[[399]]) που ακολούθησε, αν και όχι τόσο μαλθακός όσο ο πατέρας του, δεν κατάφερε επίσης να πετύχει κάτι σημαντικό για την αυτοκρατορία του. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, η Αρμενία χωρίστηκε στα δύο με συνθήκη μεταξύ Ρωμαίων και Σασσανιδών. Οι Σασσανίδες επανέκτησαν κι επανασταθεροποίησαν την εξουσία τους στη Μεγάλη Αρμενία, ενώ η Βυζαντινή Αυτοκρατορία κέρδισε ένα τμήμα της δυτικής Αρμενίας.
 
Ο γιος του Βαράμη Δ', [[Ισδιγέρδης Α΄ της Περσίας|Ισδιγέρδης Α']] ([[399]]–[[421]]), συγκρίνεται συχνά με τον [[Μέγας Κωνσταντίνος|Κωνσταντίνο Α']]. Ήταν δυνατός όπως εκείνος, τόσο σωματικά όσο και στο διπλωματικό πεδίο. Επίσης, όπως ο Ρωμαίος αντίπαλός του, ο Ισδιγέρδης Α' ήταν κι αυτός καιροσκόπος. Όπως και ο Μέγας Κωνσταντίνος, υπήρξε ανεκτικός στο θρησκευτικό τομέα και παρέσχε ελευθερία για την άνοδο των θρησκευτικών μειονοτήτων. Τερμάτισε τους διωγμούς κατά των Χριστιανών και δε δίστασε να τιμωρήσει ευγενείς και ιερείς που τους εδίωκαν. Η βασιλεία του σηματοδότησε μια σχετικά ειρηνική περίοδο. Συνήψε μακρόχρονη ειρήνη με τους Ρωμαίους και ακόμα πήρε τοτον νεαρό [[Θεοδόσιος Β´ (αυτοκράτορας)|Θεοδόσιο Β']] (408-450) υπό την προστασία του. Παντρεύτηκε μάλιστα μια Εβραία πριγκίπισσα που του χάρισε έναν γιο, ο οποίος ονομάστηκε Ναρσής.
 
Διάδοχος του Ισδιγέρδη Α' ήταν ο γιος του, [[Βαράμης Ε΄ της Περσίας|Βαράμης Ε']] ([[421]]–[[438]]), ένας από τους πιο γνωστούς Σασσανίδες αυτοκράτορες και ήρωας πολλών περσικών μύθων, οι οποίοι διατηρήθηκαν ακόμα και μετά την καταστροφή της αυτοκρατορίας των Σασσανιδών από τους [[Άραβες]]. Ο Βαράμης Ε' ανέβηκε στο θρόνο μετά τον ξαφνικό θάνατο του Ισδιγέρδη Α' (πιθανή δολοφονία) ενάντια στην αντίθετη γνώμη των ευγενών, με την υποστήριξη του [[Αλαμούνδαρος Α΄|Αλαμούνδαρου Α']] ([[αραβική γλώσσα|αραβικά]]: Αλ-Μουντίρ), του Άραβα ηγεμόνα των [[Σαρακηνοί|Σαρακηνών]] της Περσίας. Η μητέρα του Βαράμη Ε' ήταν κόρη του αρχηγού της εβραϊκής διασποράς. Το 427, ο Βαράμης συνέτριψε την εισβολή των νομάδων [[Αυτοκρατορία των Εφθαλιτών|Εφθαλιτών]] στην ανατολή, επεκτείνοντας την επιρροή του στην κεντρική Ασία, όπου το πορτραίτο του επιβίωσε για αιώνες σε νομίσματα της [[Μπουχάρα]]ς (στο σημερινό [[Ουζμπεκιστάν]]). Επιπλέον, ο Βαράμης Ε' ανέτρεψε τον υποτελή του βασιλιά του περσικού τμήματος της Αρμενίας, ενσωματώνοντας την περιοχή αυτή στην αυτοκρατορία του.