Αυτοκρατορία των Σασσανιδών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 147:
==Η πτώση των Σασσανιδών (622-651)==
 
Τα πρώτα χρόνια της αυτοκρατορίας του Ηρακλείου οι θρίαμβοι του Χοσρόη Β' ολοκληρώθηκαν με την κατάληψη της ιερής πόλης των [[Ιερουσαλήμ|Ιεροσολύμων]] το [[614]], τη σφαγή 90.000 χριστιανών και την αρπαγή του [[Τίμιος Σταυρός|Τιμίου Σταυρού]] από τον ιερό ναό του [[Ναός της Αναστάσεως|Παναγίου Τάφου]]. Ο Ηράκλειος μετά από σκληρή δεκαετή προετοιμασία ξεκίνησε το [[622]] μεγαλοπρεπή εκστρατεία εναντίον των Περσών από την [[Κωνσταντινούπολη]] με αρχηγό τον ίδιο. Σε μια εξαετία, από το [[622]] έως το [[628]], με μεγάλη στρατιωτική ικανότητα και διπλωματία κατόρθωσε να συντρίψει ολοκληρωτικά τον περσικό στρατό, ο οποίος είχε επικεφαλής τον στρατηγό και μετέπειτα βασιλιά [[Σαρβαραζάς της Περσίας|Σαρβαραζά]] (περσ. Σαχρβαράζ), που το [[614]] είχε αρπάξει τον Τίμιο Σταυρό. Ο Ηράκλειος αναγκάστηκε στο διάστημα της εξαετίας να διακόψει δύο φορές τις μάχες λόγω της απειλής της Κωνσταντινούπολης από τους [[Άβαροι|Αβάρους]], τους οποίους είχε ενισχύσει ο ίδιος ο Σαρβαραζάς, αλλά αρνήθηκε να εγκαταλείψει το πεδίο της μάχης με τους Πέρσες. Άφησε την άμυνα της πόλης στον ανήλικο γιο και διάδοχό του [[Κωνσταντίνος Γ΄|Κωνσταντίνο]], τον πρωθυπουργό Βώνο και τον [[Πατριάρχης Σέργιος Α΄|πατριάρχη Σέργιο]], ο οποίος με τη βοήθεια της Παναγίας ενίσχυσε ψυχολογικά τους κατοίκους της Πόλης για την υπεράσπισή της. H άμυνα της Πόλης ήταν επιτυχής, το καλοκαίρι του [[626]] οι αμυνόμενοι κατάφεραν να αποκρούσουν και να θανατώσουν όλους τους Αβάρους και τους συμμάχους τους Πέρσες που βρίσκονταν μαζί τους, οι οποίοι βρήκαν όλοι το θάνατο στα νερά του [[Βόσπορος|Βοσπόρου]]. Μετά το θρίαμβο οι πολιορκημένοι κάτοικοι της Πόλης έψαλαν στις [[8 Αυγούστου]] [[626]] ευχαριστήριο ύμνο στη Θεοτόκο στο Ναό των Βλαχερνών για τη βοήθειά της στην άμυνα της Πόλης από τους Αβάρους. Ο ευχαριστήριος ύμνος καθιερώθηκε στη χριστιανική ιστορία ως "[[Ακάθιστος ύμνος|Ακάθιστος Ύμνος]]".

Ο Ηράκλειος, κουρασμένος από τις μάχες, έκανε συνεχείς εκκλήσεις στον Χοσρόη Β' για ειρήνη με ευνοϊκούς όρους για την [[Περσία]], αλλά ο υπερόπτης Πέρσης βασιλιάς πάντα αρνιόταν επίμονα. Η τελική συντριβή του στρατού του Χοσρόη Β' από τον Ηράκλειο έγινε το [[627]] στη μάχη της [[Νινευή|Νινευής]]. Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος κατέλαβε την περσική πρωτεύουσα Κτησιφώντα, παίρνοντας πίσω τον Τίμιο Σταυρό ο οποίος είχε κλαπεί από τους Πέρσες από το [[614]], και η Περσική Αυτοκρατορία των Σασσανιδών είχε πλέον πληγεί θανάσιμα. Ο υπερόπτης Χοσρόης ακόμα και τότε αρνήθηκε ειρήνη με τον Ηράκλειο, και η ειρήνη κλείστηκε τελικά από τον γιο του Χοσρόη, [[Καβάδης Β' της Περσίας|Καβάδη Β']], με πρωτοβουλία του ίδιου του Πέρση βασιλιά, ο οποίος ανέτρεψε και σκότωσε τον πατέρα του το [[628]]. Η αυτοκρατορία των Σασσανιδών πέρασε στην τελική της ευθεία, και μέχρι τη διάλυση του βασιλείου από τους [[Άραβες]] κυβέρνησαν μικροί και ανίκανοι βασιλιάδες και για μικρά χρονικά διαστήματα, χωρίς να έχουν την εξουσία των προηγούμενων Σασσανιδών.
 
Ο ανήλικος γιος του Καβάδη Β', [[Αρδασίρ Γ΄ της Περσίας|Αρδασίρ Γ']], ανατράπηκε και δολοφονήθηκε το [[629]] από τον παλιό μεγάλο Πέρση στρατηγό [[Σαρβαραζάς της Περσίας|Σαρβαραζά]], αλλά και ο ίδιος ο Σαρβαραζάς σε δυο μόλις μήνες ανατράπηκε και δολοφονήθηκε από τους Πέρσες ευγενείς οπαδούς της εθνικής δυναστείας. Τον Σαρβαραζά ακολούθησαν δυο γυναίκες, η [[Φουραντόχη της Περσίας|Φουραντόχη]] και η [[Αζαρμιντόχη της Περσίας|Αζαρμιντόχη]], κόρες και οι δυο του Χοσρόη Β', χωρίς να καταφέρουν τίποτα σημαντικό προκειμένου να εμποδίσουν το επερχόμενο τέλος της αυτοκρατορίας από τους Άραβες. Τελευταίος βασιλιάς της Περσίας των Σασσανιδών ήταν ο [[Ισδιγέρδης Γ’ της Περσίας|Ισδιγέρδης Γ’]], εγγονός του Χοσρόη Β', ο οποίος έφτασε στο σημείο να ζητήσει τη βοήθεια του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ηρακλείου, του παλαιού μεγάλου εχθρού των Σασσανιδών, προκειμένου να εμποδίσει τη διάλυση του βασιλείου του από τους Άραβες. Το [[642]]. μετά την οριστική συντριβή των Περσών στη μάχη της Νιχαβάντ, η πρωτεύουσα Κτησιφώντα και μαζί με αυτήν ολόκληρη η [[Περσία]] πέρασε στα χέρια των Αράβων, ο δε Ισδιγέρδης Γ' συνέχισε την αντίσταση έως τη δολοφονία του το [[652]], ενώ ο γιος του Ισδιγέρδη, [[Περόζης Γ’ της Περσίας|Περόζης Γ']], βασιλιάς μόνο στον τίτλο, δραπέτευσε στην [[Κίνα]].