Κλαύδιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|επίγονοι = [[Κλαύδιος Δρούσος]]<br/>[[Κλαυδία Αντωνία]]<br/>[[Κλαυδία Οκταβία]]<br/>[[Βρετανικός (γιος Κλαύδιου)|Βρεταννικός]]]]<br/>[[Νέρων]] (υιοθετημένος)

Ο '''Τιβέριος Κλαύδιος Καίσαρας Αύγουστος Γερμανικός''' (''Tiberius Claudius Caesar Augustus Germanicus'', [[1 Αυγούστου]] [[10 π.Χ.]] – [[13 Οκτωβρίου]] [[54]]) ήταν [[Κατάλογος Ρωμαίων Αυτοκρατόρων|Ρωμαίος Αυτοκράτoρας]] από το [[41]] έως το [[54]]. Μέλος της [[Ιουλιο-Κλαυδιανή δυναστεία|Ιουλιο-Κλαυδιανής δυναστείαςδυνστείας]], ήταν γιος του [[ΝέρωναςΝέρων Κλαύδιος Δρούσος|Δρούσου]] και της [[Αντωνία η Νεότερη|Αντωνίας της Νεότερης]]. Γεννήθηκε στο Λούγδουνο της [[Γαλατία]]ς (σημ. Λυών της Γαλλίας) και ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας, που γεννήθηκε εκτός [[Ιταλία]]ς. Υπέφερε από μικρή αναπηρία στο βάδισμα και μερική κώφωση λόγω παιδικής ασθένειας και γι' αυτό η οικογένειά του τον απέκλεισε από θέσεις εξουσίας, ώσπου τελικά έγινε συνύπατος του ανιψιού του [[Γάιος Καλιγούλας|Καλιγούλα]] το [[37]]. Η αναπηρία αυτή πιθανώς τον έσωσε από τις εκκαθαρίσεις πολλών ευγενών κατά τη διάρκεια της θητείας των Αυτοκρατόρων [[Τιβέριος Καίσαρας Αύγουστος|Τιβέριου]] και Καλιγούλα, καθώς ενδεχόμενοι εχθροί του τον θεώρησαν ασήμαντη απειλή. Επιβίωσε για να ανακηρυχθεί αυτοκράτορας από την [[Πραιτοριανή Φρουρά|Πραιτωριανή Φρουρά]] αμέσως μετά το θάνατο του Καλιγούλα, όταν πια είχε μείνει ο τελευταίος ενήλικας άνδρας της οικογένειας.

Οι αρχαίοι ιστορικοί φαίνεται να συμφωνούν ότι ο Κλαύδιος πέθανε από [[Δηλητήριο|δηλητηρίαση]] (είτε από μανιτάρι είτε από φτερό) τις πρωινές ώρες της [[13 Οκτωβρίου|13ης Οκτωβρίου]] του [[54]]. Κάποιοι λένε πως βρισκόταν στη [[Ρώμη]] <ref name=Suet44>Suet. ''Claud.'' 44</ref>, άλλοι στη [[Σινούεσσα]] <ref>Tac. ''Ann.'' XII 66</ref>. Μερικοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι πέθανε μετά από μια (αλλά υπερβολική) δόση, ενώ άλλοι ότι κατάφερε να επανέλθει για να δηλητηριαστεί ξανά αργότερα<ref name=Suet44/>. Επίσης, κάποιοι εμπλέκουν ως εμπνευστή της μοιραίας πράξης τον [[Άλοτος|Άλοτο]] (δοκιμαστή φαγητού του), τον [[Γάιος Στερτίνιος Ξενοφών|Ξενοφώντα]] (γιατρό του) ή την διαβόητη δηλητηριάστρια [[Λοκούστας|Λοκούστα]] <ref>Accounts of his death: Suet. ''Claud.'' 43, 44. Tac. ''Ann.'' XII 64, 66–67. Josephus ''Ant. Iud.'' XX 148, 151. Dio ''Rom. Hist.'' LX 34. Pliny ''Natural History'' II 92, XI 189, XXII 92.</ref>. Σχεδόν όλοι συγκλίνουν στην τελευταία γυναίκα του, την [[Αγριππίνα η Νεότερη|Αγριππίνα]]. Οι δυο τους είχαν αρκετούς τσακωμούς τους μήνες πριν το θάνατο του Κλαύδιου. Ο ίδιος κατηγορούσε ανοιχτά όλες τις «κακές» συζύγους του και απέβλεπε στο μεγάλωμα του γιου του Βρετανικού για να αποκαταστήσει την τιμή της οικογένειάς του<ref>Suet. ''Claud.'' 43</ref>. Αντιθέτως, η Αγριππίνα είχε δικά της κίνητρα στο να προωθεί τον [[Νέρων]]α, αντί του [[ΒρετανικόςΒρεταννικός (γιος Κλαύδιου)|Βρετανικού]].

[[Αρχείο:Britannicus-Louvre.jpg|thumb|right|Ο γιόςγιος του Κλαύδιου, [[ΒρετανικόςΒρεταννικός (γιος Κλαύδιου)|Βρεταννικός]]]]

Η ερωτική ζωή του Κλαύδιου ήταν ασυνήθιστη για έναέναν υψηλής τάξεως Ρωμαίο της εποχής. Όπως αναφέρει ο [[Έντουαρντ Γκίμπον|Γκίμπον]], από τους πρώτους 15 αυτοκράτoρεςαυτοκράτορες «ο Κλαύδιος ήταν ο μόνος του οποίου οι ερωτικές προτιμήσεις ήταν ορθές» υπονοώντας, ότι δεν είχε ποτέ του άντρες ή αγόρια ως εραστές. Ο [[Σουητώνιος]] αναφέρει, ότι «είχε μεγάλο πόθο για τις γυναίκες, αλλά κανένα ενδιαφέρον στους άντρες» <ref>Suet. ''Claud.'' 33.</ref>. Αυτή την επιλογή του Κλαύδιου άλλοι ιστορικοί τη θεώρησαν αρνητική απέναντί του, κατηγορώντας τον ότι ήταν γυναικάς μα και γυναικόδουλος.

Λίγα χρόνια μετά την Παιτίνα, το [[38]] ή το [[39]], ο Κλαύδιος παντρεύτηκε τη [[Βαλερία Μεσσαλίνα]], πρώτη ξαδέρφη του και μέλος του στενού κύκλου του Καλιγούλα. Η Μεσσαλίνα σύντομα γέννησε την [[Κλαυδία Οκταβία]]. Αμέσως μετά την άνοδό του στο θρόνο, ήλθε στη ζωή ο γιος του ΒρετανικόςΒρεταννικός (πραγματικό όνομα Τιβέριος Κλαύδιος Γερμανικός). Ο γάμος τους εξελίχθηκε σε τραγωδία. Οι αρχαίοι συγγραφείς υπονοούν, ότι η Μεσσαλίνα ήταν νυμφομανής και άπιστη (ο [[Γάιος Κορνήλιος Τάκιτος|Τάκιτος]] μάλιστα τη συνέκρινε με [[Πορνεία|πόρνη]]), που τον χρησιμοποίησε για να συγκεντρώσει μεγάλο πλούτο<ref>Tac. ''Ann.'' XI 10. Also Dio ''Rom. Hist.'' LXI 31, and Pliny ''Nat. Hist.'' X 172.</ref>. Το [[48]] η Μεσσαλίνα παντρεύτηκε τον εραστή της [[Γάιος Σίλιος|Γάιο Σίλιο]] και μάλιστα σε δημόσια τελετή, ενώ ο Κλαύδιος βρισκόταν στην πόλη Όστια. Οι ιστορικές πηγές διαφωνούν στο κατά πόσο χώρισε τον άντρα της πρώτα με σκοπό να σφετεριστεί το θρόνο. Ο Scramuzza αναφέρει στη βιογραφία του ΚλαύδιουΚλαύδιο,υ ότι ο Σίλιος πρέπει να είχε πείσει τη Μεσσαλίνα, ότι η τύχη του Κλαύδιου ήταν αποφασισμένη και ότι ο μόνος τρόπος για να διασφαλίσει τα παιδιά της, ήταν να παντρευτεί εκείνον<ref>Scramuzza (1940) p.&nbsp;90. Momigliano (1934) pp.&nbsp;6–7. Levick (1990) p.&nbsp;19.</ref>. Όπως και να ’χειέχει, ο Κλαύδιος σκότωσε τόσο τη Μεσσαλίνα και τον Σίλιο, όσο και άτομα του κύκλου τους<ref>Farquhar, Michael (2001). ''A Treasure of Royal Scandals'', p.212. Penguin Books, New York. ISBN 0-7394-2025-9.</ref>. Τότε, ο Κλαύδιος ζήτησε από τους πραιτοριανούς να υποσχεθούν, ότι θα τον σκοτώσουν αν ξαναπαντρευόταν ποτέξανανυμφευόταν.

Παρά την υπόσχεσή του, ο Κλαύδιος παντρεύτηκενυμφεύτηκε μιαμία ακόμαακόμη φορά. Οι ιστορικοί αναφέρουν, ότι οι απελεύθεροί του τουτού πρότειναν τρεις γυναίκες:

* Την τρίτη σύζυγόσύζυγο τουτύυ Καλιγούλα, [[Λολλία Παυλίνα]]

Σύμφωνα με τον Σουητώνιο προτιμήθηκε η τελευταία, χάρη στις θηλυκές της πονηριές<ref>Suet. ''Claud.'' 26.</ref>. Η αλήθεια πρέπει να είχε περισσότερο να κάνει με την πολιτική. Το πραξικόπημα του Σίλιου και της Μεσσαλίνας έπεισε τον Κλαύδιο, ότι είχε μεν τη στήριξη της οικογένειας των Ιουλίων, αλλά όχι των Κλαυδίων. Αυτή του η αδυναμία γινόταν εντονότερη αν σκεφτεί κανείς ότι δεν είχε κανένα έτοιμο διάδοχο, αφού ο ΒρετανικόςΒρεταννικός ήταν ακόμα μωρό. Η Αγριππίνα ήταν μια από τις τελευταίες απογόνους του Αυγούστου και ο γιος της ο Νέρων ήταν από τους λίγους εναπομείναντες άντρες του αυτοκρατορικού οίκου. Πιθανές μελλοντικές ανταρσίες ενδέχετο να πλαισιωθούν γύρω από αυτούς τους δύο και η ίδια η Αγριππίνα φαίνεται πως είχε εκδηλώσει τέτοιες διαθέσεις. Η Σύγκλητος φαίνεται πως πίεζε υπέρ του γάμου Κλαύδιου-Αγριππίνας ώστε να σταματήσει η διαμάχη μεταξύ των δύο οικογενειών<ref>Scramuzza (1940) pp.&nbsp;91–92. See also Tac. ''Ann.'' XII 6, 7; Suet. ''Claud.'' 26.</ref>. Ο Κλαύδιος τη δέχτηκε για γυναίκα του και υιοθέτησε τον Νέρωνα. Ο Νέρωνας ορίστηκε κληρονόμος μαζί με τον ανήλικο Βρετανικό, παντρεύτηκε την Οκταβία και προήχθη γοργά. Ήταν δημοφιλέστερος απ΄ ό,τι ο Βρετανικός, ως εγγονός του Γερμανικού και απευθείας απόγονος του Αυγούστου.