Πηκτίνες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''πηκτίνη''' (σημ: συμπυκνωμένο, συμπαγές) είναι ένας δομικός [[ετεροπολυσακχαρίτης]] που βρίσκεται στα [[Κύτταρο|κυτταρικά]] τοιχώματα των επίγειων [[Φυτό|φυτών]].

Απομονώθηκε για πρώτη φορά και περιγράφηκε από τον Henri Braconnot το 1825. Παράγεται σε λευκή ή ελαφρά σκούρα σκόνη για το εμπόριο, κυρίως εξάγεται από [[εσπεριδοειδή]], και χρησιμοποιείται ως παράγοντας ζελατινοποιήσης[[Ζελατινοποίηση|ζελατινοποίησης]], ειδικά για [[Μαρμελάδα (μη-εσπεριδοειδών)|μαρμελάδες]] και [[Ζελές|ζελέδες]]. Χρησιμοποιείται ως έκδοχο στην ιατρική, στα γλυκά και σανως [[σταθεροποιητής]] σε χυμούς φρούτων και ποτά που περιέχουν γάλα, καθώς και ως πηγή [[Φυτικές ίνες|φυτικών ινών]].

Οι πηκτίνες είναι επίσης γνωστές και με το όνομα πηκτικοί [[πολυσακχαρίτες]], είναι πλούσιοι σε [[γαλακτουρονικό οξύ]].Διάφοροι επιΔιάφοροι μέρουςεπιμέρους τέτοιοι πολυσακχαρίτες έχουν χαρακτηρισθεί και ταυτοποιηθειταυτοποιηθεί εντός της πηκτικής ομάδας. Οι ομογαλακτουρονάνες είναι γραμμικές αλυσίδες από α-(1–4)- D-γαλακτουρονικό οξύ.