Λέων Β΄ της Αρμενίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

===Αιχμαλωσία του Βοημούνδου Γ΄===

 

Ο βασικός στόχος του Λέων ήταν η ασφάλεια του βασιλείου του, αυτό τον έφερε σε σύγκρουση με τους γείτονες.<ref>Nersessian, Sirarpie Der. The Kingdom of Cilician Armenia.</ref> Ο Σαλαντίν κατέστρεψε το φρούριο του Μπάργκας (1191) που είχε καταληφθεί από τους Ναΐτες, οι εργάτες του Λέων έφυγαν πριν την άφιξη του ίδιου που ξανάκτισε το κάστρο.<ref>Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume III.: The Kingdom of Acre and the Later Crusades.</ref> Η κατοχή του κάστρου του Μπάργκας έφερε νέο ανταγωνισμό ανάμεσα στον Λέων Β΄ και τον Βοημούνδο Γ΄ με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν νέες συγκρούσεις ανάμεσα στην Κιλικία και την Αντιόχεια.<ref>Nersessian, Sirarpie Der. The Kingdom of Cilician Armenia.</ref> Ο Βοημούνδος Γ΄ ζήτησε από τον Λέων την επιστροφή του κάστρου στους Ναΐτες αλλά το αρνήθηκε, ο Βοημούνδος διαμαρτυρήθηκε στον Σαλαντίν.<ref>Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume III.: The Kingdom of Acre and the Later Crusades.</ref> Ο Σαλαντίν ήταν αντίθετος στην κατοχή του κάστρου από τον Λέων Β΄ επειδή βρισκόταν στην διαδρομή από την Κιλικία στην Αντιόχεια.<ref>Nickerson Hardwicke, Mary. The Crusader States, 1192–1243.</ref>

 

===Στέψη===

 

Ο Λέων Β΄ πίεσε σε όλες τις κατευθύνσεις για να αποκτήσει το βασιλικό στέμμα για το Αρμενικό βασίλειο της Κιλικίας, έστειλε αντιπροσωπείες στον Γερμανό αυτοκράτορα και τον πάπα.<ref>Nersessian, Sirarpie Der. The Kingdom of Cilician Armenia.</ref><ref>Edwards, Robert W. The Fortifications of Armenian Cilicia.</ref> Ο [[Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] επιφυλάχτηκε και δήλωσε ότι θα επισκεφτεί ο ίδιος την ανατολή για να αποκτήσει προσωπική γνώμη.<ref>Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume III.: The Kingdom of Acre and the Later Crusades.</ref> Ο [[Πάπας Κελεστίνος Γ΄]] ζήτησε από την πλευρά του την υποταγή της Αρμενικής εκκλησία στον πάπα κάτι που έφερε σε πολύ δύσκολη θέση τον ίδιο επειδή θα συναντούσε σκληρές αντιδράσεις από τους υπηκόους του.<ref>Nersessian, Sirarpie Der. The Kingdom of Cilician Armenia.</ref> Οι επίσκοποι αρνήθηκαν να δεχτούν τις παπικές απαιτήσεις αλλά ο Λέων τους εξήγησε ότι η υποταγή θα είναι στους τύπους, όχι στην ουσία.<ref>Nersessian, Sirarpie Der. The Kingdom of Cilician Armenia.</ref> Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας [[Αλέξιος Γ΄ Άγγελος]] που ήθελε να διατηρήσει την επίδραση του στην Κιλικία προσπάθησε να καλοπιάσει τον Λέων, του έστειλε ένα στέμμα που το δέχτηκε με μεγάλη ευχαρίστηση.<ref>Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume III.: The Kingdom of Acre and the Later Crusades.</ref> Ο Λέων Β΄ έστειλε αντιπροσωπεία στην [[Κωνσταντινούπολη]] με τον επίσκοπο Ναρσή του Λαμπρόν και άλλους ιεράρχες για να συζητήσουν θρησκευτικά ζητήματα, ήταν οι τελευταίες προσπάθειες για ένωση των δυο εκκλησιών.<ref>Nersessian, Sirarpie Der. The Kingdom of Cilician Armenia.</ref>

 

===Ήττες από τον Αλ-Ζαχίρ===

 

Ο Λέων Α΄ ξεκίνησε ξανά τον πόλεμο (1202), το επόμενο καλοκαίρι ο [[Αμωρί Β΄ της Ιερουσαλήμ]], ο παπικός απεσταλμένος, ο καρδινάλιος, οι [[Ιωαννίτες Ιππότες]], οι Ναΐτες και οι μεγάλοι βαρόνοι πίεσαν τον Λέοντα να κλείσει ειρήνη.<ref>Nickerson Hardwicke, Mary. The Crusader States, 1192–1243.</ref> Ο Λέων συμφώνησε προσωρινά αλλά όταν οι βαρόνοι δήλωσαν ότι υπακούσουν στον φεουδαρχικό νόμο και όχι στον παπικό απεσταλμένο παραβίασε την συνθήκη, μπήκε στην πόλη (11 Νοεμβρίου 1203) και ζήτησε από τον πατριάρχη να παρέμβει.<ref>Nickerson Hardwicke, Mary. The Crusader States, 1192–1243.</ref> Ο Βοημούνδος Δ΄ πιέστηκε να φύγει από την Αντιόχεια για να υπερασπιστεί την Τρίπολη από την εξέγερση του του Ρενάρτ του Νεφίν αλλά οι Ναΐτες απέκρουσαν επιτυχώς τις επιθέσεις των Αρμενίων στην Ακρόπολη.<ref>Nickerson Hardwicke, Mary. The Crusader States, 1192–1243.</ref> Ο Βοημούνδος Δ΄ έκανε νέες εκκλήσεις στο [[Χαλέπι]] ζητώντας από τον Αλ-Ζαχίρ να επιτεθεί στην [[Κιλικία]].<ref>Nickerson Hardwicke, Mary. The Crusader States, 1192–1243.</ref> Ο Λέων εγκατέλειψε τον Δεκέμβριο την [[Αντιόχεια]] όταν ο στρατός του Αλ-Ζαχίρ έφτασε στον [[Ορόντης ποταμός|Ορόντη]].<ref>Nickerson Hardwicke, Mary. The Crusader States, 1192–1243.</ref> Ο Βοημούνδος όταν είδε ότι η Τρίπολη είχε επαρκή προστασία από τον Αλ-Ζαχίρ έφυγε από την πόλη και επέστρεψε στην Αντιόχεια.<ref>Nickerson Hardwicke, Mary. The Crusader States, 1192–1243.</ref> Ο στρατός του Αλ-Ζαχίρ ενισχύθηκε με νέες δυνάμεις από το Χαλέπι και ήταν πλέον υπεράριθμος σε σχέση με τους Αρμένιους, ο Λέων απογοητευμένος έκλεισε οκταετή ειρήνη.<ref>Nersessian, Sirarpie Der. The Kingdom of Cilician Armenia.</ref>

 

===Σύγκρουση με την Λατινική εκκλησία===

 

Ο [[Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄]] ανέθεσε την επίλυση της διαφοράς στον πατριάρχη της Ιερουσαλήμ Αλβέρτο που ήταν φίλος του Βοημούνδου και των Ναιτών.<ref>Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume III.: The Kingdom of Acre and the Later Crusades.</ref> Ο πατριάρχης πρόσβαλε τον Λέοντα και του είπε ότι καθήκον του θα έπρεπε να είναι η παράδοση του κάστρου του Βαγκράς στους Ναΐτες, ο Λέων εξοργισμένος λεηλάτησε την περιοχή γύρω από την Αντιόχεια.<ref>Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume III.: The Kingdom of Acre and the Later Crusades.</ref> Ο κίνδυνος του Λέοντα οδήγησε για άλλη μια φορά τον Βοημούνδο να ζητήσει βοήθεια από τον Αλ-Ζαχίρ που επιτέθηκε στην Κιλικία (1209).<ref>Nickerson Hardwicke, Mary. The Crusader States, 1192–1243.</ref> Ο Σελτζούκος σουλτάνος Καί - Κουσρόου πρώην φίλος του Λέων έκανε αιφνίδια επίθεση και κατέλαβε το κάστρο του Περτούς.<ref>Nersessian, Sirarpie Der. The Kingdom of Cilician Armenia.</ref> Ο Λέων συνθηκολόγησε, επέστρεψε το κάστρο του Βαγκράς στους Ναΐτες και απαρνήθηκε τα δικαιώματα του στην Αντιόχεια.<ref>Nickerson Hardwicke, Mary. The Crusader States, 1192–1243.</ref> Οι προσπάθειες του Λέων να κρατήσει το κάστρο του Βαργκάς παρά το γεγονός ότι υποσχέθηκε στον Αλ-Ζαχίρ να το επιστρέψει στους Ναΐτες οδήγησε σε νέους πολέμους στην Κιλικία και τις πεδιάδες της Αντιόχειας.<ref>Nickerson Hardwicke, Mary. The Crusader States, 1192–1243.</ref>

 

===Τελική κατάκτηση της Αντιόχειας===

 

Τον Μάρτιο του 1213 ο Λέων συμφιλιώθηκε με την Ρώμη μετά την υπόσχεση για συμμετοχή του σε Σταυροφορία.<ref>Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume III.: The Kingdom of Acre and the Later Crusades.</ref> Συμφιλιώθηκε με τον Ιωάννη του Μπριέν και του έδωσε σύζυγο την μεγαλύτερη κόρη του [[Στεφανία της Αρμενίας]] με υποσχέσεις να τον ορίσει κληρονόμο.<ref>Nickerson Hardwicke, Mary. The Crusader States, 1192–1243.</ref> Στην Αντιόχεια ξέσπασε ξανά μεγάλη δυσαρέσκεια απέναντι στον Βοημούνδο με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ισχυρό κίνημα υπέρ του Ραϋμόνδου Ρουπέν.<ref>Nickerson Hardwicke, Mary. The Crusader States, 1192–1243.</ref> Ο Λέων Α΄ που βρισκόταν στην Τρίπολη εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία, με ένα ευρηματικό κόλπο και με την βοήθεια του Λατίνου πατριάρχη κατέλαβε την Αντιόχεια (14 Φεβρουαρίου 1216).<ref>Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume III.: The Kingdom of Acre and the Later Crusades.</ref><ref>Nickerson Hardwicke, Mary. The Crusader States, 1192–1243.</ref>

Ο Ραϋμόνδος Ρουπέν έδωσε όρκο υποτέλειας στον πατριάρχη Πέτρο και στέφθηκε πρίγκιπας της Αντιόχειας.<ref>Nickerson Hardwicke, Mary. The Crusader States, 1192–1243.</ref> Ο Λέων Α΄ από την μεγάλη του χαρά παρέδωσε στους Ναΐτες το Βαγκράς και επέστρεψε στους Λατίνους επισκόπους τα εδάφη τους στην Κιλικία.<ref>Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume III.: The Kingdom of Acre and the Later Crusades.</ref> Το τίμημα της νίκης του ήταν βαρύ, ο Σελτζούκος πρίγκιπας κατέλαβε τα κάστρα στην δυτική Κιλικία (1216).<ref>Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume III.: The Kingdom of Acre and the Later Crusades.</ref> Τα κάστρα που έχασε όπως η Φαυστενόπολις, η [[Ηράκλεια]] και η [[Καραμάν]] είχε κατακτήσει ο ίδιος από τους Σελτζούκους (1211).