Γρηγόριος Κυδωνιών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Μητρόπολη Κυδωνιών είχε ως έδρα το [[Αϊβαλί]] (Κυδωνίες) της Μικράς Ασίας. Μετά τον πρώτο διωγμό, το 1918 επέστρεψε μαζί με τους συγχωριανούς του στην πατρίδα του και αποφάσισαν να ξαναχτίσουν το [[Αϊβαλί]]. Το έτος 1922 πραγματοποιούσε συνεχείς εκκλήσεις προς τη δημογεροντία των Κυδωνιών να διαφύγουν οι Έλληνες από την πόλη προς τη [[Μυτιλήνη]] για να σωθούν από την επερχόμενη σφαγή, αλλά δυστυχώς δεν εισακούσθηκε με αποτέλεσμα στις 22 Αυγούστου 1922 οι άτακτοι Τούρκοι να σφαγιάσουν 4.000 Έλληνες. Ο ίδιος ο Άγιος Γρηγόριος κατάφερε να έλθουν ελληνικά πλοία με αμερικανική σημαία και να παραλάβουν 20.000 από τις 35.000 των Ελλήνων της ευρύτερης μητροπολιτικής του επαρχίας. Ο ίδιος αρνήθηκε να διαφύγει μαζί τους. Συνελήφθη από τον κεμαλικό στρατό στις 30 Σεπτεμβρίου 1922 και μετά από βασανισμούς, σφαγιάστηκε μαζί με δεκάδες ιερείς, τους προκρίτους της πόλης και πλήθος συμπολιτών του στις 3 Οκτωβρίου 1922.

 

 

Προς τιμήν του υπάρχουν οδοί που φέρουν το όνομά του σε πολλούς Δήμους της Ελλάδας ιδιαίτερα εκεί που εγκαταστάθηκαν Μικρασιάτες πρόσφυγες: στην Αθήνα (Κάτω Πατήσια), στον Διόνυσο, στο [[Αιγάλεω]], στην [[Νέα Σμύρνη]], στην [[Νέα Φιλαδέλφεια]], στον [[Υμηττός|Υμηττό]], στη [[Θεσσαλονίκη]], στην [[Καλαμαριά]] κ.α.<ref>{{Cite book|title=Υμηττός, 90 χρόνια ζωής, η πόλη και οι οδοί|first=Λουκάς|last=Ζώνας|isbn=978-618-00-0629-2|year=2018|location=Αθήνα|page=91}}</ref>