Διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:HST-SM4.jpeg|right|thumb|250 px|Το Διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ]]

Τέθηκε σε τροχιά από το αμερικανικό [[Διαστημικό Λεωφορείο Ντισκάβερι]] τον Απρίλιο του 1990 και έχει πάρει το όνομά του από τον αστρονόμο [[Έντγουιν Χαμπλ]]. Αν και δεν ήταν το πρώτο διαστημικό τηλεσκόπιο, ήταν ένα από τα πιο ευέλικτα και έδωσε σημαντικά αποτελέσματα με εικόνες που δεν ήταν εφικτό να ληφθούν από τα επίγεια τηλεσκόπια. Το Χαμπλ συνεχίζει να λειτουργεί σήμερα (2018) και αναμένεται να συνεχίσει μέχρι το 2020. Το ΔΤΧ είναι προϊόν της συνεργασίας [[ΝΑΣΑ]] και [[Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία|ΕΣΑ]]. Αναπτύχθηκε στα πλαίσια του προγράμματος μεγάλων παρατηρητηρίων, μαζί με το [[τηλεσκόπιο ακτίνων γ Κόμπτον]], το [[παρατηρητήριο ακτίνων Χ Τσάντρα]], και το [[Διαστημικό Τηλεσκόπιο Σπίτζερ]].<ref>{{cite web |url=http://www.nasa.gov/audience/forstudents/postsecondary/features/F_NASA_Great_Observatories_PS.html |title=NASA's Great Observatories |publisher=NASA |accessdate=2008-04-26}}</ref>

 

Το ΔΤΧ είναι ένας μεγάλος τεχνητός δορυφόρος με μάζα 11,25 τόνους, μήκους 13,2 μ. και διάμετρο 4,2 μέτρα που περιφέρεται σε ύψος 559 χλμ. πάνω από τη Γη με ταχύτητα 25.000 χλμ. την ώρα. Φέρει εξωτερικά κατά μήκος δύο ζεύγη (ένα ανά πλευρά) αντιτακτούς αναπεπταμένους ηλιακούς συλλέκτες που φορτίζουν 6 μπαταρίες παρέχοντας λειτουργία για 25 λεπτά όταν κινείται στη σκιά της Γης. Επίσης φέρει μία πτυσσόμενη κεραία ραδιοκυμάτων υψηλού κέρδους (περί το μέσον της άνω κατά μήκους πλευράς) καθώς και μία επίσης ραδιοκυμάτων στη κάτω πλευρά.