Τζίμι Κάρτερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

| date=November 7, 2005}}</ref> Δεν υποστήριξε αυξημένη ομοσπονδιακή χρηματοδότηση για τις υπηρεσίες έκτρωσης ως πρόεδρος και δέχθηκε κριτική από την [[Αμερικανική Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών]] για το ότι δεν έκανε αρκετά για να βειβρει εναλλακτικές.<ref name="strategy campaigning">{{cite book

Παρά την πρότερη υποστήριξη του, ο Κάρτερ σύντομα έγινε πολέμιος της θανατικής ποινής, και κατά τηντη διάρκεια Προεδρικών εκστρατειών (όπως του προηγούμενου υποψηφίου Τζορτζ ΜακΓκόβερν και των δύο επόμεωνεπόμενων υποψηφίων, του [[Ουόλτερ Μοντέιλ]] και του [[Μάικλ Δουκάκις]]), αυτό φάνηκε.<ref>[http://www.boston.com/news/nation/articles/2003/12/07/democrats_shift_on_death_penalty/ Democrats shift on death penalty – The Boston Globe].</ref> Τρεχόντως, ο Κάρτερ είναι γνωστός για την δημόσια αντίθεση του στη θανατική ποινή σε όλες τις μορφές της· στηνστη διάλεξη του κατά την παραλαβή του [[Βραβείο Νόμπελ|Βραβείου Νόμπελ]], ζήτησε την "απαγόρευση της θανατικής ποινής".<ref>[archives.cnn.com/2002/WORLD/europe/12/10/carter.transcript/ CNN.com – Carter Nobel Peace Prize speech – December 10, 2002].</ref>

Ο Κάρτερ έγινε το φαβορί νωρίς με την νίκη του στους προοκριματικούςπροκριματικούς της [[Αϊόβα]] και του [[προκριματικοί του Νιου Χάμσαϊρ]]. Χρησιμοποίησε μια στρατηγική δύο σκελών: Στον Νότο,ο οποίος σιωπηρά είχε συνταχθεί με τον Τζορτζ Ουάλλας της Αλαμπάμα, ο Κάρτερ διαγωνίσθηκε ως μετριοπαθής ντόπιος. Όταν η δύναμη του Ουάλλας εξαντλήθηκε, ο Κάρτερ σάρωσε την περιοχή. Στον Βορρά, ο Κάρτερ απευθύνθηκε κυρίως σε συντηρητικούς Χριστιανούς και αγροτικούς ψηφοφόρους και είχε μικρή πιθανότητα να κερδίσει την πλειοψηφία στις περισσότερες πολιτείες. Κέρδισε αρκετές Βόρειες πολιτείες κτίζοντας το μεγαλύτερο ενιαίο μπλοκ. Η στρατηγική του Κάρτερ περιελάμβανε το να φτάσει σε μια περιοχή προτού ένας άλλος υποψήφιος επεκετείνειεπεκτείνει την επιρροή του εκεί. Ταξίδεψε πάνω από 50.000 μίλια, επισκέφθηκε 37 πολιτείες, και εκφώνησε πάνω από 200 λόγους προτού οποιοιδήποτε άλλοι υποψήφιοι καν ανακοινώσουν ότι ήταν στην κούρσα.<ref>[http://www.pbs.org/wgbh/americanexperience/films/carter/player/#v276 PBS Amex Jimmy Who?].</ref> Αρχικά εξοστρακισμένος ως περιφερειακός υποψήφιος, ο Κάρτερ αποδείχθηκε ο μόνος Δημοκρατικός με μια αληθινά εθνική στρατηγική, και τελικά κέρδισε το χρίσμα.

[[Αρχείο:Inauguration of Jimmy Carter.jpg|thumb|right|Ο Τζίμμυ Κάρτερ ορκίζεται 39ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών από τον [[Αρχιδικαστής των Ηνωμένων Πολιτειών|Αρχιδικαστή]] [[Ουόρρεν Ε. Μπέργκερ|Ουόρρεν Μπέργκερ]], 20 Ιανουαρίου 1977.]]Ο Κάρτερ εκλέχθηκε επί του Τζέραλντ Φορντ το 1976. Η θητεία του ήταν περίοδος συνεχιζόμενου πληθωρισμού και ύφεσης, καθώς και ενεργειακής κρίσης. Στις 7 Ιανουαρίου 1980, ο Κάρτερ υπέγραψε το [http://www.presidency.ucsb.edu/ws/index.php?pid=32978 Law H.R. 5860 aka Public Law 96-185] γνωστό ως ''The Chrysler Corporation Loan Guarantee Act of 1979'' διασώζοντας την [[Chrysler Corporation]] και ακύρωσε αυξήσεις των στρατιωτικών πληρωμών κατά τηντη διάρκεια μιας περιόδου υψηλού πληθωρισμού και κυβερνητικών ελλειμάτωνελλειμμάτων.

Στις 18 Απριλίου 1977 ο κάρτερΚάρτερ εκφώνησε τηλεοπτική ομιλία όπου διεκήρυσσε ότι η ενεργιακήενεργειακή κρίση στις ΗΠΑ κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1970 ήταν το [[Ομιλία περί Ηθικού Ισοδύναμου του Πολέμου του Προέδρου Τζίμμυ Κάρτερ|ηθικό ισοδύναμο του πολέμου]]. Ο Κάρτερ ενθάρρυνε energy conservation by all U.S. citizens and installed [[White House solar panels|solar water heating panels on the White House]],<ref>{{cite web|url=http://www.unity.edu/news/solar1004.htm|title= Maine college to auction off former White House solar panels|date=October 28, 2004|accessdate=January 31, 2010}}</ref><ref>{{cite news|url=http://www.huffingtonpost.com/2009/01/27/white-house-solar-panels_n_160575.html|work=The Huffington Post|title=White House Solar Panels: What Ever Happened To Carter's Solar Thermal Water Heater? (VIDEO)|date=January 27, 2009|accessdate=January 31, 2010|first=Dave|last=Burdick}}</ref> and wore sweaters while turning down the heat within the White House.

Ο Κάρτερ έγραψε ότι η πιο έντονη και κλιμακούμενη αντιπολίτευση στις πολιτικές του προήλθε από τηντη φιλελεύθερη πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος, την οποία απέδιδε στηνστη φιλοδοξία του [[Τεντ Κέννεντι]] να τον αντικαταστήσει ως πρόεδρος.<ref>Carter, Jimmy''Our Endangered Values: America’s Moral Crisis'', p.8, (2005), Simon & Shuster</ref> Ο Κέννεντι, αρχικά υπέρ του σχεδίου υγείας του Κάρτερ, απέσυρε την υποστήριξη του από το νομοθέτημα στα τελευταία επίπεδα· Ο Κάρτερ ισχυρίζεται ότι αυτό έγινε εν αναμονή της υποψηφιότητας του ίδιου του Κέννεντι, και όταν δεν κέρδισε, αυτή η τακτική ανέβαλε την καθολική υγειονομική περίθαλψη για δεκαετίες.<ref>http://www.cbsnews.com/stories/2010/09/16/60minutes/main6872344.shtml. Retrieved 09/16/2010</ref>

Η [[Προεδρική εκλογή των Ηνωμένων Πολιτειών 1980|εκστρατεία του Κάρτερ για επανεκλογή το 1980]] ήταν μία από τις δυσκολότερες, και λιγότερο επιτυχείς, στην ιστορία. Αντιμετώπισε ισχυρές προκλήσεις από τον δεξιό ([[Ρόναλντ Ρέιγκαν]]), τον κεντρώο ([[Τζον Μπ. Άντερσον]]), και τον αριστερό ([[Τεντ Κέννεντι]]). Έπρεπε να διαγωνιστεί ενάντια στην ίδια του την πληγείσα από "[[στασιμοπληθωρισμός|στασιμοπληθωρισμό]]" οικονομία. Αποξένωσε τους φιλελεύθερους σπουδαστές κολλεγίωνκολεγίων, οι οποίοι αναμενόταν να είναι η βάση του, επαναφέροντας την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία. Ηττήθηκε από τον Ρόναλντ Ρέιγκαν.