Ρωσία του Κιέβου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά την επίθεση των Ρως στην Κωνσταντινούπολη το 860 ο Βυζαντινός Πατριάρχης Φώτιος έστειλε ιεραπόστολουςιεραποστόλους στο βορρά να προσηλυτίσουν τους Ρως και τους Σλάβους. Ο Πρίγκιπας [[Ραστισλάβος της Μοραβίας]] είχε ζητήσει από τον ΑυτοκράτοραΒυζαντινό αυτοκράτορα να του φέρει δασκάλους να ερμηνεύσουν τις ιερές γραφές, έτσι το 863 οι αδελφοί [[Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος|Κύριλλος και Μεθόδιος]] στάλθηκαν ως ιεραπόστολοι, λόγω της γνώσης τους της Σλαβονικής γλώσσας. Οι Σλάβοι δεν είχαν γραπτή γλώσσα έτσι οι αδελφοί επινόησαν το [[Γλαγολιτικό αλφάβητο]], που αργότερα εξελίχθηκε στο [[Κυριλλικό αλφάβητο|Κυριλλικό]], και τυποποίησαν τη γλώσσα των Σλάβων, γνωστή αργότερα ως [[Παλαιά εκκλησιαστική σλαβονική γλώσσα|Παλαιά Εκκλησιαστική Σλαβονική]]. Μετέφρασαν τμήματα της [[Αγία Γραφή|Αγίας Γραφής]], συνέταξαν τον πρώτο Σλαβικόσλαβικό αστικούαστικό κώδικα και άλλα κείμενα, και η γλώσσα και τα κείμενα διαδόθηκαν σε όλα τα Σλαβικάσλαβικά εδάφη, μεταξύ αυτών και στους Ρως. Η αποστολή των Κύριλλου και Μεθόδιου υπηρέτησε τόσο προσηλυτιστικούς όσο και διπλωματικούς σκοπούς, μεταδίδοντας τη Βυζαντινήβυζαντινή πολιτιστική επιρροή για την υποστήριξη της εξωτερικής πολιτικής της αυτοκρατορίας. Το 867 ο Πατριάρχης ανακοίνωσε ότι οι Ρως είχαν δεχτεί έναν επίσκοποεπίσκοποβ και το 874 μιλάει για έναν "Αρχιεπίσκοπο των Ρως".

Οι σχέσεις μεταξύ των Ρως και των Βυζαντινών έγιναν πιο σύνθετες, αφότου ο ΌλεγκΟλέγκ απέκτησε τον έλεγχο του Κιέβου, αντανακλώντας τις εμπορικές, πολιτιστικές και στρατιωτικές ανησυχίες. Ο πλούτος και τα εισοδήματα των Ρως εξαρτιόντανεξαρτώνταν σε μεγάλο βαθμό από το εμπόριο με το Βυζάντιο. Ο [[Κωνσταντίνος Ζ΄| Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος]] περιέγραψε την ετήσια έλευση των πριγκίπων του Κιέβου, που συνέλεγαν φόρους από υποτελείς φυλές, συγκέντρωναν τα προϊόντα σε ένα στολίσκο από εκατοντάδες σκάφη, τα οδηγούσαν μέσω του [[Δνείπερος|Δνείπερου]] στη [[Μαύρη Θάλασσα]] και, πλέοντας προς τις εκβολές του [[Δνείστερος|Δνείστερου]], στο [[Δέλτα Δούναβη|δέλτα του Δούναβη]] και στη συνέχεια στην Κωνσταντινούπολη. Στο ταξίδι της επιστροφής τους μετέφεραν μεταξωτά υφάσματα, μπαχαρικά, κρασί και φρούτα. Η σπουδαιότητα αυτής της εμπορικής σχέσης οδηγούσε σε στρατιωτική δράση όταν προέκυπταν διαφορές. Το Πρώτο Χρονικό αναφέρει ότι οι Ρως επιτέθηκαν στην Κωνσταντινούπολη πάλι το 907, πιθανό για να διασφαλίσουν την εμπορική πρόσβαση. Το Χρονικό υμνεί τη στρατιωτική ανδρεία και ευφυΐα του ΌλεγκΟλέγκ, περιγραφή γεμάτη με μυθικές λεπτομέρειες. Οι Βυζαντινέςβυζαντινές πηγές δεν μνημονεύουν την επίθεση, αλλά δύο συνθήκες του 907 και του 911 καθορίζουν μια εμπορική συμφωνία με τους Ρως. Οι όροι της υποδηλώνουν πίεση προς τους Βυζαντινούς, που παραχωρούν καταλύματα και εφοδιασμό για τους εμπόρους των Ρως και εμπορικά προνόμια αφορολόγητου.

Το Χρονικό αναφέρει μια μυθική ιστορία για το θάνατο του ΌλεγκΟλέγκ. Ένας μάγος προφητεύει ότι ο θάνατος του Μεγάλου ΠρίγκιπαΠρίγκηπα θα είχε σχέση με ένα ορισμένο άλογο. Ο ΌλεγκΟλέγκ βάζει σε απομόνωση το άλογο, που αργότερα πεθαίνει. Ο ΌλεγκΟλέγκ το επισκέπτεται και στέκεται πάνω από το πτώμα, επιχαίροντας ότι διέφυγε την απειλή, όταν ένα φίδι κρυμμένο ξεπροβάλλει μέσα από τα κόκαλα του αλόγου, τον δαγκώνει και γρήγορα ο Ολέγκ αρρωσταίνει και πεθαίνει. Το Χρονικό αναφέρει ότι τον ΌλεγκΟλέγκ διαδέχθηκε το 913 ο [[Ιγκόρ του Κιέβου|ΠρίγκιπαςΠρίγκηπας Ιγκόρ]], και μετά από κάποιες σύντομες διενέξεις με τους ΝτρεβλιανούςΔρεβλιανούς και τους Πετσενέγους, ακολούθησε μια περίοδος ειρήνης πάνω από είκοσι ετώνέτη.

Το 941 ο Ιγκόρ ηγήθηκε μιας ακόμη [[Πόλεμος μεταξύ Ρως και Βυζαντινών (941)|μεγάλης επίθεσης των Ρως]] στην Κωνσταντινούπολη, πιθανότατα πάλι για εμπορικά δικαιώματα. Ένας στόλος 10.000 πλοίων, μαζί με Πετσενέγους συμμάχους, προσάραξε στις ακτές της [[Βιθυνία]]ς και ερήμωσε την ασιατική ακτή του [[Βόσπορος|Βοσπόρου]]. Η επίθεση έγινε την κατάλληλη στιγμή, καθώς ο Βυζαντινόςβυζαντινός στόλος ήταν απασχολημένος με τους Άραβες στη Μεσόγειο και ο κύριος όγκος του στρατού βρισκόταν στην Ανατολή. Οι Ρως έκαψαν πόλεις, εκκλησίες και μοναστήρια, σφάζοντας και λεηλατώντας. Ο αυτοκράτορας φρόντισε να εξοπλίσει μια μικρή ομάδα αποσυρμένων πλοίων με [[υγρό πυρ]] και τα έστειλε να αντιμετωπίσουν τους Ρως, παρασύροντάς τους να περικυκλώσουν το στολίσκο πριν εξαπολύσουν το υγρό πυρ. Ο [[Λιουτπράνδος της Κρεμόνας]] έγραψε ότι "οι Ρως, βλέποντας τις φλόγες, πήδηξαν στη θάλασσα, προτιμώντας το νερό από τη φωτιά. Μερικοί βυθίστηκαν, υπό το βάρος των θωράκων και των κρανών τους, ενώ άλλοι έπιασαν φωτιά. Όσοι αιχμαλωτίστηκαν αποκεφαλίστηκαν". Το εγχείρημα διέλυσε το στόλο των Ρως αλλά οι επιθέσεις τους συνεχίστηκαν στην ενδοχώρα μέχρι τη [[Νικομήδεια]] με πολλές θηριωδίες, με αναφορές ότι θύματα σταυρώθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν ως στόχοι. Τελικά ένας Βυζαντινόςβυζαντινός στρατός έφθασε από τα Βαλκάνια για να απωθήσει τους Ρως και αναφέρεται ότι ένα ναυτικό σώμα κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος του στόλου των Ρως κατά την αποχώρησή του (πιθανόν υπερβολή, καθώς οι ΡώσοιΡως γρήγορα πραγματοποίησαν νέα επίθεση). Η έκβαση της αναμέτρησης φανερώνει αυξημένη στρατιωτική ισχύ του Βυζαντίου σε σχέση με το 911, προκαλώντας μεταβολή στην ισορροπία δυνάμεων.

Ο Ιγκόρ επέστρεψε στο Κίεβο επιζητώντας εκδίκηση. Συγκέντρωσε μεγάλη δύναμη πολεμιστών από γειτονικούς Σλάβους και Πετσενέγους συμμάχους και ζήτησε ενισχύσεις από τους Βαράγγους «πέρα από τη θάλασσα». Το 944 η δύναμη των Ρως προέλασε πάλι κατά των ΕλλήνωνΒυζαντινών, από ξηρά και θάλασσα, και ανταπάντησε μια Βυζαντινήβυζαντινή δύναμη από τη [[Χερσώνα]]. Ο ΑυτοκράτοραςΒυζαντινός αυτοκράτορας έστειλε δώρα και πρόσφερε φόρο αντί πολέμου και οι Ρως δέχθηκαν. Το 945 συναντήθηκαν απεσταλμένοι Ρως, Βυζαντινών και Βουλγάρων και έγινε μια συνθήκη ειρήνης. Η συμφωνία εστίαζε πάλι στο εμπόριο, αλλά αυτή τη φορά με όρους λιγότερο ευνοϊκούς για τους Ρως, περιλαμβάνοντας αυστηρές ρυθμίσεις για τη συμπεριφορά των εμπόρων τους στη Χερσώνα και στην Κωνσταντινούπολη και συγκεκριμένες ποινές για τις παραβιάσεις των νόμων. Οι Βυζαντινοί μπορεί να παρακινήθηκαν να συμφωνήσουν τη συνθήκη λόγω ανησυχίας για τυχόν παρατεινόμενη συμμαχία Ρως, Πετσενέγων και Βουλγάρων εναντίον τους, αν και οι ακόμα ευνοϊκότεροι όροι υποδηλώνουν αλλαγή των ισορροπιών.