Γεώργιος Πούλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αμέσως μετά την κατάληψη της [[Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκης]] εμφανίστηκε ως αρχηγός του σωματείου "[[Εθνική Ένωσις Ελλάς]]" (ΕΕΕ) το οποίο μετονομάστηκε σε "Εθνικόν και Σοσιαλιστικόν Κόμμα της Ελλάδος". Η οργάνωση δραστηριοποιήθηκε αμέσως με προκηρύξεις και ανακοινώσεις στις εφημερίδες, ενώ έξω από τα γραφεία της είχε αναρτήσει σημαία με τον βυζαντινό δικέφαλο αετό. Οι Γερμανοί ωστόσο αντέδρασαν σε αυτή την πρωτοβουλία και το Γερμανικό Φρουραρχείο Θεσσαλονίκης ζήτησε την απαγόρευση της δραστηριότητας αυτής της οργάνωσης. Στις 31 Μαΐου 1941 η Αστυνομία Θεσσαλονίκης σταμάτησε τη δημοσίευση των ανακοινώσεων της στις εφημερίδες, αλλά το Σεπτέμβριο οι Γερμανικές αρχές επανέλαβαν αίτημα για άμεση διάλυση της οργάνωσης που εξακολουθούσε να λειτουργεί παράνομα. Ο Γεώργιος Πούλος εξακολουθούσε της δραστηριότητα του κόμματος και εξέδιδε πιστοποιητικά γραμμένα στα γερμανικά τα οποία ήταν απλή πιστοποίηση ένταξης στο [[Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα|Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα]] αλλά τα παρέδιδε στους κομιστές λέγοντας ότι έδιναν το δικαίωμα οπλοφορίας και κυκλοφορίας στις ώρες απαγόρευσης, χωρίς να ισχύει πραγματικά. Η Ασφάλεια Θεσσαλονίκης ζήτησε από το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως την διάλυση της οργάνωσης και στις 6 Οκτωβρίου 1941 το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης διέταξε την διάλυση του σωματείου "Εθνική Ένωσις Η Ελλάς". Μετά τη δικαστική απόφαση η πολιτική οργάνωση του Πούλου σταμάτησε να λειτουργεί επίσημα.<ref name=dordanas2006-49-57>{{cite book|last=Δορδανάς|first=Στράτος|title=Έλληνες εναντίον Ελλήνων|year=2006|publisher=Επίκεντρο|location=Αθήνα|isbn=9606647315|pages=49-57}}</ref>Ο Πούλος αρχικά λαμβάνει πόστο στην γερμανική υπηρεσία Sonderkommando 2000. H υπηρεσία αυτή είναι ουσιαστικά η γερμανική αντικατασκοπεία στην Ελλάδα και κύρια δράση της έχει την ανάπτυξη χαφιεδίστικων μηχανισμών στα μετόπισθεν . Παράλληλα ο Πούλος επιδίδεται και στην φιλοναζιστική προπαγάνδα αναλαμβάνοντας υψηλό πόστο και στην αρτίως αναβιωσθείσα ΕΕΕ στην Θεσσαλονίκη. Η ΕΕΕ δραστηριοποιείται χάρη στην γερμανική SD (Sicherheitsdienst) και τους χαφιέδες Ζωγράφο, Μαρινάκη, Σκανδάλη και Κοσμίδη.

Μετά την αποτυχία του στο πολιτικό επίπεδο, ο Πούλος ξεκίνησε στο παρασκήνιο προετοιμασίες για στρατιωτική δράση, επιδιώκοντας μέσω αυτής να αναρριχηθεί σε ανώτατα αξιώματα{{πηγή}}. Το 1943, όταν ο [[Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός|ΕΛΑΣ]] επανεμφανίστηκε στην Κεντρική και Δυτική Μακεδονία, ωρίμασαν οι συνθήκες για συνεργασία μεταξύ του ίδιου και των Γερμανών οι οποίοι πλέον χρειάζονταν βοήθεια αντιμετώπισης της Εθνικής αντίστασης. Παρά την επιφυλακτικότητα των Γερμανών να εξοπλίσουν Έλληνες, τελικά ο Πούλος κέρδισε την εμπιστοσύνη τους και ανέλαβε να συγκροτήσει ελληνικό τάγμα υπό την αρχηγεία του και υπό τις διαταγές του Στρατιωτικού Διοικητή Θεσσαλονίκης-Αιγαίου. Το 1943 ίδρυσε μια δική του ένοπλη δοσιλογική οργάνωση με την ονομασία «Εθελοντικό Τάγμα Πούλου» ή «Poulos Verband». Το «Εθελοντικό Τάγμα Πούλου» εξοπλίστηκε από τους Γερμανούς, απέκτησε γερμανικές στολές με τα διακριτικά ΕΕΣ («Εθνικός Ελληνικός Στρατός») και συμμετείχε σε διάφορες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του γερμανικού στρατού κατοχής στη Μακεδονία.Η επάνδρωση του σώματός του προήλθε τόσο από εθελοντική όσο και από αναγκαστική στρατολόγηση ενώ οι άνδρες του φέρεται να κατέφευγαν σε εκτεταμένη χρήση ναρκωτικών ουσιών<ref>Χρίστος Βασιλόπουλος - Δημήτρης Πετρόπουλος, ''Ένοχοι και Αθώοι'', εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2013, σ. 160 - 162.</ref>. Σημειώνεται ότι η επιφυλακτικότητα των Γερμανών είχε προηγουμένως σταματήσει τα σχέδια συγκρότησης [[Τάγματα Ασφαλείας|ευζωνικών ταγμάτων ασφαλείας]] υπό την [[Δωσίλογος|δωσιλογική]] κυβέρνηση στη Θεσσαλονίκη. <ref name=dordanas2006-155-158>{{cite book|last=Δορδανάς|first=Στράτος|title=Έλληνες εναντίον Ελλήνων|year=2006|publisher=Επίκεντρο|location=Αθήνα|isbn=9606647315|pages=155-158}}</ref>Τον Ιανουάριο του 1944 το τάγμα του Πούλου δέχθηκε 90-100 άνδρες από την Κρήτη.

Στα τέλη του 1943 και καθ' όλο το διάστημα του 1944, μέχρι την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, ο Πούλος με το τάγμα του πρωτοστάτησε σε βιαιπραγίες, λεηλασίες, εμπρησμούς και δολοφονίες κατά Ελλήνων δρώντας μόνος του ή σε συνεργασία με γερμανικές δυνάμεις. Για τη δράση του έλαβε και το ψευδώνυμο "Φον Πούλος". Μικρός αριθμός ενόπλων του Πούλου παρέμενε εντός της Θεσσαλονίκης, όπου συνελάμβανε και βασάνιζε «κομμουνιστάς», οι οποίοι στη συνέχεια οδηγούνταν στο στρατόπεδο «Παύλος Μελάς» και εκτελούνταν.Την άνοιξη του 1944, ο Πούλος εγκαταστάθηκε στην Κρύα Βρύση του νομού Πέλλας, την οποία μετέτρεψε σε προπύργιό του.

Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1944 οι άντρες του ΓερμανούΠούλου υπαξιωματικούπερικύκλωσαν [[Φριτςτα Σούμπερτ]]Γιαννιτσά. Μαζί ήταν και του Πούλουμονάδα περικύκλωσαντων τα"Σουμπερτιανών", [[Γιαννιτσά]]πλαισιωμένη από τουρκόφωνους χωρικούς της γύρω περιοχής,εισήλθαν στην πόλη και προέβησαν σε σφαγές αμάχων ατόμων. Περίπου 120 άνθρωποι βρήκαν τραγικό θάνατο. Πολλές γυναίκες κακοποιήθηκαν, πολλά σπίτια κάηκαν ενώ τραγικό τέλος περίμενε τους άνδρες που ξεψύχησαν μέσα στο λάκκο που άνοιξαν, υπό την απειλή των όπλων, τα ίδια τους τα παιδιά.<ref>{{Cite web|url=http://www.mixanitouxronou.gr/na-skapsete-ena-lakko-pou-na-chorai-500-atoma-h-diatagi-tou-nazi-egklimatia-frits-soupert-sti-sfagi-ton-giannitson-iche-sto-plevro-tou-ton-ellina-prodoti-g-poulosfagi-ton-giannitson-apo-tin/|title=«Να σκάψετε ένα λάκκο που να χωράει 500 άτομα». H διαταγή του ναζί εγκληματία Φριτς Σούπερτ, στη σφαγή των Γιαννιτσών. Είχε στο πλευρό του τον Έλληνα προδότη, Γ. Πούλο|last=Χρίστος Βασιλόπουλος, Δημήτρης Πετρόπουλος|first=|date=21/08/2015|website=ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ|publisher=|accessdate=2017-08-20}}</ref>

Τον Νοέμβριο του 1944 ο Πούλος και οι άντρες τους ακολούθησαν συντεταγμένοι τους αποχωρούντες Γερμανούς και πολέμησαν για λογαριασμό του Τρίτου Ράιχ σε βορειότερα κλίματα.Τελικά Επέστρεψεο στηνΠούλος Ελλάδαδεν γιακατάφερε να δικαστείαποφύγει ωςτη δωσίλογος,σύλληψη. καταδικάστηκεΣυνελήφθη στο Κίτσμπιχελ της Αυστρίας στις 19-5-1945 από τους Αμερικανούς. Κρατήθηκε σε θάνατοστρατιωτικές καιφυλακές, μετάέξω από τη Στουτγάρδη.Στις 22 Μαΐου 1947 άρχισε στο Διαρκές Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης η δίκη του εκτελέστηκεΠούλου και των συνεργατών του. Κατηγορούμενοι ήταν ο Γ. Πούλος, η Μ.Πούλου, ο Αν. Καναβάτζογλου, ο Αρ. Ζαρταλούδης, ο Ν. Πανταζής, ο Θ. Λαζαρίδης, ο Π. Θεοδωρίδης, ο Διογ. Καρακάσογλου, ο Ηλίας Συκαμιώτης και άλλοι.Εκτελέστηκε στις 11 Ιουνίου 1949 στο Γουδί.