Ιωάννης Α΄ Τσιμισκής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Ιωάννης Α΄ ΤσιμισκήςΚουρκούας''' ο λεγόμενος ''Τσιμισκής'', ([[925]] - [[10 Ιανουαρίου]] [[976]]) ήταν [[Κατάλογος Βυζαντινών αυτοκρατόρων|αυτοκράτοραςΡωμαίος της Βυζαντινής ΑυτοκρατορίαςΑυτοκράτορας]] από τις [[11 Δεκεμβρίου]] του [[969]] έως τις [[10 Ιανουαρίου]] του [[976]]. Ήταν ανιψιός του [[Νικηφόρος Φωκάς|Νικηφόρου Β΄ Φωκά]], ο οποίος τον όρισε Δομέστικο των σχολών της Ανατολής. Οι διαφωνίες του με τον Φωκά οδήγησαν σε συνομωσία με άλλους στρατιωτικούς, που δολοφόνησαν στις 11 Δεκεμβρίου 969 τον Νικηφόρο Α΄ και ο Τσιμισκήςιωάννης Α΄ έγινε αυτοκράτορας. Κατά τη βασιλεία του συνέχισε τις εκστρατείες στην ανατολή στα βήματα του Φωκά και πέθανε από ασθένεια ή δηλητηρίαση λίγο μετά την επιστροφή του στην [[Κωνσταντινούπολη]] στις 10 Ιανουαρίου 976.

Στη συνωμοσία του εναντίον του Νικηφόρου Α΄ συμμετείχε -ή ίσως και πρωτοστατούσε- η [[Θεοφανώ (10ος αιώνας)|Θεοφανώ]], η οποία υπήρξε σύζυγος αρχικά του [[Ρωμανός Β΄|Ρωμανού Β΄]] και στη συνέχεια σύζυγος του [[Νικηφόρος Α΄ Φωκάς|Νικηφόρου Α΄ Φωκά]]. Η Θεοφανώ, κρίνοντας ότι ο Φωκάς με τα αυστηρά μέτρα του προκαλούσε λαϊκή δυσαρέσκεια, συνωμότησε με τον εραστή της Τσιμισκή να τον σκοτώσουν και να αναλάβει αυτός τη διακυβέρνηση ως νέος σύζυγός της. Η Θεοφανώ έβαλε στο παλάτι τους δολοφόνους, συνωμοτώντας και με άλλα μέλη του αυλικούΑυλικού περιβάλλοντος και αυτοί σκότωσαν τον αυτοκράτοραΑυτοκράτορα στοστον υπνοδωμάτιόκοιτώνα του. Όμως η συνωμοσία ήταν πασιφανής και όλο το βάρος έπεσε στη Θεοφανώ, με αποτέλεσμα ο [[Πατριάρχης Πολύευκτος|Πατριάρχης]] να δηλώσει στον Τσιμισκή, ότι δεν θα τον έχριζε αυτοκράτοραΑυτοκράτορα, αν δεν απομάκρυνε τη Θεοφανώ από το παλάτι<ref>Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Παύλου Δρανδάκη</ref>.

Προκειμένου ο Τσιμισκής να αποφύγει το προφανές σκάνδαλο, την αποκήρυξε και την έκλεισε σε μοναστήρι. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, είχε στη διάθεσή του ικανούς στρατηγούς, και κυρίως τους [[Βάρδας Σκληρός|Βάρδα Σκληρό]] και [[Πέτρος Φωκάς|Πέτρο Φωκά]] (ανιψιό του Νικηφόρου Β΄). Με τη βοήθειά τους, εξουδετέρωσε την απειλή των [[Ρως]] υπό τον Σβιατοσλάβο. Αντιμετώπισε επίσης με επιτυχία [[Στάση του Βάρδα Φωκά|το πραξικόπημα]] του αδελφού του Πέτρου, τού [[Βάρδας Φωκάς ο νεότερος|Βάρδα Φωκά του νεότερου]], ενώ ταυτόχρονα ήταν μεγαλόψυχα ευγενικός με τους συνωμότες.

Νυμφεύτηκε μία από τις αδελφές του Ρωμανού Β΄, τη [[Θεοδώρα (κόρη του Κωνσταντίνου Ζ΄)|Θεοδώρα]], γυναίκα θεοσεβή και ήπια, το 971<ref>G. Schlumberger, σελ 95</ref>. Πάντρεψε την κόρη της εξαδέλφης του [[Θεοφανώ Σκλήραινα|Θεοφανώ Σκληρών]] με τον Δυτικόαπό τη Δύση πρίγκιπα και διάδοχο [[Όθων Β΄ της Γερμανίας|Όθωνα Β΄]], γιο του [[Όθων Α΄ της Γερμανίας|Όθωνα Α΄]] της Γερμανίας, για διπλωματικούς λόγους. Διεξήγαγε σημαντικές μάχες στη [[Βουλγαρία]], αλλά και στην [[Ανατολή]], κατακτώντας αχανείς εκτάσεις σε Βορρά και Ανατολή για λογαριασμό της Αυτοκρατορίας. Ο θάνατός του επήλθε από κάποιου είδους δηλητηρίαση.

Απολογιστικά το έργο του είναι λαμπρό και είναι σίγουρα ένας από τους συντελεστές της πορείας προς την κορύφωση της δύναμης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που έμελλε να γίνει κατά την περίοδο του επόμενου αυτοκράτοραΑυτοκράτορα [[Βασίλειος Β΄|Βασιλείου Β΄]] του ''Βουλγαροκτόνου''.