|
Από το 1926 στο συνοικισμό λειτουργούσε [[Χαμάμ]], με ονομασία "Μικρά Ασία", του οποίου η διαδικασία της ανέγερσης ξεκίνησε μόλις το 1923, από τον Αρμένιο αρχιτέκτονα Αρτίν Παλατζιάν<ref>[http://www.nikaia-rentis.gov.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1027&Itemid=283&lang=el Το Χαμάμ], nikaia-rentis.gov.gr</ref>. Επίσης, από τα πρώτα κιόλας χρόνια, στον συνοικισμό υπήρξε πλήθος [[Κινηματογράφος|κινηματογράφων]] όπως οι κινηματογράφοι "Απόλλων", "Έσπερος", "Ορφέας", "Αλκαζάρ", "Κρυστάλ" (αργότερα "Παλλάς"), "Ήλιος" (μετέπειτα "Απόλλων") και "Εκλαίρ".<ref>Παπαδοπούλου Α., Η Αττική Νίκαια, Νίκαια , ό. π., σ. 31-32.</ref> Το 1926 με πρωτοβουλία της φιλανθρωπικής οργάνωσης των “Aμερικανίδων Κυριών’’ στήθηκε νοσοκομείο, το οποίο παρά τις βασικές ελλείψεις, λειτούργησε μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του '30.
Διοικητικά,Ο οπροσφυγικός συνοικισμός της Νέας Κοκκινιάς μέχρι και το 1933 υπαγόταν διοικητικά στο [[Δήμος Πειραιώς|Δήμο Πειραιά]], όταν τον [[Ιανουάριος|Ιανουάριο]] του [[1934]] διαχωρίστηκε και δημιουργήθηκε ο αυτόνομος Δήμος Νέας Κοκκινιάς, με πρώτο δήμαρχο τον Στυλιανό Κοραή.<ref>[https://srv-web1.parliament.gr/display_doc.asp?item=40480&seg= "ΟΙ ΝΕΟΙ ΔΗΜΟΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΕΚ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΩΝ ΑΘΗΝΩΝ, ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ", εφ. ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, 20 Ιανουαρίου 1934, σελ. 4 (ψηφ. σελ. 94)]</ref><ref>[https://srv-web1.parliament.gr/display_doc.asp?item=33874&seg&fbclid=IwAR2aplfDpHeQok5ni1viP3zEBvWSwGufaoWJYvI76McNGKtGwZgYi0HgEzQ "ΟΙ ΑΠΟΣΧΙΖΟΜΕΝΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΙ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ", ημερήσια πειραϊκή εφημερίς "ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΟΣ", 20 Ιανουαρίου 1934, σελ. 4 (ψηφ. σελ. 73)]</ref> Τον [[Σεπτέμβριος|Σεπτέμβριο]] του [[1940]] η πόλη μετανομάστηκε σε Νίκαια και κατόπιν ο δήμος σε Δήμο Νίκαιας<ref>[http://www.halkidona.gr/2014/08/nikaias_september_3rd/ Η 3η Σεπτέμβρη της Νίκαιας], halkidona.gr</ref>. Για τη μετονομασία, ο Δήμος επί δημαρχίας τότε Ιωάννου Μήλιου, είχε προκυρήξει από τον [[Οκτώβριος|Οκτώβριο]] του [[1939]], πανελλήνιο διαγωνισμό με χρηματικά έπαθλα, με τον όρο όμως τα προταθέντα ονόματα να είναι από ιστορικές περιοχές της Μικράς Ασίας, του [[Πόντος|Πόντου]] και της [[Θράκη|Θράκης]]<ref>[http://www.pontos-news.gr/article/141410/5-oktovrioy-1939-xekinaei-o-diagonismos-gia-ti-metonomasia-tis-kokkinias-nikitis-i 5 Οκτωβρίου 1939: Ξεκινάει ο διαγωνισμός για τη μετονομασία της Κοκκινιάς. Νικητής η Νίκαια!], pontos-news.gr</ref>. Στον διαγωνισμό συμμετείχαν 415 πολίτες απ' όλη την Ελλάδα, ακόμα και ομογενείς οι οποίοι έστειλαν την πρότασή τους. Μερικά από τα προταθέντα ονόματα ήταν τα Τροία, Φρυγία, Βασιλειάς, Φοινίκη, Ανατολή, Τραπεζούντα κ.α.. Τελικά υπερίσχυσε το Νίκαια, σε ανάμνηση της [[Νίκαια Βιθυνίας|Νίκαιας]] της [[Βιθυνία]]ς στη Μικρά Ασία, το οποίο είχαν προτείνει 56 άτομα<ref>''Έθνος'' , φύλλο 11/9/1940, από την [http://efimeris.nlg.gr/ns/main.html ψηφιακή εθνική βιβλιοθήκη]</ref>, μεταξύ των οποίων ο [[Ιωάννης Π. Μελάς|Ιωάννης Μελάς]] (δικηγόρος, ερευνητής-συγγραφέας και μετέπειτα βουλευτής Πειραιά, δήμαρχος Νίκαιας και υπουργός Οικονομίας).
Από τα πρώτα χρόνια και πριν τον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]] στον προσφυγικό συνοικισμό της Νέας Κοκκινιάς λειτουργούσαν εργοστάσια [[Ταπητουργία|ταπητουργίας]], πλινθο-κεραμοποιίας, χρωματουργίας και διάφορα ασβεστουργεία, βαμβακουργεία, υποδηματοποιεία, υφαντουργεία, πλεκτήρια, κουφετοποιεία, κ.ά., όπου εργάζονταν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού των προσφύγων. Στο συνοικισμό λειτούργησαν καταστήματα οπως εμποροραφεία, κουρεία, πηλοποιεία, οινοζυθοπωλεία, χαλβατζίδικα, μαγειρεία, παντοπωλεία, κρεοπωλεία, εστιατόρια, ταβέρνες, καταστήματα λευκών ειδών, κ.λ.π..
|
