Γιάννης Ιωαννίδης (στέλεχος ΚΚΕ): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1942 ο Ιωαννίδης μαζί με 17 άλλους φυματικούς από την Ακροναυπλία μεταφέρθηκε στο σανατόριο της Πέτρας στον Όλυμπο για νοσηλεία.<ref>Μανούσακας (1978), σελ. 211-212</ref> Ο Ιωαννίδης φεύγοντας από την Ακροναυπλία θα χρίσει στην ηγεσία της εκεί καθοδήγησης τον [[Βασίλης Μπαρτζιώτας|Βασίλη Μπαρτζιώτα]]. Στην Πέτρα Πιερίας τον Ιούλιο του 1942, στην περίοδο της γερμανικής κατοχής, ο Ιωαννίδης θα αποδράσει από το σανατόριο μαζί με άλλα 12 άτομα με τη βοήθεια της οργάνωσης του [[ΕΑΜ]] Κατερίνης. Με δική του όμως απόφαση έμειναν τα υπόλοιπα 18 άτομα στο Σανατόριο, αν και υπήρχε η δυνατότητα να αποδράσουν όλοι, και εκτελέστηκαν λίγο αργότερα στο στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη. Την ηθική ευθύνη για την εκτέλεση των 18 αγωνιστών φέρει ο Ιωαννίδης<ref>Ιστορία της Αντίστασης 1940-45, τόμος 1, εκδ. Αυλός, Αθήνα 1979 σελ. 197</ref>

Μετά την απόδραση ο Ιωαννίδης θα κατέβει στην Αθήνα, θα μπει στη Νέα Κεντρική Επιτροπή και στο Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ και θα αποτελέσει μαζί με τον [[Γιώργης Σιάντος|Γιώργη Σιάντο]] το ηγετικό δίδυμο του κόμματος. Ο Ιωαννίδης θα συγκεντρώσει στα χέρια του μεγάλες εξουσίες και θα γίνει ο πανίσχυρος οργανωτικός Γραμματέας του ΚΚΕ. Σύμφωνα με τον [[Θανάσης Χατζής|Θανάση Χατζή]] "Ο πολύ στενός κύκλος γύρω από τον Ιωαννίδη κυριαρχεί στο κόμμα από τα μέσα του 1943".<ref name="Χατζής 1983, σελ. 190">Χατζής (1983), σελ. 190</ref>