Βικιπαίδεια

Μιχαήλ Β´: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 24:
|υπογραφή =
}}
Ο '''Μιχαήλ Β΄ ο Τραυλός''' ή '''Ψελλός''' ([[770]] - [[2 Οκτωβρίου]] [[829]]) ήταν [[Κατάλογος Βυζαντινών αυτοκρατόρων|ΒυζαντινόςΑυτοκράτορας αυτοκράτοραςτων Ρωμαίων]], από το Δεκέμβριο του [[820]] έως το θάνατό του στις [[2 Οκτωβρίου]] του [[829]], και ιδρυτής της [[Φρυγική Δυναστεία|Φρυγικής δυναστείας]]. Το προσωνύμιο οφειλόταν στο γεγονός ότι τραύλιζε.
 
==Τα μέχρι την συνωμοσία==
Γεννήθηκε το [[770]] από φτωχούς γονείς στο [[Αμόριο]] της άνωΆνω [[Φρυγία]]ς και παρέμεινε αμόρφωτος. Παρά ταύτα κατάφερε να ανέλθει σε στρατιωτικά αξιώματα και να φθάσει να γίνει διοικητής μεγάλων στρατιωτικών μονάδων.
 
Όταν στασίασε το 803 ο στρατηγός των [[Θέμα Ανατολικών|Ανατολικών]] [[Βαρδάνης Τούρκος]], κατά του αυτοκράτοραΑυτοκράτορα [[Νικηφόρος Α΄|Νικηφόρου Α΄]], ο Μιχαήλ ήταν ένας από τους τρεις υπαρχηγούς του. Οι άλλοι δύο ήταν ο μετέπειτα αυτοκράτοραςΑυτοκράτορας [[Λέων Ε΄]] και ο [[Θωμάς ο Σλάβος]]. Σύντομα όμως οι Λέων και Μιχαήλ αυτομόλησαν στον αυτοκράτοραΑυτοκράτορα και ανταμείφθηκαν με αξιώματα. Ο Μιχαήλ έγινε [[Κόμης της Κόρτης]], δηλ. υπεύθυνος της βασιλικής στρατοπεδίας.<ref>Ιωσήφ Γενέσιος, 42. Συνεχιστές Θεοφάνους, 12</ref>
 
Μετά την ήττα από τους Βουλγάρους του [[Κρούμος|Κρούμου]] στην [[Μάχη της Βερσινικίας|Βερσινικία]], ο τότε αυτοκράτοραςΑυτοκράτορας [[Μιχαήλ Α΄ ο Ραγκαβές]] αποφάσισε να παραιτηθεί<ref>Θεοφάνης, 783</ref> και ο στρατός πίεζε τον Λέοντα, στρατηγό ήδη των Ανατολικών, ν’ αναλάβει την εξουσία. Ο Λέων δίσταζε (ή προσποιούνταν)<ref>Συνεχιστές Θεοφάνους, 16</ref> και τότε ο Μιχαήλ ο Τραυλός τον απείλησε με θάνατο αν δεν δεχόταν.<ref>Ιωσήφ Γενέσιος, σ. 34. Συνεχιστές Θεοφάνους, σ. 17</ref>
 
Όταν ο Λέων έγινε τελικά αυτοκράτοραςΑυτοκράτορας, αντάμειψε τον συναγωνιστή του με το αξίωμα του διοικητή των [[Εξκουβίτορες|εξκουβίτων]], δηλ. του αρχηγού της εσωτερικής φρουράς των ανακτόρων, έγινε ανάδοχος του γιου του και τον ονόμασε [[πατρίκιος|πατρίκιο]].<ref>Συνεχιστές Θεοφάνους, 23</ref>
 
==Η συνωμοσία==
Γραμμή 40:
Ο Λέων προσπάθησε να τον νουθετήσει ο ίδιος, αναθέτοντας και σε άλλους να τον συνετίσουν, αλλά μάταια. Τελικά στις 24 Δεκεμβρίου του 820 ο Μιχαήλ κρίθηκε ένοχος εσχάτης προδοσίας και καταδικάστηκε να καεί αμέσως ζωντανός στα λουτρά των ανακτόρων. Αλλά η βασίλισσα Θεοδοσία ζήτησε από τον Λέοντα να μη βάψει τα χέρια του στο αίμα την μέρα των Χριστουγέννων, κι επί πλέον να συνεχιστεί η ανάκριση και ν’ αποκαλυφθούν οι συνένοχοι του Μιχαήλ.
 
Ο Λέων δέχθηκε και φυλάκισε τον Μιχαήλ σ’ ένα δωμάτιο του παλατιού, κρατώντας επάνω του τα κλειδιά των δεσμών. Ο Μιχαήλ όμως βρήκε τρόπο να επικοινωνήσει με τους συνενόχους του εκείνο το ίδιο βράδυ της 24ης Δεκεμβρίου, και τους απείλησε ότι αν δεν έκαναν κάτι για να τον σώσουν θα τους κατονόμαζε στον αυτοκράτοραΑυτοκράτορα.<ref>Ιωσήφ Γενέσιος, 64. Συνεχιστές Θεοφάνους, 38</ref>
 
Τα χαράματα της 25ης οι συνωμότες, συνεννοημένοι με συνενόχους τους μέσα στο παλάτι,<ref>Συνεχιστές Θεοφάνους, 40</ref> ήρθαν μεταμφιεσμένοι σε ιερείς και ψάλτες στο παρεκκλήσι των ανακτόρων, όπου ήξεραν ότι θα έλθει και ο Λέων για να ψάλλει, όπως συνήθιζε. Όταν ακούστηκε το σύνθημα, που ήταν ο ύμνος που άρεσε στον Λέοντα να ψάλλει, οι συνωμότες όρμησαν και τον κατακρεούργησαν. Ύστερα ανέβασαν τον Μιχαήλ, αλυσοδεμένο ακόμη, στον θρόνο.<ref>Η μυθιστορηματικής μορφής εξιστόρηση της συνωμοσία του Μιχαήλ και της δολοφονίας του Λέοντα, στον Ιωσήφ Γενέσιο, σ. 56-68 και στους Συνεχιστές Θεοφάνους, σ.33-41.</ref>
Γραμμή 55:
Το 821 ξέσπασε η μεγάλη στάση του Θωμά, του τρίτου από τους υπαρχηγούς του Βαρδάνη κατά την ανταρσία του τελευταίου εναντίον του Νικηφόρου Α΄. Απασχόλησε επί τρία χρόνια τον Μιχαήλ και έληξε με την ήττα και θανάτωση του Θωμά.<ref>Ιωσήφ Γενέσιος, 78-102. Συνεχιστές Θεοφάνους, 49-71</ref> Επωφελούμενοι από την αναστάτωση που προκλήθηκε, οι Σαρακηνοί κατέλαβαν την Κρήτη (824)<ref>Ιωσήφ Γενέσιος, 102</ref> και ξεκίνησαν τη σταδιακή κατάκτηση της Σικελίας (827).<ref>Συνεχιστές Θεοφάνους, 81</ref>
 
Μετά τον θάνατο της πρώτης του γυναίκας Θέκλας παντρεύτηκε την Ευφροσύνη, κόρη του αυτοκράτοραΑυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος ΣΤ΄|Κωνσταντίνου ΣΤ΄]], του γιου της [[Ειρήνη η Αθηναία|Ειρήνης]], μοναχή ως τότε.<ref>Ιωσήφ Γενέσιος, 110</ref> Πέθανε το 829, ύστερα από βασιλεία εννέα περίπου ετών και τον διαδέχτηκε ο από τον πρώτο του γάμο γιος του [[Θεόφιλος (αυτοκράτορας)|Θεόφιλος]].
 
== Παραπομπές ==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Μιχαήλ_Β´"