Κρίσπος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
30blatt (συζήτηση | συνεισφορές)
μ →‎Εκτέλεση: Σώσιμος
Γραμμή 25:
== Εκτέλεση ==
 
Το [[326]] μ.Χ. ο Κρίσπος σε νεαρότατη ηλικία εκτελείται στην [[Πούλα (Κροατία)]] κατά διαταγή του ίδιου του του πατέρα. Απολύτως ικανοποιητική εξήγηση των αιτίων που οδήγησαν στο τραγικό γεγονός δεν έχει δοθεί. Πολλούς αιώνες μετά (ο Κρίσπος έζησε και πέθανε στις αρχές του 4ου μ.Χ. αιώνα), δύο ιστορικοί, ο [[ΖωσιμάςΖώσιμος]] τον 6ο αιώνα και ο [[Ιωάννης Ζωναράς]] τον 12ο αιώνα, μας δίνουν μια εξήγηση, η οποία ανεπισήμως έχει καθιερωθεί ως η επίσημη ερμηνεία της ανεξήγητης πράξης του Κωνσταντίνου.
 
Η Φαύστα ζήλευε τρομερά τον Κρίσπο για την αδυναμία που του έδειχνε ο σύζυγός της. Φοβόταν ότι ο Κωνσταντίνος θα παραγκώνιζε τους γιους που είχε αποκτήσει μαζί της για χάρη του Κρίσπου. Έτσι αποφασίζει να τον ξεφορτωθεί και βάζει σε εφαρμογή το σχέδιό της προκειμένου να παγιδεύσει το μισητό της «αντίπαλο»: καλεί τον Κρίσπο κοντά της, του εξομολογείται τον υποτιθέμενο έρωτά της και του προτείνει να συνάψουν παράνομες σχέσεις. Ο ντροπαλός και ευγενής Κρίσπος (ακόμη κι αν ο [[Λακτάντιος]] δεν τον έστρεψε στο [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμό]], οπωσδήποτε διαμόρφωσε μια συγκρατημένη και ασκητική προσωπικότητα στο γιο του αυτοκράτορά του) σοκαρισμένος διώχνει τη Φαύστα από κοντά του και με κάποια δικαιολογία φεύγει από τα ανάκτορα. Τότε, η Φαύστα κατασυκοφαντεί τον Κρίσπο στον Κωνσταντίνο ότι την προσέβαλε και χωρίς να σεβαστεί τον πατέρα του και την εμπιστοσύνη που του είχε, της πρότεινε παράνομους έρωτες και σχέσεις και όταν εκείνη τον έδιωξε, ο Κρίσπος αποπειράθηκε να την βιάσει. Το μεγάλο ελάττωμα του Κωνσταντίνου ήταν το εξαιρετικά οξύθυμο του χαρακτήρα του, που σε συνδυασμό με το έντονο της προσωπικότητας του, τον οδηγούσε σε πράξεις σκληρότητας, στερώντας του τη λογική σκέψη. Διατάζει τον Κρίσπο να επιστρέψει στο παλάτι, τον κατηγορεί για προδοσία και διατάζει την εκτέλεσή του. Η Φαύστα φάνηκε να είχε κερδίσει. Όμως, αυτός ο θρίαμβος της Φαύστας ήταν η αρχή του τέλους της. Λίγους μήνες μετά την εκτέλεση του γιου του, ο Κωνσταντίνος πληροφορείται όλη τη σκευωρία της Φαύστας εναντίον του Κρίσπου, την κατηγορεί για μοιχεία και στα τέλη του [[326]] ή στις αρχές του [[327]] μ.Χ. η Φαύστα εκτελείται στο λουτρό της.
 
Αυτές οι αναφορές των ΖωσιμάΖώσιμου και Ζωναρά εγείρουν κάποια ερωτήματα και δεν είναι απολύτως ικανοποιητικές. Καταρχήν και οι δυο τους ζουν σε εποχές πολύ μακρινές από τα γεγονότα που εξιστορούν και κανείς τους δεν αναφέρει παλαιότερες πηγές από όπου έλαβαν τις πληροφορίες που μας παραθέτουν. Υπάρχει ακόμη ένα στοιχείο πολύ πιο σημαντικό: Ο Κρίσπος τιμωρήθηκε με θάνατο από τον πατέρα του, γιατί θεώρησε ότι ο γιος του είχε διαπράξει κάτι τόσο τρομερό που η θανατική ποινή δεν ήταν αρκετή. Ο Κρίσπος υπέστη και «[[damnatio memoriae]]», δηλαδή το όνομά του σβήστηκε από όλα τα επίσημα έγγραφα της αυτοκρατορίας και τα μνημεία στα οποία είχε χαραχτεί τιμής ένεκεν, απαγορεύτηκε ακόμη και η απλή αναφορά σε αυτόν, τα αγάλματά του γκρεμίστηκαν και δεν έχει σωθεί καμιά πληροφορία για το τι απέγινε η γυναίκα και το παιδί του, προκειμένου ο Κρίσπος να λησμονηθεί από τους ανθρώπους. Παρόλο όμως που αργότερα ο Κωνσταντίνος ανακάλυψε την αθωότητα του Κρίσπου, δεν αποκατέστησε τη μνήμη του, όπως θα ήταν λογικό και αναμενόμενο ούτε αναφέρεται να ενήργησε με οποιονδήποτε τρόπο για την προστασία της οικογένειας του αδικοχαμένου Κρίσπου. Γιατί ο Κωνσταντίνος δε διέσωζε τουλάχιστον την υστεροφημία του γιου του από την ντροπή; Για το συγκεκριμένο ερώτημα έχει λεχθεί ότι ίσως ο ίδιος ο Κωνσταντίνος, από τύψεις που αισθανόταν, δε θα άντεχε ανθρώπους και μνημεία γύρω του που να αναφέρονται στο Κρίσπο και να του θυμίζουν διαρκώς πόσο άδικος υπήρξε στον πρωτότοκο γιο του.
 
Οι υπόλοιπες ιστορικές πηγές μας δίνουν πληροφορίες, οι οποίες έχουν απορριφθεί από τους ιστορικούς. Έτσι, η άποψη ότι ο Κρίσπος και η Φαύστα συνωμότησαν εναντίον του Κωνσταντίνου δεν καθίσταται δεκτή, καθώς δεν είχαν να κερδίσουν απολύτως τίποτα από την παράτολμη πράξη τους, ιδίως αν λάβουμε υπόψη μας ότι και οι δυο τους είχαν την απόλυτη εύνοια του Κωνσταντίνου μέχρι το τέλος ( η Φαύστα, μόλις ένα χρόνο πριν την εκτέλεσή της, είχε λάβει από το σύζυγό της τον ανώτατο τίτλο της Αυγούστας). Εντελώς ανυπόστατη είναι η θέση ότι ο Κωνσταντίνος εκτέλεσε το γιο του για να προστατέψει τη νομιμότητα στη διαδοχή του θρόνου του, εφόσον ο Κρίσπος ήταν παράνομος γιος του. Θα μπορούσε να τον παρακάμψει και να ορίσει ως διάδοχο κάποιον από τους νόμιμους γιους του και από τα πρώτα χρόνια ακόμη θα μπορούσε να μην τον αναγνωρίσει καλώντας τον κοντά του (άλλωστε, από τη στιγμή που δεν είμαστε βέβαιοι για τον αν ο Κωνσταντίνος και η Μινερβίνη ήταν νόμιμο ζευγάρι, δεν μπορούμε να πούμε και για τον Κρίσπο αν ήταν ή όχι νόθος). Τέλος, πιστεύεται από ορισμένους ιστορικούς ότι ο Κωνσταντίνος εκτέλεσε τον Κρίσπο φοβούμενος τις ικανότητες του γιου του, την αυξανόμενη δύναμή του και την υποστήριξη που του παρείχαν οι Εθνικοί της Δύσης. Και αυτή όμως η γνώμη δε φαίνεται λογική. Ο έμπειρος Κωνσταντίνος γιατί να φοβάται το νεαρό Κρίσπο; Άλλωστε, έχουμε πολλές πληροφορίες για την ανοδική πορεία του Κρίσπου στο ρωμαϊκό στρατό και τη διοίκηση της αυτοκρατορίας και πουθενά δε διαφαίνεται η παραμικρή πρόθεση του Κρίσπου να βλάψει τον πατέρα του.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Κρίσπος"