Στιβ Μπίκο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Στιβ Μπίκο''' ('''Bantu Stephen Biko''', [[18 Δεκεμβρίου]] [[1946]] - [[12 Σεπτεμβρίου]] [[1977]]) ήταν [[Νότια Αφρική|Νοτιοαφρικανός]] αγωνιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διεθνιστής, σοσιαλιστής και ακτιβιστής, μάρτυρας του κινήματος της «Μαύρης Συνείδησης» που κήρυττε την ισότητα της μαύρης με τη λευκή φυλή. Ο θάνατός του Η θυσία του αποτέλεσε παράδειγμα και πηγή έμπνευσης για τις νεότερες γενιές μαύρων.

Παιδί φτωχής οικογένειας της επαρχίας Ίστερν Κέιπ, ο Μπίκο ξεκίνησε από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 να αρθρογραφεί υπέρ της άρσης των φυλετικών διακρίσεων, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο "Frank Talk". To [[1966]] άρχισε τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Natal και παράλληλα ανάπτυξε την επιχειρηματολογία του περί χειραφέτησης των μαύρων φοιτητών, γεγονός που τον οδήγησε να ενταχθεί ενεργά στην «Εθνική Φοιτητική Ένωση Νότιας Αφρικής» (NUSAS) και ακολούθως ([[1968]]) να πρωτοστατήσει στην ίδρυση του «Φοιτητικού Οργανισμού Νότιας Αφρικής» (SASO), επηρεασμένος από το «Κίνημα της Μαύρης Δύναμης». Ο Μπίκο είχε ως σύνθημά του τη φράση «Black is Beauty» («Το Μαύρο είναι Ομορφιά»), επιδιώκοντας με τον τρόπο αυτό να παροτρύνει τους ομόχρωμούς του γιαμαύρους να παλεύουν για ισότητα και δικαιοσύνη, σε ένα περιβάλλον σκληρής καταπίεσης<ref>[https://www.newsbeast.gr/portraita/arthro/2191013/o-agnostos-omoideatis-tou-mantela-stiv-biko Ο άγνωστος ομοϊδεάτης του Μαντέλα, Στιβ Μπίκο Ανακτήθηκε στις 4/12/2018]</ref>.

Οι πολλαπλές δραστηριότητές του ενόχλησαν τις Αρχές της [[Ρατσισμός|ρατσιστικής]] κυβέρνησης της Νότιας Αφρικής, οι οποίες τον καταδίωξαν επανειλημμένα, αφαιρώντας του από το [[1973]] το (δημόσιο) δικαίωμα έκφρασης, χωρίς, ωστόσο να τον πτοήσουν, έως ότου στις [[18 Αυγούστου]] του 1977 πιάστηκε στο [[Πορτ Ελίζαμπεθ]] και φυλακίστηκε επίγια περίπου έναν περίπου,ένα μήνα. Υπέστη απάνθρωπα βασανιστήρια επί ένα 24ωρο μέσα σε κελί της φυλακής του, όπου και περιέπεσεέπεσε σε [[κώμα]]. Ευρισκόμενος σε ημιθανή κατάσταση και σχεδόν γυμνός, οδηγήθηκε οδικώς, κλεισμένος μέσα στο πορτ-μπαγκάζ ενός οχήματος, στις φυλακές της Πραιτώριας, προκειμένου να νοσηλευθεί σε κλίνη, όμως μετά από 1.100 χιλ. διαδρομής, κατέληξε από τα τραύματά του. Οι Αρχές έκαναν λόγο για θάνατο «κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες» και αργότερα απέδωσαν το χαμό του μαύρου ηγέτη σε αυτοκτονία<ref>[https://tvxs.gr/news/san-simera/stib-mpiko-o-pateras-tis-mayris-syneidisis-poy-dolofonise-apartxaint Στιβ Μπίκο, ο πατέρας της «μαύρης συνείδησης» Ανακτήθηκε στις 4/12/2018]</ref>, ενώ εν-συνεχείαστη συνέχεια, η αστυνομία της Πραιτώρια απαλλάχθηκε από κάθε κατηγορία<ref>[http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin.asp?c=124&dc=4&db=12&da=1977 Φύλλο εφημερίδας "Μακεδονία" της [[4 Δεκεμβρίου]] 1977, σελ. 7: "Απηλλάγη για την ευθύνη του θανάτου του Μπίκο η αστυνομία Νοτ. Αφρικής"]</ref>. Διεθνείς αντιδράσεις ακολούθησαν την είδηση του θανάτου του, όπως και συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και δυνάμεων καταστολής εντός της χώρας που συνόδεψαν την τελετή της κηδείας του, που παρακολούθησαν 20.000 άνθρωποι, όπως και ξένοι διπλωμάτες 21 χωρών. Ο Μπίκο ενταφιάστηκε στις [[26 Σεπτεμβρίου]] του 1977 στο King’s William Town.