Ιωάννης Καλβίνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 5:
 
==Η ζωή του==
Ο Καλβίνος γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου του 1509 στηστην πόλη Nουαγιόν (Νοyons), της [[Πικαρδία]]ς, της Γαλλίας[[Γαλλία]]ς. Η οικογένειά του ήταν σχετικά καλής οικονομικής κατάστασης,. οΟ πατέρας του ήταν εκκλησιαστικός αξιωματούχος και έχαιρε της εκτίμησης των ευγενών της περιοχής. Τη μόρφωση και την ανατροφή του νεαρού Ιωάννη ανέλαβε κάποια ευγενικήαριστοκρατική οικογένεια της περιοχής, όπως συνηθιζόταν τότε για τα αγόρια που τα θεωρούσαν ελπιδοφόρες περιπτώσεις.
 
Αργότερα πήγε να σπουδάσει στο Κολλέγιο της Λα Μαρς (La Marche,) πρώτα, και μετά στo Κολλέγιο του Μοντ Αιγκύ (Mont Aigu ύστερα), στο [[Παρίσι]]. Εκεί γνώρισε τον [[Γκιγιόμ Ποστέλ]] με τον οποίο έγινε φίλος για μερικά χρόνια.<ref>{{Cite book|url=https://www.worldcat.org/oclc/423067636|title=Orientalism in early modern France : Eurasian trade, exoticism, and the Ancien Régime|last=McCabe|first=Ina Baghdiantz|date=2008|publisher=Berg|year=|isbn=1845203747|location=Oxford|page=|id=423067636}}</ref> Ο πατέρας του Καλβίνου όμως, που τον προόριζε να σπουδάσει Θεολογία και να γίνει ιερέας, άλλαξε γνώμη -και αυτός και ο γιος του- συνειδητοποιώντας ότι η σπουδή των Νομικών από τη μια, οδηγούσε στο δρόμο της κοινωνικής υπόληψης και του χρήματος, και της κοινωνικής ανόδου, αλλά και η γνωριμία τους με τη μεταρρυθμισμένη θρησκεία από την άλλη, τον έκανε να ματαιώσει τις σχεδιαζόμενες υπηρεσίες που επρόκειτο να προσφέρει στηστην Καθολική εκκλησίαΕκκλησία.<ref>life of Calvin,by Theodore Beza, από το pdf Tracts 1844-1851,σελ.22</ref>. Έτσι πήγε να σπουδάσει νομικά στηστην [[Ορλεάνη]], και το 1532 εξέδωσε το πρώτο του σύγγραμμα: σχολιασμός στο έργο του [[Κικέρωνας|Κικέρωνα]] De Clementia (=περίΠερί πραότηταςΠραότητας).
 
Εκείνο τον καιρό επίσης πρωτοπαρουσίασε και τις ενοχλήσεις στο στομάχι του, που αργότερα –προκαλώντας του αρκετές ασθένειες - θα ήταν και η αιτία του θανάτου του. μετάΜετά το πέρας των σπουδών του στην Ορλεάνη, θέλησε να παρακολουθήσει και τα μαθήματα που έδινε στην Ακαδημία της Μπουρζ, εκείνο τον καιρό ο Andrew Alciat, ο πιο φημισμένος δικηγόρος της εποχής του. εκείΕκεί συνήψε φιλία και με τον Melchior Wolmar, που με τητην παρότρυνσηπαρότρυνσή του έκανε τον Καλβίνο να σπουδάσει και την ελληνικήΕλληνική γλώσσα. Ταυτόχρονα συνέχιζε τη μελέτη των ιερών κειμένων αλλά και κήρυττε πότε-πότε στη Λινιέ (Linier), ένα χωριό, δίπλα στη Μπουρζ.<ref>life of Calvin,by Theodore Beza, από το pdf Tracts 1844-1851 το οποίο περιέχει και κάποια από τα συγγράμματα του Καλβίνου</ref>
 
Το [[1533]] ερχόμενος σε επαφή με το δόγμα του [[Μαρτίνος Λούθηρος|Λούθηρου]] δοκιμάζει ξαφνικά <ref>the life and theology of Calvin by pastor Steve Weaver.pdf</ref>, όπως ονομάζει, την ''«πνευματική αναγέννηση»'' «…''ο Θεός δάμασε την καρδιά μου και την οδήγησε σε υποταγή. Είχε γίνει πιο σκληρή απέναντι σε τέτοια θέματα απ' όσο μπορούσε κανείς να περιμένει από έναέναν νέο άνθρωπο''», γράφει.<ref>στέφανου κατσάρκα από την ιστοσελίδα του Πανελλήνιου Ευαγγελικού Συνδέσμου</ref>
 
Η φιλία του με τον Νικολά Κοπ, πρύτανη του Βασιλικού Κολλεγίου στο Παρίσι, και η βοήθεια που του πρόσφερε στη συγγραφή του λόγου με έντονα ουμανιστικό και λουθηρανικό πνεύμα, του δημιούργησε προβλήματα, και όταν ο φίλος του κατηγορήθηκε για αιρετικός επειδή συμμετείχε στο κίνημα για την αναμόρφωση της Καθολικής εκκλησίαςΕκκλησίας, η κατάσταση έγινε δύσκολη και για τον Καλβίνο. Ο Κοπ έφυγε για τις [[ΒρυξέλεςΒρυξέλλες]] και ο Καλβίνος για τηντη [[Βασιλεία]]. Εκεί, το [[1536]] πρωτο-δημοσιεύειπρωτοδημοσιεύει στα λατινικάΛατινικά το έργο του ''Διδαχές της χριστιανικής θρησκείας'' ''(Christianae Relogionis Institutio)''. Φεύγοντας από τη Βασιλεία με σκοπό να επιστρέψει στο Παρίσι σταματάει στη [[Γενεύη]]. Τελικά, εγκαταστάθηκε εκεί ύστερα από παράκληση του φίλου του, Γουίλιαμ Φάρελ., ενός τοπικού προτεστάντη ιερέα, που του είπε "πως η κατάρα του Θεού θα έπεφτε πάνω του, αν δεν έμενε στη [[Γενεύη]] να βοηθήσει στο έργο του Θεού που γινόταν εκεί".<ref>Cairns, Christianity through the Centuries: a history of the cristian church, p.303-304</ref>
Στη Γενεύη θα μείνει 2 χρόνια περίπου, μέχρι το 1538, και τελικά ύστερα από διαφωνίες που δημιουργήθηκαν εκεί με το εκκλησιαστικό συμβούλιο –το κονσιστόριο-, σχετικά με την επανεισαγωγή της ποινής του αφορισμού σανως πειθαρχικό μέτρο, που πρότειναν αυτός και ο Φαρέλ, και το τελετουργικό της Θείας Ευχαριστίας - εγκατέλειψε τη πόλη.<ref>ιστορία της ανθρωπότητας της UNESCO, τόμος 12, σελ.3771</ref> Τον Αύγουστο του 1540 θα παντρευτεί τη χήρα κάποιου αναβαπτιστή, την IdellleteΙντελέτ ντε Μπυρ (Idelette de Bure), που είχε ήδη 2δύο παιδιά από τοτον προηγούμενο γάμο της,<ref>Cottret, Bernard η βιογραφία του Καλβίνου, έκδοση 1995 σελ.139-142</ref> μια γυναίκα που οι βιογράφοι του θεωρούν ιδανική για αυτόν, διαλεγμένη με τις ίδιες αυστηρές ασκητικές προδιαγραφές όπως και όλα τα πράγματα στη ζωή του. είναιΕίναι σεμνή, δεν είναι γκρινιάρα και ιδιότροπη, είναι οικονόμα και υπομονετική και πάντα παρούσα στα προβλήματα της υγείας του. ‘’πιστή‘’Πιστή συνεργάτιδα της διακονίας του’’, ‘’και τητην καλύτερη συντροφιά της ζωής μου’’ την περιγράφει ο ίδιος στην αλληλογραφία του.<ref name="ReferenceA">Στέφανου Κατσάρκα από την ιστοσελίδα του Πανελλήνιου Ευαγγελικού Συνδέσμου</ref>. 9Θα χρόνιαπεράσουν θαμαζί περάσουνεννέα μαζίχρόνια προτού πεθάνει το 1549. Ήδη από το 1542 είχε πεθάνει και ο γιος του Καλβίνου και της IdelletteΙντελέτ, ένα αγοράκι, που γεννημένο πρόωρα, δεν έζησε παρά λίγες βδομάδεςεβδομάδες.<ref>Cottret Bernard, Calvin: a biography.</ref>
 
Το [[1541]] ωστόσο, το δημοτικό συμβούλιο της πόλης, σπαρασσόμενο από διαμάχες και διαφωνίες, τον ξανακάλεσε πίσω. Για τον Καλβίνο αρχίζει μια περίοδος τρομερής δημιουργικότητας και εργατικότητας για την αναμόρφωση των θεσμών αλλά και των πολιτών της Γενεύης, που πολλοί δεν δίστασαν να ονομάσουν Θεοκρατική Δικτατορία. Τα επόμενα 23 χρόνια και μέχρι το τέλος της ζωής του δεν θα εγκαταλείψει τη πόλη αυτή.
Από το 1550 ήδη, η υγεία του άρχισε να του δημιουργεί προβλήματα, ωθώντας τον να τελειώσει τη Χριστιανική Διδασκαλία του. Το 1559 εκδίδονται στην οριστική τους μορφή οι "Διδαχές της Χριστιανικής Θεολογίας" και σύντομα μεταφράζονται σε πολλές γλώσσες και γνωρίζουν αλλεπάλληλες εκδόσεις.<ref>η πρώτη ελληνική μετάφραση ''Θεσμοί της Χριστιανικής Θρησκείας'' έγινε με επιμέλεια της Γενικής Συνόδου της Ευαγγελικής εκκλησίας σε μετάφραση Αντώνη Κουλούρη το 1983</ref>.
 
Σοβαρά άρρωστος το 1564, διάβασε το τελευταίο του κήρυγμα, στις 6 Φεβρουαρίου αυτού του έτους.
Πέθανε στις 27 Μαΐου του [[1564]] από [[φυματίωση]] σε ηλικία 55 χρόνων ύστερα από μια μακρά σειρά επώδυνων ασθενειών που είχαν καταστρέψει το σώμα του εντελώς. Χιλιάδες συνέρρευσαν στη Γενεύη για να δουν τη σωρόσορό του, και το σώμα του κάηκε και θάφτηκε σε κάποιον ανώνυμο τάφο έτσι, όπως ο ίδιος είχε ζητήσει.<ref name="ReferenceA"/>
Τον διαδέχτηκε ο φίλος του και επίσης καθηγητής TheodoreΤεοντόρ Bezaντε Μπεζ (Théodore de Bèze), που έγραψε και τη βιογραφία του.
 
==Η Γενεύη την εποχή του Καλβίνου==