Ντράζα Μιχαήλοβιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Είτε οι οδηγίες ήταν πλαστές είτε όχι ο Μιχαήλοβιτς γνώριζε σίγουρα τόσο τον ιδεολογικό στόχο των εκκαθαρίσεων όσο και τις βίαιες πράξεις που έγιναν για την επίτευξη αυτού του στόχου. Ο Στέβαν Μόλιεβιτς επεξεργάστηκε τα βασικά στοιχεία του προγράμματος των Τσέτνικ, ενώ ήταν στη Ράβνα Γκόρα το καλοκαίρι του 1941{{sfn|Tomasevich|1975|p=179}} και ο Μιχαήλοβιτς έστειλε εκπροσώπους στη Διάσκεψη των Νέων Τσέτνικ Διανοουμένων του Μαυροβουνίου, όπου έγιναν οι βασικές διατυπώσεις.{{sfn|Tomasevich|1975|p=171}} Ο Τζούρισιτς διαδραμάτισε τον κυρίαρχο ρόλο σε αυτή τη διάσκεψη. Οι σχέσεις μεταξύ Τζούρισιτς και Μιχαήλοβιτς ήταν τεταμένες και μολονότι ο δεύτερος δεν συμμετείχε, δεν έκανε και καμία ενέργεια για να αντιδράσει.{{sfn|Pavlowitch|2007|p=112}} Το 1943 ο Τζούρισιτς ακολούθησε τις εντολές του ανώτερου διοικητή των Τσέτνικ για τη διεξαγωγή «εκκαθαριστικών ενεργειών» εναντίον των Μουσουλμάνων και ανέφερε στο Μιχαήλοβιτς τις χιλιάδες ηλικιωμένους άνδρες, γυναίκες και παιδιά που σφαγιάστηκαν{{sfn|Tomasevich|1975|pp=258–259}}. Ο Μιχαήλοβιτς ήταν είτε "ανίκανος είτε απρόθυμος να σταματήσει τις σφαγές"{{Sfn|Pavlowitch|2007|p=158}}. Το 1946 ο Μιχαήλοβιτς κατηγορήθηκε, μεταξύ άλλων, ότι «έδωσε εντολές στους διοικητές του να εξοντώσουν τους Μουσουλμάνους (τους οποίους ονόμαζε Τούρκους) και τους Κροάτες (τους οποίους ονόμαζε Ούστασε)».{{sfn|Hoare|2010|p=1198}} Στη δίκη του ο Μιχαήλοβιτς ισχυρίστηκε ότι δεν διέταξε ποτέ την καταστροφή κροατικών και μουσουλμανικών χωριών και ότι ορισμένοι από τους υφισταμένους του του απέκρυβαν τέτοιες ενέργειες{{Sfn|Pavlowitch|2007|p=127}}. Αργότερα καταδικάστηκε για εγκλήματα που περιελάμβαναν "υποκίνηση εθνικού και θρησκευτικού μίσους και διχασμό μεταξύ των λαών της Γιουγκοσλαβίας, με αποτέλεσμα οι ομάδες του των Τσέτνικ να πραγματοποιήσουν μαζικές σφαγές του Κροατικού και Μουσουλμάνου καθώς και του Σερβικού πληθυσμού που δεν αποδεχόταν την κατοχή. "{{sfn|Hoare|2010|p=1198}}

 

== Παραπομπές ==