Σταύρος Τσάμης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 132:
{{Απόσπασμα|κλάψε μάνα μου , κλάψε αδελφή μου ,<br />και συ ψηλό βουνό Λίσετς, ,<br /> γιατί είδα πως έσφαξαν ,<br /> τον Λάζο Ποπτράικοφ ,<br /> και πως το κεφάλι του πήραν,<br />τούκοψε το κεφάλι του,<br />ο Κώττας απ΄τη Ρούλια,<br />κακό να χτυπήση,<br />κακό να τον βρή.}}
=== Μεταγενέστερη προσπάθεια εμπλοκής παπα-Σταύρου στην υπόθεση Ποπτράϊκωφ ===
Μόλις το [[1949]] ο [[΄Αγκελ Ντήνεφ|΄ Αγκελ Ντήνεφ]] (Ангел Динев) , που γεννήθηκε το 1891 στη [[Γευγελή]] , ανέφερε για πρώτη φορά , χωρίς αποδεικτικά στοιχεία , ότι ο παπα-Σταύρος μετέφερε το κομμένο κεφάλι στον Μητροπολίτη Καραβαγγέλη αφού το φωτογράφισε και διένειμε τις φωτογραφίες στους χωρικούς<ref> Ангел Динев , ''Илинденската епопея΄΄ Skopje 1949 σελ 402 </ref>. Η μαρτυρία αυτή όχι μόνο δε υποστηρίζεται από κάποια μαρτυρία αυτόπτη μάρτυρα αλλά και έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις διηγήσεις όλων των πρωταγωνιστών της υπόθεσης δηλαδή του καπετάν Κώττα , του Μητροπολίτη Καστοριάς Καραβαγγέλη , του καπετάν Νταηλάκη και του Παύλου Κύρου που παραδέχθηκαν την άμεση ανάμειξή τους στην υπόθεση ενώ τρείς αντάρτες του καπετάν-Κώττα , δηλαδή ο Ναούμ , ο Τράϊκος και ο [[Παύλος Κύρου]] από το Ανταρτικό {Ζέλοβο) παραδέχονται ότι αυτοί μετέφεραν και παρέδωσαν το κομμένο κεφάλι του Ποπτράϊκωφ στον Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό Καραβαγγέλη. Ο Μακεδονομάχος [[Κ. Μαζαράκης - Αινιάν]], αναφέρει σχετικά με το συγκεκριμένο συμβάν ότι ''.ήταν τέλη Αυγούστου του 1903, όταν η επανάσταση του Ίλιντεν είχε εκφυλισθεί, σε μια συμπλοκή τραυματίστηκε ο Ποπτράϊκωφ , κρύφτηκε αρχικά, αλλά ανακαλύφθηκε , τον σκότωσαν και ο Κώττας έστειλε το κεφάλι του στον Καραβαγγέλη..''<ref> Κ. ΜΑΖΑΡΑΚΗΣ-ΑΙΝΙΑΝ ''Ο Μακεδονικός Αγώνας'', έκδ. «Δωδώνη», Αθήνα, 1981, σελ. 56</ref>. Η πληροφορία αυτή του Μακεδονομάχου Κ. Μαζαράκη-Αινιάν επιβεβαιώνει τον [['Αγγλος δημοσιογράφος H. Βrailsford|'Αγγλο δημοσιογράφο H. Βrailsford]] , ο οποίος γράφει ''……but there, above my head, on the wall, in a conspicuous place, hung the photograph of a ghastly head, severed at the neck, with a bullet through the jaw, dripping blood. And then I remembered the tale. That head had belonged to a Bulgarian chief. A band of bravoes in the Archbishop's pay had murdered him as he lay wounded in hiding. And the tale went on to tell how the murderers carried the bleeding trophy to the Palace, and how the Archbishop had had it photographed and paid its price in fifty pieces of gold...'' και σε μετάφραση ''....αλλά εκεί, πάνω από το κεφάλι μου σε εμφανές σημείο του τοίχου, κρεμόταν η φωτογραφία ενός φρικτού κομμένου στο λαιμό κεφαλιού με μια σφαίρα στο σαγόνι, που έσταζε αίμα. Και τότε θυμήθηκα την ιστορία. Αυτό το κεφάλι ανήκε σε ένα Βούλγαρο αρχηγό. Μια ομάδα μπράβων πληρωμένων από τον Αρχιεπίσκοπο (εννοεί τον Καραβαγγέλη) τον είχε δολοφονήσει στην κρυψώνα του, ενώ ήταν ξαπλωμένος και τραυματισμένος..'' και συνέχιζε να διηγείται, πώς ''..οι δολοφόνοι μετέφεραν το αιμορραγούν τρόπαιο στο παλάτι και πώς ο Αρχιεπίσκοπος το φωτογράφησε και το πλήρωσε με πενήντα κομμάτια χρυσού..'' <ref> Henry Noel Βrailsford, «Macedonia. It’s Races and Their Future» (Methuen & Co., London, 1906), σελ. 193</ref>. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ήταν αδύνατη η φωτογράφιση του κομμένου κεφαλιού στην κορυφή του Βιτσίου (θέση Λίσετς) με τα τεχνικά μέσα της εποχής (1903}. Η φωτογράφιση έγινε στη Καστοριά αφού παραδόθηκε το κομμένο κεφάλι στον Μητροπολίτη Καστοριάς. Καραβαγγέλη. Ο αστήρικτος ισχυρισμός της ανάμειξης του παπα-Σταύρου στην υπόθεση Ποπτραίκωφ προέκυψε μόλις το 1949 με το βιβλίο του΄Αγκελ Ντήνεφ. Ο χρόνος έκδοσης του βιβλίου αυτού συμπίπτει με την κρίσιμη χρονιά του [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946–1949|Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου]] όπου ήταν αναγκαίο να κρατηθεί ακμαίο το ηθικό των Σλαβομακεδόνων μαχητών της [[αυτονομιστική οργάνωση NOF|αυτονομιστικής οργάνωσης NOF]] που πολεμούσαν , σε ποσοστό 25%-30% , στις τάξεις του [[Δημοκρατικός Στρατός|Δημοκρατικού Στρατού]].<ref> Αdamantios Skordos , ''Griechenlands Makedonische Frage. Burgerkrieg und Geschichtspolitik im Sudosten Europas. 1945-1992'' Εκδόσεις Wallstein, Gottingen, 2012,</ref>.
=== Δυσαρέσκεια Ελληνικής Κυβέρνησης προς καπετάν Κώττα για την υπόθεση Ποπτράϊκωφ ===
Η Ελληνική Κυβέρνηση έδειξε την δυσαρέσκειά της για το συμβάν όταν το Υπουργείο Εξωτερικών αποφάσισε να παύση να διατρέφει τα παιδιά του Κώττα επειδή ''..ο Κώτας επεδείξατο διαγωγήν κακήν..''<ref>Ιων Δραγούμης , ''Τα τετράδια του Ίλιντεν'' , σελ 311 , εκδ. Πετσίβα 2000 ,ISBN 960-90010-3-3</ref>. Η απόφαση αυτή ελήφθη κατόπιν σχετικής εισήγησης του ΄Ελληνα Προξένου στο Μοναστήρι Κυπραίου σύμφωνα με την οποία παρατηρεί ότι ''..υπάρχουσιν ενστάσεις εν ταις περί του Κώττα ειδήσεσιν αίτινες εκάστοτε περιέρχονται εις το Βασιλικόν Προξενείον……εις την κρίσιν του Βασιλικού Υπουργείου απόκειται ν΄ αποφασίση περί της σκοπιμότητος της εξακολουθήσεως παροχής τροφείων εις τα τέκνα του ειρημένου ή της αποπομπής αυτών…''<ref>Ιων Δραγούμης , ''Τα τετράδια του Ίλιντεν'' , σελ 619 , εκδ. Πετσίβα 2000 ,ISBN 960-90010-3-3</ref>. Ο παπα-Σταύρος μόλις πληροφορήθηκε την πρόταση του Προξένου Κυπραίου προς το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών να εγκαταλειφθεί δηλαδή ο καπετάν Κώττας και να παύσει η ανατροφή των παιδιών του στην Αθήνα έσπευσε να βοηθήσει τον φίλο του. Η παρέμβασή του στον Υποπρόξενο ΄Ιωνα Δραγούμη πέτυχε αφού τον έπεισε να υποβάλει αναφορά που αποστέλλεται μαζί με την αναφορά του Προξένου Μοναστηρίου στη Αθήνα όπου μεταξύ άλλων υποστηρίζει ο ΄Ιων Δραγούμης ''..η θέσης του Κώττα υπήρξε λίαν δύσκολος πάντοτε δι΄ό και δεν πρέπει να κριθή ούτος αυστηρώς …αφ΄ ότου όμως απεσπάσθη του Βουλγαρικού Κομιτάτου , η θέσης αυτού κατέστη χείρων διότι έκτοτε καταδιώκεται υπό τε του [Οθωμανικού] στρατού και υπό του Τσακαλάρωφ δι΄ό και ηναγκάσθη να μένη διαρκώς εις ορισμένης περιφερείας χωριών Πισοδέρι , Ζέλοβο κλπ … αν ο Κώττας αγαπάται υπό των χωρικών , αγαπάται διότι φέρεται προσηνώς προς αυτούς και διότι αείποτε προφύλαξε τα χωρία αυτών , αν ο Κώττας εγκαταλειφθή παρ΄ημών δεν θα αργήση το Βουλγαρικόν Κομιτάτον να εγκολπωθή αυτόν. Και ακριβώς τον κίνδυνον τούτον αναλαμβάνω την τιμήν να υποδείξω Υμίν…όσον δε δια τους υιούς του Κώτα , τους εν Αθήναις υποτρόφους , χρησιμωτάτη φαίνεται η εκεί ανατροφή και αυτών και παντός άλλου Μακεδόνος όστις ήθελε αποσταλή εντεύθεν εις το ελεύθερον έδαφος προς σπουδήν…εξέθηκα Υμίν ταύτα διότι νομίζω ότι η ιστορική των πραγμάτων έκθεσης σβεννύει πολλάς παρανοήσεις...''<ref>Ιων Δραγούμης , ''Τα τετράδια του Ίλιντεν'' , σελ 619 , εκδ. Πετσίβα 2000 ,ISBN 960-90010-3-3 </ref>.