Ριχάρδος Β΄ της Αγγλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Εντάσεις δημιουργήθηκαν με το "Γαλλικό Ζήτημα", καθώς ενώ η βασιλική αυλή ήθελε διαπραγματεύσεις με τους Γάλλους, οι κόμητες της Γάνδης και του Μπάκινγχαμ ήθελαν μια μεγάλη εκστρατεία για να προστατεύσουν τις αγγλικές κτήσεις στη Γαλλία. Επίσης προετοιμασίες για διεξαγωγή σταυροφορίας απέτυχαν, το οποίο προκάλεσε έντονη δυσαρέσκεια. Ο Ριχάρδος στη συνέχεια στράφηκε εναντίον των Σκωτσέζων οι οποίοι ήταν σύμμαχοι των Γάλλων. Το 1385 ξεκίνησε την εκστρατεία του στο βορρά για να τους τιμωρήσει, αλλά δεν κατάφερε τίποτα και αναγκάστηκε να επιστρέψει πίσω αυξάνοντας τη λαϊκή δυσαρέσκεια.<ref>Saul (1997), σσ. 142–5.</ref> Επίσης μια εξέγερση στη [[Γάνδη]] απέτρεψε μια γαλλική επίθεση στη νότια Αγγλία.<ref>Saul (1997), σσ. 145–6.</ref> Οι σχέσεις του Ριχάρδου Β΄ με το θείο του Ιωάννη της Γάνδης σταδιακά έγιναν όλο και χειρότερες, μέχρι που ο θείος του έφτασε στο σημείο να εγκαταλείψει την Αγγλία προκειμένου να διεκδικήσει το [[Βασίλειο της Καστίλης|θρόνο της Καστίλλης]] (1386), εν μέσω φημών ότι προετοίμαζε πραξικόπημα. Με τη φυγή του Ιωάννη της Γάνδης το ρόλο της αντιπολίτευσης εναντίον του βασιλιά ανέλαβαν ο έτερος θείος του, Θωμάς του Γούντστοκ, δούκας του Μπάκινγχαμ, ο οποίος είχε γίνει τότε δούκας του Γκλόστερ, και ο Ριχάρδος Φιτζάλαν, κόμης του Άραντελ.<ref>Tuck (2004).</ref>

 

Ο Ριχάρδος Β΄ ανέλαβε την πρωτοβουλία να κάνει ο ίδιος περιοδεία στη χώρα για να υποστηρίξει το έργο του, από το Φεβρουάριο έως το Νοέμβριο του 1387.<ref>Tuck (1985), σελ. 189.</ref> Δημιούργησε και μια μεγάλη στρατιωτική βάση στο Τσέσαϊρ και προσπάθησε μέσω του ανώτατου δικαστή Ροβέρτου Τρεζίλιαν να κηρύξει τις αποφάσεις του κοινοβουλίου προδοτικές και παράνομες.<ref>Chrimes, S. B. (1956). "Richard II's questions to the judges". Law Quarterly Review. lxxii: 365–90.</ref>

 

===Συμφιλίωση του Ριχάρδου με τους επαναστάτες===