Αντώνιος Τόκκος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Αντώνιος Τόκκος''' ήταν [[Παλατινή Κομητεία της ΚεφαλονιάςΚεφαλλονιάς και της Ζακύνθου|Παλατινός Κόμης Κεφαλλονιάς και Ζακύνθου]].

Όταν ο Σουλτάνος αποφάσισε να κατακτήσει και το τελευταίο [[Λατινοκρατία|Λατινικό]] κρατίδιο στον Ελλαδικό χώρο, την [[Παλατινή Κομητεία της Κεφαλλονιάς και της Ζακύνθου|Παλατινή Κομητεία Κεφαλληνίας και Ζακύνθου]], έστειλε το 1479 στο [[Ιόνιο Πέλαγος|Ιόνιο]] τον τουρκικό στόλο υπό την αρχηγία του Γκεντίκ Αχμέτ Πασσά. Ο Λεονάρδος Γ' Τόκκος αφού πούλησε διάφορα κτήματά του σε πλούσιους Βενετούς έναντι 70.000 δουκάτων, έφυγε μαζί με την οικογένειά του και τους αδελφούς του Αντώνιο και Ιωάννη με βενετικό πλοίο για τον [[Τάραντας|Τάραντα]] της Ιταλίας. Οι Τούρκοι κυρίεψανκυρίευσαν τα δύο νησιά για τρία περίπου χρόνια προξενώντας τεράστιες καταστροφές ερημώνοντας τον τόπο και αιχμαλωτίζοντας και φονεύοντας πολλούς από τους εναπομείναντες κατοίκους. Έτσι έληξε η κυριαρχία των Τόκκων και η Παλατινή Κομητεία Κεφαλληνίας και Ζακύνθου έπαψε να υπάρχει ύστερα από 300 περίπου χρόνια από την σύστασή της.<ref>ΝΤΙΝΟΣ ΚΟΝΟΜΟΣ. ΖΑΚΥΝΘΟΣ, ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ (1478-1978) Τόμος τρίτος: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (Τεύχος Α' 1478 – 1800) σελ.23</ref>.

Ο Λεονάρδος Γ' προσέφυγε στον [[Πάπας|Πάπα]] [[Πάπας Σίξτος Δ΄|Σίξτο Δ']], ζητώντας βοήθεια για να ανακαταλάβει την ΚεφαλονιάΚεφαλλονιά και την Ζάκυνθο. Αφού πέτυχε να λάβει από αυτόν χρηματική επιχορήγηση, επέστρεψε στην Νεάπολη όπου με την συνδρομή του βασιλιά Φερδινάνδου Α' προετοίμασε στόλο.<ref>ΛΕΟΝΙΔΑ ΖΩΗ. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ. Αθήνα 1955, σελ.110</ref>.

Την άνοιξη του 1481 ο στόλος του Λεονάρδου με ναύαρχο τόντον Bernardo Villamarin ξεκίνησε για την κατάληψη των δύο νησιών έχοντας τήντην εντολή νάνα τα κυριεύσουν χωρίς πόλεμο. Η προσπάθεια όμως αυτή απέτυχε. Σε λίγους μήνες, ο Βασιλιάς της Νεάπολης [[Φερδινάνδος Α΄ της Νεαπόλεως|Φερδινάνδος Α΄]] διόρισε αρχηγό αρμάδας μέμε Καταλανούς μισθοφόρους, τον 'Αντώνιο Τόκκο<ref>ΝΤΙΝΟΣ ΚΟΝΟΜΟΣ. ΖΑΚΥΝΘΟΣ, ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ (1478-1978) Τόμος τρίτος: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (Τεύχος Α' 1478 – 1800) σελ.23</ref>.

==Ανακατάληψη της ΚεφαλονιάςΚεφαλλονιάς και της Ζάκυνθου==

Ο Αντώνιος Τόκκος κυρίευσε τα δύο νησιά το 1482 σχετικά εύκολα διότι στην μεν ΚεφαλονιάΚεφαλλονιά η φρουρά τών Τούρκων ήταν ανίσχυρη και δεν αντέταξε σοβαρή άμυνα στην δύναμη των Καταλανών, στην δε Ζάκυνθο εγκατάλειψε το νησί πριν άπόαπό τήντην αποβίβασή τους.<ref>WILLIAM MILLER. Μετάφραση ΣΠΥΡ. ΛΑΜΠΡΟΥ. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΡΑΓΚΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΤΟΜ. Β' σελ. 225</ref>.

Εγκαταστάθηκε αμέσως στο [[Κάστρο Αγίου Γεωργίου Κεφαλονιάς|Κάστρο του Αγίου Γεωργίου]] της Κεφαλονιάς και προσπάθησε να ανασυγκροτήσει την διοίκηση της χαμένης [[Παλατινή Κομητεία|Παλατινής Κομητείας]] συνεχίζοντας όμως να καταπιέζει τον ελληνικό πληθυσμό. Παράλληλα άφησε ασύδοτους τους πειρατές να κυριαρχούν σε όλα τα λιμάνια της ΚεφαλονιάςΚεφαλλονιάς προκαλώντας την οργή της [[Βενετική Δημοκρατία|Βενετίας]].Το 1482 διατάσσεται ο Βενετός προβλεπτής τής [[Μεθώνη Μεσσηνίας|Με­θώνης]] να στείλει στρατό και να κυριεύσει την Ζάκυνθο όπου ο Αντώνιος είχε αφήσει μια μικρή φρουρά Καταλανών.<ref>ΝΤΙΝΟΣ ΚΟΝΟΜΟΣ. ΖΑΚΥΝΘΟΣ, ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ (1478-1978) Τόμος τρίτος: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (Τεύχος Α' 1478 – 1800) σελ.23</ref>.

Οι κάτοικοι της ΚεφαλονιάςΚεφαλλονιάς άρχισαν να ξεσηκώνονται ενάντια στις καταπιέσεις του Αντωνίου. Το 1483 όο αρχηγός τώντων «[[Stratioti|στρατιωτών]]» της Ζακύνθου Θεόδωρος Παλαιολόγος ειδοποιεί τήντην γερουσία της Γαληνοτάτης ότι οι υποτελείς του Αντωνίου Τόκκου προτιμούν να κυβερνούνταικυβερνώνται από την Βενετία. Έτσι αποφασίστηκε η αποστολή του Βενετικού στόλου με αρχηγό τον Χριστόφορο Δουόδο για να απαιτήσει την παράδοση της ΚεφαλονιάςΚεφαλλονιάς.

ΌΟ 'Αντώ­νιοςΑντώνιος απόρριψε τις προτάσεις των Βενετών και αποφάσισε να τους αντιμετωπίσει πολεμώντας από το κάστρο του Αγίου Γεωργίου. Ύστερα όμως άπόαπό συνωμοσία τώντων [[Καταλανική Εταιρεία|Καταλανών]], όο Αντώνιος σκοτώνεται από έναν μισθοφόρο και η φρουρά άνοιξε τις πύλες του κάστρου στούςστους Βενετούς το 1483. Ή βενετική γερουσία δικαιολογούμενη στον [[Σουλτάνος|Σουλτάνο]] για την κατάληψη των δύο νησιών υποστήριξε ότι η πράξη αυτή είχε σκοπό να σταματήσει την πειρατεία προς όφελος και των δύο μερών, ενώ ζήτησε αμέσως διαπραγματεύσεις με την [[Υψηλή Πύλη|Πύλη]] για να σώσει το εμπόριο με την ανατολή. Αποτέλεσμα ήταν να υπογραφεί στην [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολη]] συνθήκη στις 22 'Απριλίου 1484 όπου αποφασίσθηκε οι μεν Τούρκοι νάνα πάρουν τήντην ΚεφαλονιάΚεφαλλονιά (η οποία πέρασε τελικά στην κυριαρχία της Βενετίας το 1500) οίοι δε Βενετοί νάνα κρατήσουν τήτη Ζάκυνθο πληρώνοντας στόνστον Σουλτάνο πεντακόσια δουκάτα σαν φόρο υποτελείαςυποτέλειας.<ref>ΝΤΙΝΟΣ ΚΟΝΟΜΟΣ. ΖΑΚΥΝΘΟΣ, ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ (1478-1978) Τόμος τρίτος: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (Τεύχος Α' 1478 – 1800) σελ.24-25</ref>.