Μάρτυρες του Ιεχωβά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1914 βρήκε στους Σπουδαστές της Γραφής σε μεγάλη δράση λόγω της παραγωγής και της διεθνούς προβολής του [[Το Φωτόδραμα της Δημιουργίας|«Φωτοδράματος της Δημιουργίας»]], το οποίο συνολικά παρακολούθησαν περίπου εννέα εκατομμύρια άνθρωποι, μέχρι το τέλος του ίδιου έτους. [[Το Φωτόδραμα της Δημιουργίας]] ήταν μια τεχνολογικά πρωτοποριακή για την εποχή προβολή έγχρωμων εικόνων συνδυασμένης με ηχογραφήσεις, η οποία παρουσίαζε τη βιβλική ιστορία από την αρχή του σύμπαντος μέχρι την αποκατάσταση της τελειότητας του ανθρώπου στη [[Χιλιασμός|χιλιετή βασιλίαβασιλεία του Χριστού]].<ref>[https://www.youtube.com/user/photodramaofcreation?feature=watch To Φωτόδραμα της Δημιουργίας στο διαδίκτυο].</ref> Από την άλλη μεριά, εκείνη τη χρονιά δεν έληξαν οι «[[Εσχατολογία|έσχατες ημέρες]]» της άδικης τάξης πραγμάτων με την επέμβαση του Χριστού, όπως αναμενόταν. Αυτό όμως λίγο επηρέασε τους Σπουδαστές της Γραφής, επειδή η εξέλιξη των δραματικών γεγονότων, ιδίως με το ξέσπασμα του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], υποδείκνυε, κατά την άποψή τους, ότι επρόκειτο όντως για έτος-ορόσημο ως προς την εκπλήρωση των βιβλικών προφητειών. Στην πραγματικότητα, συνέχισαν να είναι εν αναμονή περαιτέρω εξελίξεων. Ο Ρώσσελ φέρεται ότι δήλωσε πως ίσως υπήρχε πολύ έργο ακόμη να γίνει,<ref>A.H. Macmillan, ''Faith on the March,'' 1957, σελ. 54.</ref> αλλά σύντομα ο ίδιος έφυγε από τη ζωή, το 1916.

Η διαδοχή του Ρώσσελ μεαπό τον [[Ιωσήφ Ρόδερφορντ]] σήμανε μια πολύμηνη κρίση στους Σπουδαστές της Γραφής, η οποία κατέληξε σε [[Κίνημα Σπουδαστών της Γραφής|σχίσμα]]. Υπήρχε μια σημαντική μειονότητα μελών των Σπουδαστών της Γραφής που δεν αποδεχόταν τον Ρόδερφορντ ως πρόεδρο της Εταιρίας και γι’ αυτό υποχρεώθηκαν τελικά να αποχωρήσουν και να συστήσουν ανεξάρτητες εκκλησίες. Μερικές από αυτές υπάρχουν μέχρι σήμερα με διάφορα παρακλάδια. Τα συμβάντα έλαβαν χώρα σε μια περίοδο [[Εθνικισμός|εθνικιστικής]] έξαρσης, εξαιτίας της οποίας ο Ρόδερφορντ μαζί με άλλους επτά αξιωματούχους της Εταιρίας βρέθηκαν να εκτίνουνεκτίουν συγχωνευμένη 20ετή κάθειρξη<ref>Για τους επτά επρόκειτο για συγχώνευση τεσσάρων εικοσαετιών στον καθέναν και για τον όγδοο τεσσάρων δεκαετιών.</ref> στις φυλακές της Ατλάντα, μετά από καταδίκη για αντιπολεμική και αντιπατριωτική [[προπαγάνδα]].<ref>Βλ. [http://query.nytimes.com/mem/archive-free/pdf?_r=2&res=9F01E3DF163EE433A2575AC0A9639C946996D6CF&oref=slogin&oref=slogin ''The New York Times,'' φύλλο 9/5/1918] και [http://query.nytimes.com/mem/archive-free/pdf?res=9506E6DD173EE433A25752C2A9609C946996D6CF ''The New Work Times,'' φύλλο 21 Ιουνίου 1918].</ref> Την καταδίκη επιδοκίμασαν πολλοί Αμερικανοί κληρικοί και θεωρήθηκε ως «το τέλος του ρωσσελισμού», ενώ ο Πρόεδρος [[Γούντροου Γουίλσον]] την αποκάλεσε «υπερβολική». Και σε αρκετές άλλες χώρες υπήρξαν νομικοί περιορισμοί στους [[Σπουδαστές της Γραφής]], ενώ μερικοί από αυτούς φυλακίστηκαν ως [[αντιρρησίας συνείδησης|αντιρρησίες συνείδησης]].<ref>Ο Κάρολος Ρώσσελ είχε δηλώσει ότι οι Χριστιανοί ως «πάροικοι και παρεπίδημοι» σε αυτόν τον κόσμο, πρέπει να αποφεύγουν τη στράτευση όσο τους το επιτρέπει ο νόμος. Αν η στράτευση είναι υποχρεωτική, θα πρέπει να επιδιώξουν άοπλη [[Στρατιωτική υπηρεσία|θητεία]], όπως σε κάποιο στρατιωτικό νοσοκομείο. Αν αυτό είναι αδύνατο, θα πρέπει στο πεδίο της μάχης να αποφύγουν πάση θυσία να σκοτώσουν κάποιον συνάνθρωπό τους. Ως εκ τούτου, κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Σπουδαστές της Γραφής ενήργησαν διαφορετικά κατά περίπτωση και προσωπική πρωτοβουλία. Μερικοί βρέθηκαν στο πεδίο της μάχης και πυροβολούσαν στον αέρα. (Βλ. ''Η Νέα Κτίσις,'' Διεθνής Σύλλογος Σπουδαστών της Γραφής, 1904, σελ. 559, 560) Παρόλα αυτά, κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, στις ΗΠΑ μεταξύ των διαφόρων αντιρρησιών συνείδησης οι Σπουδαστές της Γραφής αποτελούσαν αξιόλογο ποσοστό.—Ray H. Abrams, ''Preachers Present Arms,'' Round Table Press, 1933, σελ. 182.</ref> Με τη λήξη του πολέμου, όμως, καταλάγιασε ο εθνικισμός και ο διωγμός, και ήρθε η ακύρωση της δικαστικής απόφασης κατά των οχτώ αξιωματούχων της Εταιρίας, και έκτοτε ο Ρόδερφορντ άρχισε με γοργές κινήσεις την αναδιοργάνωση του έργου των Σπουδαστών της Γραφής, το οποίο είχε στο μεσοδιάστημα παραλύσει.