Οικογένεια Τόκκο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το πρώτο μέλος της οικογένειας το οποίο διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο ήταν ο Ουγκολίνο Τόκκο, ο οποίος διετέλεσε Μέγας Ταξίαρχος του [[Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ερρίκου ΣΤ΄]], αυτοκράτορα της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] το 1195<ref name="Miller">Miller (1908) p. 292.</ref><ref name=":0">Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 417</ref>. Ο πρώτος Τόκκο που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα ήταν ο Γκουλιέλμο Τόκκο, ο οποίος ορίστηκε κυβερνήτης της [[Κέρκυρα]]ς στην διάρκεια της δεκαετίας του 1330, κατά την περίοδο βασιλείας του Ανδεγαυού [[Φίλιππος Α΄ του Τάραντα|Φιλίππου Α΄ του Τάραντα]]<ref name=Kazhdan>Kazhdan (1991), vol. III, « Philip I of Taranto », p. 1652.</ref><ref name=":0" />. Ο γιος του, [[Λεονάρδος Α΄ Τόκκος|Λεονάρντο Τόκκο]], έλαβε τον τίτλο του [[Παλατινή Κομητεία της Κεφαλονιάς και της Ζακύνθου|Παλατινού Κόμη]] των νήσων της [[Κεφαληνία]]ς και της [[Ζάκυνθος|Ζακύνθου]] από τον [[Ροβέρτος του Τάραντος|Ροβέρτο του Τάραντα]] το 1357, ενώ πέτυχε να επεκτείνει τις κτήσεις του, φτάνοντας έως την [[Ιθάκη]] και την [[Λευκάδα]], καθώς και το λιμάνι της [[Βόνιτσα]]ς στην ηπειρωτική Ελλάδα, πριν τον θάνατό του το 1376<ref name=Miller/>{{,}}<ref name=Kazhdan/>{{,}}<ref>Fine (1994) p. 354.</ref>.

Οι δύο γιοι του, [[Κάρολος Α΄ Τόκκος|Κάρλο Α΄ Τόκκο]] και Λεονάρντο Β΄ Τόκκο, αποτελούν τα κύρια πρόσωπα του ''[[Χρονικό των Τόκκων|Χρονικού των Τόκκων]]'' έργου γραμμένου στα ελληνικά, το οποίο διηγείται τα κατορθώματά τους<ref>Kazhdan (1991) pp. 446 et 2090</ref>. Ο Λεονάρντο έλαβε την Ζάκυνθο ως παραχώρηση. Η κόρη του, Μανταλένα Τόκκο, αποτέλεσε την πρώτη σύζυγο του [[Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος|Κωνσταντίνου ΙΑ΄ Παλαιολόγου]], τελευταίου Βυζαντινού Αυτοκράτορα. Μέσω του γάμου του με την κόρη του [[Νέριο Α΄ Ατσαγιόλι]], δούκα των [[Αθήνα|Αθηνών]], ο Κάρλο έλαβε στην κατοχή του την [[Κόρινθος|Κόρινθο]] το 1395, ενώ κατέλαβε την Ήλιδα κατά την περίοδο μετά το 1402. Η Κόρινθος κατελήφθη με την σειρά της από τον Δεσπότη του [[Μωριάς|Μωριά]], Θεόδωρο Παλαιολόγο, ενώ η Ήλιδα περιήλθε στην κατοχή των Βυζαντινών του Μωριά το 1427<ref name=Miller/>{{,}}<ref>Fine (1994) pp. 431, 434, 543.</ref>. Ο Κάρλο εκμεταλλεύτηκε, επίσης, ενός εμφυλίου πολέμου μεταξύ Αλβανών αρχόντων της περιοχής της Αιτωλίας και της Ακαρνανίας, καταλαμβάνοντας την [[Ακαρνανία]] το 1408, ενώ διαδέχθηκε τον θείο του, [[Ησαύ Μπουοντελμόντι]], ως ηγεμόνας των [[Ιωάννινα|Ιωαννίνων]]. Το 1415, κατέλαβε, επίσης, την [[Άρτα]], συγκεντρώνοντας, με αυτόν τον τρόπο, υπό τον έλεγχό του, για ύστατη φορά, τον πυρήνα των εδαφών που αποτελούσαν το [[Δεσποτάτο της Ηπείρου]]<ref name=Miller/>{{,}}<ref>Fine (1994) pp. 356-357, 543.</ref>.

Με τον θάνατο του Κάρλο Β΄Α΄ το 1429, η διαδοχή του διεκδικήθηκε ταυτόχρονα από τους πέντε νόθους γιους του και τον ορισμένο διάδοχό του, [[Κάρολος Β΄ Τόκκος|Κάρλο Β΄ Τόκκο]] (γιο του Λεονάρντο Β΄). Κατόπιν αιτήματος του τελευταίου, οι [[Οθωμανοί]] επενέβησαν, καταλαμβάνοντας τα Ιωάννινα το 1430 και σχεδόν το σύνολο των εδαφών της Ηπείρου το επόμενο έτος. Ο Κάρλο Β΄ συνέχισε να κυβερνά την Άρτα ως βασσάλος των Οθωμανών μέχρι τον θάνατό του το 1448<ref name=Miller/>{{,}}<ref name=Fi>Fine (1994) pp. 544,563.</ref>. Το επόμενος έτος, η Άρτα έπεσε στα χέρια των Οθωμανών. Ο γιος του Κάρλο, [[Λεονάρδος Γ΄ Τόκκος|Λεονάρντο Γ΄ Τόκκο]] κατέφυγε στο Αγγελόκαστρο. Όταν το τελευταίο αυτό φρούριο κατελήφθη, με την σειρά του, το 1460, μετέβη στις κτήσεις της οικογένειάς του στις [[Ιόνια Νησιά|Ιόνιες Νήσους]] τις οποίες και κυβέρνησες έως το 1479, όταν και έπεσαν, με την σειρά τους, στα χέρια των Οθωμανών<ref name=Miller/>{{,}}<ref name=Fi/>. Ο Λεονάρντο και η οικογένειά του διέφυγαν, τότε, στο [[Βασίλειο της Νάπολης]]. Μεμε τον γιο του, Κάρλο Γ΄, οικαι τους αδελφούς του Ιωάννη και [[Αντώνιος Τόκκος|Αντώνιο]]. Οι απόγονοί του εξακολούθησαν να διεκδικούν για λογαριασμό τους τον τίτλο του « Δεσπότη της Άρτας » έως τον 17ο αιώνα.