Μαρκήσιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Διορθώθηκε ορθογραφικό λάθος. Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 2:
[[Αρχείο:Wenceslas Hollar - A marquis (State 1).jpg|thumb|160px|Χαλκογραφία του [[Βέντσλαους Χόλαρ|Βάτσλαβ Χόλαρ]] (1607–1677). Άνδρας με τον εθιμοτυπικό χιτώνα, κατά τη διάρκεια της τελετής προαγωγής του σε Μαρκήσιο]]
Ο '''μαρκήσιος''' ([[γαλλικά]]: marquis, [[αγγλικά]]: ''marquess'', [[ελληνικά]]: ''Μαρκίων'', θηλ: ''Μαρκησία'') αρχικά αποτελούσε ανώτερο τίτλο τον οποίο λάμβαναν τιμητικά διοικητές παραμεθορίων περιοχών, που ήταν αντίστοιχος με τον ελληνικό (βυζαντινό) τίτλο του [[Κλεισουράρχη]] και εκείνου του «[[Ουτς-Μπέη]]» ή «Ούτσμπεη»
Ο τίτλος αυτός εμφανίστηκε στην ιστορία κατά τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]], όταν δόθηκε για πρώτη φορά από τον [[Κάρολος Κουίντος|Κάρολο τον Α΄]] σε ευγενείς στους οποίους εμπιστεύονταν την ασφάλεια των συνοριακών επαρχιών. Αν και ο στρατιωτικός αυτός τίτλος ανάγεται οργανωτικά στη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]], τον Μεσαίωνα αμέσως με την Γερμανία υιοθετήθηκε απ΄ όλες τις τότε Ηγεμονίες - Βασίλεια της Ευρώπης, έτσι απαντάται αγγλικά και γαλλικά Μαρκίζ, ιταλικά Μαρκέζ και ισπανικά Μαρκές.
Γραμμή 8:
Ο αρχικός τίτλος σήμαινε ''[[Μαργράβος|κόμης των συνόρων]]'', ''([[γερμανικά|γερμ]]. Markgraf)''. Καθένας Μαρκήσιος είχε την δυνατότητα να συγκροτεί, να εξοπλίζει και να συντηρεί στρατό για την υπεράσπιση της Μαρκιωνίας του, και γι' αυτό οι Μαρκιωνίες (γερμ. Markgrafschaft), όπως ονομαζόταν οι υπ΄ αυτών επαρχίες, βρίσκονταν πάντα κοντά στα σύνορα, μεθόριες, εξ ου και ο παράλληλος τίτλος ''Grenzgraf'' ([[λατινικά|λατ]]. comes terminalis).
Με τον καιρό όμως οι Μαρκήσιοι άρχισαν να διατηρούν μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις τις οποίες χρησιμοποιούσαν ακόμα και σε εμπόλεμες καταστάσεις μεταξύ τους προκειμένου να συμπεριλάβουν περισσότερα εδάφη, ακόμα και σε βάρος της χώρας, με συνέπεια να μετατρέπονται σε δυνάστες των κατοίκων των περιοχών τους, που τις μετέτρεπαν σε φέουδα. Συνέπεια αυτού ήταν η τακτική σύγκρουσή τους με τους Βασιλείς.<br>
| |||