Δεύτερη Βουλγαρική Αυτοκρατορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Δημιουργήθηκε από μετάφραση της σελίδας "Second Bulgarian Empire" |
(Καμία διαφορά)
|
Έκδοση από την 10:32, 22 Δεκεμβρίου 2018
Η Δεύτερη βουλγαρική Αυτοκρατορία (βουλγαρικά: Второ българско царство, Vtoro Bălgarsko Tsarstvo) ήταν μεσαιωνικό βουλγαρικό κράτος που υπήρχε μεταξύ 1185 και το 1396.[1] Ο διάδοχος της Πρώτης βουλγαρικής Αυτοκρατορίας, έφτασε στο απόγειο της δύναμης κάτω Τσάρο Καλογιάννη και Ivan Asen II πριν σταδιακά κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς στα τέλη του 14ου και αρχές του 15ου αιώνα. Το πρόγραμμα αυτό διαδέχτηκε το Πριγκιπάτο και αργότερα Βασίλειο της Βουλγαρίας το 1878.[2][3]
Μέχρι 1256, η Δεύτερη βουλγαρική Αυτοκρατορία ήταν η κυρίαρχη δύναμη στα Βαλκάνια, νικώντας τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία σε πολλές μεγάλες μάχες. Το 1205 Αυτοκράτορα Καλογιάν νίκησε το νεοσύστατο λατινική Αυτοκρατορία στην Μάχη της Αδριανουπόλεως. Ο ανιψιός του Ivan Asen II νίκησε το Δεσποτάτο της Ηπείρου και έκανε την Βουλγαρία μια περιφερειακή δύναμη και πάλι. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, τη Βουλγαρία εξαπλωθεί από την Αδριατική έως τη Μαύρη Θάλασσα και η οικονομία ανθούσε. Στα τέλη του 13ου αιώνα, όμως, η Αυτοκρατορία μειώθηκε κάτω από συνεχείς επιδρομές των Μογγόλων, οι Βυζαντινοί, οι Ούγγροικαι οι Σέρβοι, καθώς και εσωτερικές αναταραχές και εξεγέρσεις. Τον 14ο αιώνα είδε μια προσωρινή ανάκαμψη και σταθερότητα, αλλά και την κορύφωση της Βαλκανικής φεουδαρχία ως κεντρικές αρχές, σταδιακά έχασε την εξουσία σε πολλές περιοχές. Η βουλγαρία ήταν χωρισμένη σε τρία μέρη, την παραμονή της τουρκικής εισβολής.
Παρά την έντονη Βυζαντινή επιρροή, βουλγαρικά καλλιτέχνες και αρχιτέκτονες δημιούργησαν το δικό τους ξεχωριστό στυλ. Τον 14ο αιώνα, κατά την περίοδο που είναι γνωστή ως η Δεύτερη Χρυσή Εποχή του βουλγαρικού πολιτισμού, τη λογοτεχνία, την τέχνη και την αρχιτεκτονική γνώρισε μεγάλη ακμή.[4] Η πρωτεύουσα Tarnovo, το οποίο θεωρήθηκε μια "Νέα Κωνσταντινούπολη", έγινε το κύριο πολιτιστικό κέντρο και το κέντρο της Ανατολικής Ορθόδοξης κόσμο για τη σύγχρονη Βούλγαροι.[5] Μετά την Οθωμανική κατάκτηση, πολλοί βούλγαροι κληρικοί και λόγιοι μετανάστευσε στη Σερβία, Βλαχία, Μολδαβία, ρωσική ηγεμονίες, όπου εισήγαγαν τη βουλγαρική κουλτούρα, βιβλία, και ησυχαστική ιδέες.[6]
Ονοματολογία
Το όνομα που χρησιμοποιείται πιο συχνά για την αυτοκρατορία από τους συγχρόνους ήταν η Βουλγαρία, όπως και το κράτος που λέγεται μόνη της.[7] Κατά τη διάρκεια του Καλογιάν"s βασιλείας, το κράτος ήταν μερικές φορές γνωστή ως των δύο Βουλγάρων και Βλάχων. Ο πάπας ιννοκέντιος ΙΙΙ και άλλοι ξένοι όπως ο λατίνος Αυτοκράτορας Ερρίκος ανέφερε το μέλος, όπως η Βουλγαρία και η βουλγαρική Αυτοκρατορία σε επίσημες επιστολές.[8][9]
Στη σύγχρονη ιστοριογραφία, η κατάσταση ονομάζεται η Δεύτερη βουλγαρική Αυτοκρατορία, Δεύτερη βουλγαρική Τσαρισμού, ή το Δεύτερο βουλγαρικό Βασίλειο για να το διακρίνει από την Πρώτη βουλγαρική Αυτοκρατορία.[10] Μια εναλλακτική ονομασία που χρησιμοποιούνται σε σχέση με την προ-μέσα του 13ου αιώνα, περίοδο, είναι η Αυτοκρατορία των Βλάχων και Βουλγάρων;[11] παραλλαγή ονόματα περιλαμβάνουν τα Βλάχικα–βουλγαρικής Αυτοκρατορίας, της βουλγαρίας–Βλάχων Αυτοκρατορία,[12] ή το ρουμανίας και της βουλγαρίας Αυτοκρατορίας, το τελευταίο όνομα που χρησιμοποιείται αποκλειστικά στη ρουμανική ιστοριογραφία.[13]
Ωστόσο, αραβικά χρονικά από τον 13ο αιώνα είχε χρησιμοποιηθεί μόνο το όνομα της Βλαχίας, αντί της Βουλγαρίας και έδωσε την αραβική συντεταγμένες της Βλαχίας και ορίζεται ότι Βλαχίας ήταν με το όνομα "al-Awalak" και οι κάτοικοι "ulaqut" ή "ulagh"[14]
Αναφορές
Πηγές
Αναφορές
Εξωτερικές συνδέσεις
- Cawley, Charles. «Medieval Lands — Bulgaria». Hosted on the website of the Foundation for Medieval Genealogy. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2012.
- Mladjov, Ian. «Detailed List of Bulgarian Rulers» (PDF). Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2012.
- Стоименов, Димитър. «Средновековна България (VІІ–ХІV в.) (Medieval Bulgaria VII–XIV centuries)» (στα Bulgarian). Държавна агенция "Архиви" (State Agency "Archives". Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2012.
- «Грамота на цар Иван Асен ІІ, даваща свободен достъп на търговците от Дубровник във всички области на българското царство (1230 г.) (Charter of emperor Ivan Asen II giving free access to the merchants of Dubrovnik to all provinces of the Bulgarian Empire, 1230)» (στα Bulgarian). Държавна агенция "Архиви" (State Agency "Archives". Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2012.
- «История на Българската православна църква (History of the Bulgarian Orthodox Church)». Официален сайт на Българската патриарпия (Official Site of the Bulgarian Patriarchate) (στα Bulgarian). Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2014.
- ↑ Тютюнджиев, Иван· Пламен Павлов (1992). Българската държава и османската експанзия 1369–1422 (στα Bulgarian). Велико Търново.
- ↑ «S. Runciman - A history of the First Bulgarian empire - Index». Promacedonia.org. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2018.
- ↑ Karloukovski, Vassil. «V. Zlatarski - Istorija 1 A - Index». promacedonia.org.
- ↑ Kǎnev, Petǎr (2002). «Religion in Bulgaria after 1989». South-East Europe Review (1): 81. http://www.ceeol.com/aspx/getdocument.aspx?logid=5&id=B7ABEB3F-8650-4798-8CC2-649B6E6C24F2.
- ↑ Obolensky, σελ. 246
- ↑ Kazhdan 1991
- ↑ Fine 1987
- ↑ "Γράμματα από το λατίνο Αυτοκράτορα Ερρίκο" ΛΊΜΠΙ, vol. IV, βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών, Σόφια, σελ. 15
- ↑ "Γράμματα από το λατίνο Αυτοκράτορα Ερρίκο" ΛΊΜΠΙ, vol. IV, βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών, Σόφια, σελ. 16
- ↑ Kenrick, Donald (2004). Gypsies, from the Ganges to the Thames. University of Hertfordshire Press. σελ. 45. ISBN 1902806239.
- ↑ «Encyclopædia Britannica: Vlach». Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2011.
- ↑ Kolarz, Walter (1972). Myths and Realities in Eastern Europe. Kennikat Press. σελ. 217. ISBN 0804616000.
- ↑ Boia, Lucian (1972). Romania: Borderland of Europe. σελ. 62.
- ↑ Ο δημήτρης Korobeinikov, Ένα σπασμένο καθρέφτη: το Kipchak κόσμο κατά τον 13ο αιώνα. Στον τόμο: Η άλλη Ευρώπη από το Μεσαίωνα, Επιμέλεια Florin Curta, Brill 2008, σελ. 394