Οικογένεια Τόκκο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Προσθήκη επιπλέον πληροφοριών και σχετικής βιβλιογραφίας |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Tocco stemma.png|μικρογραφία|δεξιά|150px|Οικόσημο της οικογένειας των Τόκων.]]
Η '''οικογένεια των Τόκκων''' ή '''Τόκκο''' ήταν ευγενής ιπποτική οικογένεια
== Ιστορία ==
Το πρώτο μέλος της οικογένειας το οποίο διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο ήταν ο Ουγκολίνο Τόκκο, ο οποίος διετέλεσε Μέγας Ταξίαρχος του [[Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ερρίκου ΣΤ΄]], αυτοκράτορα της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] το 1195<ref name="Miller">Miller (1908) p. 292.</ref><ref name=":0">Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 417</ref>. Ο πρώτος Τόκκο που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα ήταν ο Γκουλιέλμο Τόκκο, ο οποίος ορίστηκε κυβερνήτης της [[Κέρκυρα]]ς στην διάρκεια της δεκαετίας του 1330, κατά την περίοδο βασιλείας του Ανδεγαυού [[Φίλιππος Α΄ του Τάραντα|Φιλίππου Α΄ του Τάραντα]]<ref name=Kazhdan>Kazhdan (1991), vol. III, « Philip I of Taranto », p. 1652.</ref><ref name=":0" />. Ο γιος του, [[Λεονάρδος Α΄ Τόκκος|Λεονάρντο Τόκκο]], έλαβε τον τίτλο του [[Παλατινή Κομητεία της Κεφαλονιάς και της Ζακύνθου|Παλατινού Κόμη]] των νήσων της [[Κεφαληνία]]ς και της [[Ζάκυνθος|Ζακύνθου]] από τον [[Ροβέρτος του Τάραντος|Ροβέρτο του Τάραντα]] το 1357,
Οι δύο γιοι του, [[Κάρολος Α΄ Τόκκος|Κάρλο Α΄ Τόκκο]] και Λεονάρντο Β΄ Τόκκο, αποτελούν τα κύρια πρόσωπα του ''[[Χρονικό των Τόκκων|Χρονικού των Τόκκων]]'' έργου γραμμένου στα ελληνικά, το οποίο διηγείται τα κατορθώματά τους<ref>Kazhdan (1991) pp. 446 et 2090</ref>. Ο Λεονάρντο έλαβε την Ζάκυνθο ως παραχώρηση. Η κόρη του, Μανταλένα Τόκκο, αποτέλεσε την πρώτη σύζυγο του [[Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος|Κωνσταντίνου ΙΑ΄ Παλαιολόγου]], τελευταίου Βυζαντινού Αυτοκράτορα. Μέσω του γάμου του με την κόρη του [[Νέριο Α΄ Ατσαγιόλι]], δούκα των [[Αθήνα|Αθηνών]], ο Κάρλο έλαβε στην κατοχή του την [[Κόρινθος|Κόρινθο]] το 1395, ενώ κατέλαβε την Ήλιδα κατά την περίοδο μετά το 1402. Η Κόρινθος κατελήφθη με την σειρά της από τον Δεσπότη του [[Μωριάς|Μωριά]], Θεόδωρο Παλαιολόγο, ενώ η Ήλιδα περιήλθε στην κατοχή των Βυζαντινών του Μωριά το 1427<ref name=Miller/><ref>Fine (1994) pp. 431, 434, 543.</ref>. Ο Κάρλο εκμεταλλεύτηκε, επίσης, ενός εμφυλίου πολέμου μεταξύ Αλβανών αρχόντων της περιοχής της Αιτωλίας και της Ακαρνανίας, καταλαμβάνοντας την [[Ακαρνανία]] το 1408, ενώ διαδέχθηκε τον θείο του, [[Ησαύ Μπουοντελμόντι]], ως ηγεμόνας των [[Ιωάννινα|Ιωαννίνων]]. Το 1415, κατέλαβε, επίσης, την [[Άρτα]], συγκεντρώνοντας, με αυτόν τον τρόπο, υπό τον έλεγχό του, για ύστατη φορά, τον πυρήνα των εδαφών που αποτελούσαν το [[Δεσποτάτο της Ηπείρου]]<ref name=Miller/><ref>Fine (1994) pp. 356-357, 543.</ref>.
Γραμμή 30:
=== Σύγχρονες πηγές ===
* Κυριακός Ι. Μελίρρυτος, ''ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ'', Οδησσός 1836 (ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ)
* [[Ντίνος Κονόμος]], ''Ζάκυνθος, Πεντακόσια χρόνια (1478-1978), τόμος τρίτος: Πολιτική Ιστορία (τεύχος Α', 1478 – 1800)''
* [[Λεωνίδας Χ. Ζώης]]. ''ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ''. Αθήνα 1955
* {{en}} Fine, John Van Antwerp, ''The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest'', University of Michigan Press, 1994. ISBN 978-0-472-08260-5.
| |||