Επαναστάσεις του 1989: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 37:
Η [[Διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης|Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε]] τον Δεκέμβριο του 1991, με αποτέλεσμα 11 χώρες ([[Αρμενία]], [[Αζερμπαϊτζάν]], [[Λευκορωσία]], [[Γεωργία]], [[Καζακστάν]], [[Κιργιζία]], [[Μολδαβία]], [[Τατζικιστάν]], [[Τουρκμενιστάν]], [[Ουκρανία]] και [[Ουζμπεκιστάν]]) να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους από τη Σοβιετική Ένωση. Όμως, είχαν δηλώσει τη κυριαρχία στο έδαφος τους νωρίτερα στο έτος. Τα κράτη Βαλτικής ([[Εσθονία]], [[Λετονία]] και [[Λιθουανία]]) επανέκτησαν την ανεξαρτησία τους το Σεπτέμβριο του 1991. Η υπόλοιπη Σοβιετική Ένωση έγινε [[Ρωσική Ομοσπονδία]] τον Δεκέμβριο του 1991. Η [[Αλβανία]] και η [[Γιουγκοσλαβία]] εγκατέλειψαν τον κομμουνισμό μεταξύ του 1990 και 1992. Μέχρι το 1992, η Γιουγκοσλαβία χωρίστηκε σε πέντε διάδοχα κράτη, τη [[Βοσνία και Ερζεγοβίνη]], την [[Κροατία]], τη [[Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας|πΓΔΜ]], τη [[Σλοβενία]] ​​και την [[Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας]], το οποίο στη συνέχεια μετονομάστηκε σε [[Σερβία και Μαυροβούνιο]] το 2003 και τελικά χωρίστηκε το 2006 σε δύο κράτη, τη [[Σερβία]] και το [[Μαυροβούνιο]]. Στη συνέχεια, η Σερβία μίκρυνε περαιτέρω με την απόσχιση του [[Κατάλογος χωρών με περιορισμένη αναγνώριση|μερικώς αναγνωρισμένου κράτους]] του [[Κοσσυφοπέδιο|Κοσσυφοπεδίου]] το 2008. Η Τσεχοσλοβακία [[Διάλυση της Τσεχοσλοβακίας|διαλύθηκε]] τρία χρόνια μετά το τέλος της κομμουνιστικής κυριαρχίας και μετετράπη στη [[Τσεχία]] και τη [[Σλοβακία]] τα μεσάνυχτα της 31ης Δεκεμβρίου 1992 προς 1η Ιανουαρίου 1993.<ref>{{Citation|title=Constitution|date=1992-04-27|contribution=Yugoslavia|contribution-url=http://www.cecl.gr/RigasNetwork/databank/Constitutions/Yugoslavia.html|place=[[Greece|GR]]|publisher=CECL|accessdate=2013-08-12}}.</ref> Ο αντίκτυπος αυτών των γεγονότων έγινε αισθητός σε αρκετές σοσιαλιστικές χώρες. Ο κομμουνισμός εγκαταλείφθηκε σε χώρες όπως η [[Καμπότζη]] (1991), η [[Αιθιοπία]] (1990), η [[Μογγολία]] (η οποία το 1990 επανεξέλεξε δημοκρατικά την Κομμουνιστική κυβέρνηση που διηύθυνε τη χώρα μέχρι το 1996) και τη [[Λαοκρατική Δημοκρατία της Υεμένης|Νότια Υεμένη]] (1990).
 
Κατά την υιοθέτηση διαφόρων μορφών [[Οικονομία της αγοράς|οικονομίας της αγοράς]], παρατηρήθηκε μια γενική συρρίκνωση του βιοτικού επιπέδου για πολλές πρώην κομμουνιστικές χώρες.<ref name="Living standards CR">{{cite book|title=Vývoj vybraných ukazatelů životní úrovně v České republice v letech 1993&nbsp;– 2008|publisher=Odbor analýz a statistiky. Ministerstvo práce a sociálních věcí ČR|year=2009|location=Praha|url=http://www.mpsv.cz/files/clanky/7421/ukazatele_zivotni_urovne.pdf}}</ref> Οι πολιτικές μεταρρυθμίσεις ήταν ποικίλες, αλλά μόνο σε τέσσερις χώρες τα κομμουνιστικά κόμματα μπόρεσαν να διατηρήσουν μονοπώλιο στην εξουσία, δηλαδή την [[Κίνα]], την [[Κούβα]], το [[Λάος]] και το [[Βιετνάμ]] (η [[Βόρεια Κορέα]] πέρασε συνταγματική αλλαγή το 2009 που την κατέστησε ονομαστικά μη κομμουνιστική. στην πραγματικότητα όμως παραμένει ακόμα οργανωμένη με σταλινικές γραμμές). Πολλές κομμουνιστικές και σοσιαλιστικές οργανώσεις στη Δύση μετέτρεψαν τις κατευθυντήριες αρχές τους στην κοινωνική δημοκρατία και τον δημοκρατικό σοσιαλισμό. Τα κομμουνιστικά κόμματα στην Ιταλία και στον Άγιο Μαρίνο υπέστησαν την αναμόρφωση της ιταλικής πολιτικής τάξης των αρχών της δεκαετίας του 1990. Στη [[Νότια Αμερική]], η ροζ παλίρροια είχε αρχίσει, ξεκινώντας με τη [[Βενεζουέλα]] το 1999 και σάρωσε τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Το ευρωπαϊκό πολιτικό τοπίο άλλαξε δραστικά. Πολλές πρώην χώρες του Ανατολικού Μπλοκ εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, με αποτέλεσμα την ισχυρότερη οικονομική και κοινωνική ένταξη με τη Δυτική Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
During the adoption of varying forms of [[market economy]], there was a [[1990s#Economics|general decline in living standards]] for many former Communist countries.<ref name="Living standards CR">{{cite book|title=Vývoj vybraných ukazatelů životní úrovně v České republice v letech 1993&nbsp;– 2008|publisher=Odbor analýz a statistiky. Ministerstvo práce a sociálních věcí ČR|year=2009|location=Praha|url=http://www.mpsv.cz/files/clanky/7421/ukazatele_zivotni_urovne.pdf}}</ref> Political reforms were varied, but in only four countries were Communist parties able to retain a monopoly on power, namely China, [[Cuba]], [[Laos]] and [[Vietnam]] ([[North Korea]] went through a [[Constitution of North Korea#2009 Songun Constitution|constitutional change]] in 2009 that made it nominally no longer Communist, but still ''de facto'' organised on [[Stalinist]] lines). Many communist and socialist organisations in the West turned their guiding principles over to [[social democracy]] and [[democratic socialism]]. Communist parties in [[Italy]] and [[San Marino]] suffered and the [[Mani Pulite|reformation of the Italian political class]] took place in the early 1990s. In [[South America]], the [[Pink tide]] had instead begun, starting with [[Venezuela]] in 1999 and sweeping through the early 2000s. The [[Politics of Europe|European political landscape]] changed drastically, with several former Eastern Bloc countries joining [[NATO]] and the [[European Union]], resulting in stronger economic and social integration with Western Europe and the [[United States]].
 
== Παραπομπές ==
{{Reflist}}[[Αρχείο:USSR_Map_timeline.gif|μικρογραφία|An animated series of maps showing the fall of the Communist regimes in Eastern Europe and the [[disintegration of the Soviet Union]] which later leads to some conflicts in the post-Soviet space]]
{{Reflist}}