Δούρα Ευρωπός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
πρσθ
πρσθ
Γραμμή 4:
[[Αρχείο:DuraEuropos-PalmyraGate.jpg|μικρογραφία|Η ''Πύλη της Παλμύρας'' της οποίας η οικοδόμηση χρονολογείται από την εποχή των Σελευκιδών. ]]
 
Η ελληνιστική - ρωμαϊκή πόλη '''Δούρα Ευρωπός''' ιδρύθηκεείναι αρχαία πόλη, στις όχθες του ποταμού [[Ευφράτης|Ευφράτη]], στα σύνορα μεταξύ [[Μεσοποταμία|Μεσοποταμίας]] και [[Συρία|Συρίας]].<ref name=":1">{{En}} «Commentary: Dura Europos lies on....», [http://judaism-and-rome.cnrs.fr/roman-soldiers-and-local-temple-dura-europos Roman Soldiers and a Local Temple in Dura Europos], από judaism-and-rome.cnrs.fr. [https://web.archive.org/web/20181227151408/http://judaism-and-rome.cnrs.fr/roman-soldiers-and-local-temple-dura-europos Αρχειοθετήθηκε] 27/12/2018. Ανακτήθηκε 27/12/2018.</ref> Ιδρύθηκε, ως στρατιωτική αποικία, μετά το πέρας του Βαβυλωνιακού πολέμου (311-309 π.Χ.) από τον στρατηγό Νικάνορα (λογικά είναι το ίδιο πρόσωπο που ίδρυσε την [[Αντιόχεια (ή Έδεσσα)|Έδεσσα]] και την Αντιόχεια Μυγδονική) για λογαριασμό του κυρίου του [[Σέλευκος Α' Νικάτωρ|Σελεύκου Α΄ Νικάτορος]] (358-281 π.Χ.), ενός εκ των βασιλικών φίλων του Μεγάλου Αλεξάνδρου.<ref name=":1" /><ref name=":0">Ιωσήφ, Δέσποινα, βλ. πηγές σελ. 99 (σελ. 1 του pdf)</ref> Η ονομασία Ευρωπός προέρχεται από την [[Ευρωπός|ομώνυμη]] πατρίδα του Σελεύκου στην [[Μακεδονία]].
 
Το 253 ή 256 μ.Χ. καταστράφηκε από τους Πέρσες και σκεπάστηκε από την άμμο. Όταν, στις δεκαετίες 1920 - 1930, η αρχαιολογική σκαπάνη την επανέφερε στο φως ο Mikhail Rostovtzeff την είχε αποκαλέσει «Πομπηία της ερήμου».<ref name=":1" /><ref>«[https://www.lastampa.it/2014/12/29/vaticaninsider/syria-damages-to-the-duraeuropos-house-church-RowkITKxyCeAQteMpN8G8O/pagina.html Syria: damages to the Dura-Europos house church]» από lastampa.it. Δημοσιεύθηκε 29/12/2014. [https://web.archive.org/web/20181227163250/https://www.lastampa.it/2014/12/29/vaticaninsider/syria-damages-to-the-duraeuropos-house-church-RowkITKxyCeAQteMpN8G8O/pagina.html Αρχειοθετήθηκε] 27/12/2018. Ανακτήθηκε 27/12/2018.</ref> Η ανακάλυψή της έγινε τυχαία από το βρετανικά στρατεύματα το 1920.<ref name=":0" />
 
==Παλαιότερος οικισμός==
Γραμμή 20 ⟶ 22 :
Από την ελληνιστική ιστορία της πόλεως ελάχιστα μας είναι γνωστά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αμέσως μετά την ίδρυσή της προήχθη γρήγορα από μακεδονικό στρατιωτικό οικισμό σε μεγάλη πόλη. Ανήκε στην σατραπεία της Παραποταμίας (παρά τον Ευφράτη), της οποίας ήταν η έδρα. Στα χρόνια του [[Αντίοχος Α' Σωτήρ|Αντιόχου του Σωτήρος]], η πόλη έκοψε τα πρώτα της χάλκινα νομίσματα (280-268 π.Χ.). Κατά την επανάσταση του Μόλωνος, η Ευρωπός έπεσε στα χέρια του στασιαστή σατράπη και απετέλεσε τα όρια της επικρατείας του<ref>Πολυβίου ιστορίαι βιβλίο Ε΄: καὶ τὴν μὲν Παραποταμίαν μέχρι πόλεως '''Εὐρώπου''' κατέσχε, τὴν δὲ Μεσοποταμίαν ἕως Δούρων.</ref> (222 -220 π.Χ.), ώσπου ανακαταλήφθηκε από τις δυνάμεις του Αντιόχου Γ΄. Στα χρόνια του βασιλιά αυτού, σατράπης της περιοχής ήταν κατά τον Πολύβιο, κάποιος '''Διοκλής'''.
 
Αργότερα ο Αντίοχος Επιφανής έκτισε στην πόλη ναό του Δία Μεγίστου (173-163 π.Χ.). Τέλος η πόλη κυριέυθηκεκυριεύθηκε από τους Πάρθους το 113 π.Χ.<ref name=":0" />
 
Εγκαταλείφθηκε οριστικά, όταν καταστράφηκε το 253 ή 256 μ.Χ. από την περσική δυναστεία των Σασσανιδών.<ref name=":0" />
 
Από το 165 μ.Χ. υπήρξε βάση των ρωμαϊκών στρατευμάτων στα ανατολικά σύνορα της [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]].<ref name=":0" /> Εκείνη την περίοδο υπολογίζεται ότι ο πληθυσμός της πόλης ήταν 10.000 έως 20.000 κάτοικοι και τα ρωμαϊκά στρατεύματα ήταν μερικές χιλιάδες.<ref>Ιωσήφ, Δέσποινα, βλ. πηγές σελ. 103 (σελ. 5 του pdf), στην παραπομπή 1</ref>
 
Εγκαταλείφθηκε οριστικά, όταν καταστράφηκε το 253 ή 256 μ.Χ. από την περσική δυναστεία των Σασσανιδών.<ref name=":0" />
 
== Παραπομπές ==
Γραμμή 31 ⟶ 33 :
== Πηγές ==
 
* Ιωσήφ, Δέσποινα, Ιστορικός. «[https://www.archaiologia.gr/wp-content/uploads/2011/07/92-12.pdf Δούρα Ευρωπός, η πρωιμότερη χριστιανική εκκλησία]», άρθρο στο [https://www.archaiologia.gr/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%87%CF%8E%CE%BD/?fc=1141&is=1673 Αρχαιολογία & τέχνες], Τεύχος 92, Σεπτέμβριος 2004 σ.σ. 130. Δημοσιεύθηκε Ιούλιο 2011. [https://web.archive.org/web/20170929204012/https://www.archaiologia.gr/wp-content/uploads/2011/07/92-12.pdf Αρχειοθετήθηκε] 29/09/2017. Ανακτήθηκε 2427/12/2018.
{{ιστορία-επέκταση}}