Τευτονικό Τάγμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 72:
Οι Τεύτονες είδαν στην Πρωσία πολλές δυνατότητες και την ευκαιρία να απαλλαγούν από την "ενοχλητική" επικυριαρχία του ενός ή του άλλου ηγεμόνα και να δημιουργήσουν το δικό τους κράτος. Για το σκοπό αυτό, έλαβαν την άδεια του Γερμανού αυτοκράτορα (της κεφαλής της "[[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]]") και προχώρησαν με βάση το φέουδο που τους είχε παραχωρήσει ο Κορράδος Α΄ στη Βορειοδυτική [[Πολωνία]], στην κατάληψη της [[Πρωσία|Πρωσίας]]. Οι τρομακτικές σφαγές, που είχαν ως αποτέλεσμα την εξολόθρευση της μεγάλης πλειονότητας των ντόπιων πληθυσμών, κράτησαν σχεδόν πενήντα χρόνια. Παρά τις παπικές παραινέσεις για εξασφάλιση περισσότερων πιστών μέσω προσηλυτισμού, οι Τεύτονες πολύ λίγο ενδιαφερόταν να φέρουν τους ντόπιους παγανιστές στο "δρόμο του [[Χριστός|Χριστού]]". Αντίθετα ως "άπιστοι" είχαν περισσότερη αξία, καθώς τους χρησιμοποιούσαν ως σκλάβους (οι χριστιανοί δεν μπορούσαν να έχουν χριστιανούς σκλάβους).
Το [[1309]], το αρχηγείο του Τάγματος μεταφέρθηκε και επίσημα στην [[Πρωσία]], στο επιβλητικό "[[κάστρο του Μάλμπορκ|κόκκινο κάστρο]]" του [[Μαρίενμπουργκ]], στα νότια του σημερινού [[Γκντανσκ]] (Γερμανικά: [[Ντάντσιχ]]). Οι Τεύτονες είχαν εξολοθρεύσει ή υποδουλώσει το σύνολο των ντόπιων, οπότε για να αποκτήσουν, όπως όλα τα κράτη, υπηκόους, μετέφεραν στην [[Πρωσία]] πολλούς συμπατριώτες τους Γερμανούς εποίκους. Με τον τρόπο αυτό δημιούργησαν ένα πραγματικό κάστρο, μεγαλύτερο από εκείνο του έτερου ιπποτικού τάγματος, των Ιωαννιτών, που επίσης είχαν προχωρήσει σε παρόμοια κίνηση στα [[Δωδεκάνησα]]. Μία σειρά από κάστρα, που επανδρωνόταν από λίγους αδελφούς ιππότες και πολύ περισσότερους [[σεργέντοι|σεργέντους]], ακόλουθους και μισθοφόρους, εξασφάλιζαν την προστασία του νεόκοπου κρατικού μορφώματος από τους "άπιστους" γείτονες, με τους οποίους οι Τεύτονες
== Η "πορεία προς Ανατολάς" και η παρακμή ==
| |||