[[Αρχείο:Amylopektin Sessel.svg|thumb|300px|right|Δομή της αμυλοπηκτίνης.]]
Η '''αμυλοπηκτίνη''' είναι ένας διακλαδισμένος [[πολυσακχαρίτης]] που συνιστά το κύριο συστατικό (κατά περίπου 70%) του [[άμυλο|αμύλου]], ενώ το υπόλοιπο το αποτελεί ο γραμμικός πολυσακχαρίτης [[αμυλόζη]]. Η αμυλοπηκτίνη είναι ένα πολυμερές χιλιάδων μορίων [[γλυκόζη|γλυκόζης]], ενωμένων μεταξύ τους με [[γλυκοζιτικός δεσμός|γλυκοζιτικούς δεσμούς]] τύπου α(1→4) και α(1→6). Οι περισσότερες μονάδες γλυκόζης είναι ενωμένες μεταξύ τους με δεσμούς α(1→4), ενώ οι διακλαδώσεις σχηματίζονται από τους δεσμούς α(1→6), που υπάρχουν σε διαστήματα περίπου 30 δακτυλίων γλυκόζης. Η αμυλοπηκτίνη μοιάζει πολύ με το [[γλυκογόνο]], τον αποταμιευτικό υδατάνθρακα των ζώων, ο οποίος όμως εμφανίζει πολύ πιο έντονη διακλάδωση (κάθε 10 δακτυλίους γλυκόζης).
Οι διακλαδώσεις, σε αντίθεση με την ευθεία αλυσίδα της αμυλόζης, καθιστούν την αμυλοπηκτίνη διαλυτή στο νερό. Όπως και η αμυλόζη, η αμυλοπηκτίνη διασπάται κατά την πέψη από το ένζυμο α-[[αμυλάση]].
==Πηγές==
* J. M. Berg, L. Stryer, J. L. Tymoczko, ''Βιοχημεία'', Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2005.
