Μακεδόνες (Έλληνες): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 71:
Η ελληνική επανάσταση στη Μακεδονία ξεκίνησε στη [[Χαλκιδική]], όπου ο πληθυσμός ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου Έλληνικός. Την εποχή που τα στρατεύματά του έφτασαν στον [[Πολύγυρος|Πολύγυρο]], οι τοπικοί αντάρτες και μοναχοί από το [[Άγιο Όρος]] εκλεψαν και σκότωσαν τον Τουρκικό στρατό και τους φρουρούς του, αναγκάζοντας τους Οθωμανούς να αποσυρθούν στη Θεσσαλονίκη. Ο [[Γιουσούφ Μπέης]] πήρε την εκδίκηση με αποκεφαλισμό ενός επίσκοπου. Οι Οθωμανοί επίσης γύρισαν τους μουσουλμάνους και τους Εβραίους εναντίον των Ελλήνων, δηλώνοντας ότι οι τελευταίοι σκόπευαν να εξοντώσουν τους μη χριστιανικούς πληθυσμούς. Αυτό ήταν το πρώτο επίτευγμα της ελληνικής πλευράς υπό τον [[Εμμανουήλ Παππάς]], ο οποίος είχε τότε αναλάβει τον τίτλο του «στρατηγού της Μακεδονίας». Κατάφερε να συλλάβει τη Χαλκιδική και να απειλεί τη Θεσσαλονίκη, αλλά τον Ιούνιο οι ελληνικές δυνάμεις υποχώρησαν. Τα γράμματα από την εποχή δείχνουν ότι ο Παππάς είτε απευθύνθηκε είτε υπογράφηκε ως "ηγέτης και υπερασπιστής της Μακεδονίας" και σήμερα θεωρείται Έλληνας ήρωας μαζί με τους ανώνυμους Μακεδόνες που πολέμησαν μαζί του. Η επανάσταση στη Χαλκιδική ολοκληρώθηκε στις 27 Δεκεμβρίου.
[[Αρχείο:Banner of Macedonians in the Greek War for Independence.jpg|thumb|left|250px|Το Λάβαρο των Μακεδόνων κατά την Ελληνική Επανάσταση το 1821.]]
Ενώ οι εξεγέρσεις που έμειναν για κάποιο διάστημα στη Μακεδονία, όπως η Νάουσα με αξιόλογες προσωπικότητες όπως ο [[Αναστάσιος Καρατάσος]], ο [[Αγγελής Γάτσος|Άγγελος Γάτσος]] και ο [[Ζαφειράκης Θεοδοσίου]], η ήττα του Παππά ήταν η καμπή στην καταπίεση της μακεδονικής εξέγερσης στην Ελληνική επανάσταση εκείνη την εποχή. Ενώ η επανάσταση οδήγησε στην ίδρυση του ανεξάρτητου νεοελληνικού κράτους στο νότο, το οποίο κέρδισε διεθνή αναγνώριση το 1832, τα ελληνικά κινήματα αντίστασης συνέχισαν να λειτουργούν στα εδάφη που παρέμεναν υπό τον οθωμανικό έλεγχο, συμπεριλαμβανομένης της Μακεδονίας καθώς και της Θεσσαλίας, της Ηπείρου και της [[Κρήτη]]ς. Τα γεγονότα του [[Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1854)|Ρωσοτουρκικού πολέμου το 1854]] πυροδότησαν μια νέα [[Μακεδονική επανάστυαση του 1854|μακεδονική εξέγερση]] που ξεκίνησε στη Χαλκιδική. Ένας από τους πρωταρχικούς εμπνευστές της εξέγερσης ήταν ο [[Δημήτριος Καρατάσος]], γιος του Αναστασίου Καρατάσου, γνωστός ως Τσάμης Καρατάσος ή Γέρος Τσάμης. Οι εξεγέρσεις των Μακεδόνων είχαν την υποστήριξη του βασιλιά [[Όθων της Ελλάδας|Όθωνα της Ελλάδας]], που πίστευε ότι η απελευθέρωση της Μακεδονίας και άλλων περιοχών της Ελλάδας ήταν εφικτή, ελπίζοντας στη στήριξη της [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσίας]]. Ωστόσο, η εξέγερση απέτυχε στο γεγονός ότι έχει επιδεινώσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις για τα επόμενα χρόνια.
[[Αρχείο:West Macedonia flag 1878.JPG|thumb|right|200px|Η επαναστατική σημαία της Δυτικής Μακεδονίας το 1878]]
Η [[Μακεδονική επανάσταση του 1878|επανάσταση του 1878]] προετοιμάστηκε τόσο από την ελληνική κυβέρνηση όσο και από τους κορυφαίους μακεδόνες επαναστάτες και έλαβε χώρα στη νότια Μακεδονία, με τη συμμετοχή μεγάλου αριθμού αγωνιστών από τις ελληνικές και βλάχικες κοινότητες. Την ίδια χρονιά ιδρύθηκε το [[Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας]], το οποίο μαζί με την βουλγαρική Εξαρχία άρχισε να ασχολείται με τους σλαβόφωνους πληθυσμούς της Μακεδονίας, με την ίδρυση των βουλγαρικών σχολείων και τη συμμετοχή των τοπικών εκκλησιών στην Εξαρχία. Τα ελληνικά, σέρβικα και ρουμανικά σχολεία ιδρύθηκαν επίσης σε διάφορα μέρη. Μετά την ήττα της Ελλάδας στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, ενθαρρύνθηκε η βουλγαρική εμπλοκή στα μακεδονικά ζητήματα και οι ομάδες τους εισέβαλαν στην περιοχή, τρομοκρατώντας τους ελληνικούς πληθυσμούς.
| |||