Φύσκα Κιλκίς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 24:
Μια τέτοια περιοχή είναι αυτή του αρχαιολογικού χώρου του Παλατιανού, που η γύρω περιοχή είναι γεμάτη από στοές εξόρυξης μεταλλευμάτων. Η περιοχή άλλωστε αυτή είναι γνωστή από τα αρχαιότατα χρόνια για τα πολύτιμα μέταλλα που κρύβει στα εδάφη της. Αν η μικρή αρχαία πόλη του Παλατιανού δεν είναι το Ίωρον, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είναι η αρχαία πόλη Φύσκαι.
 
Κατά την περίοδο της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|τουρκοκρατίας]] κατοικούνταν από χριστιανούς και [[Οθωμανοί|Οθωμανούς]]. Παρά την ίδρυση της [[Βουλγαρία|Βουλγαρικής]] εξαρχίας το [[1870]] οι χριστιανοί κάτοικοι της Πλάνιτσας παρέμειναν πιστοί στο [[Οικουμενικό πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως|πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως]]. Το [[1880]], με την εγκατάσταση του [[Βούλγαροι|Βούλγαρου]] [[Ουνία|ουνίτη]] επισκόπου στο [[Κιλκίς]], Νείλου Ισβόρωφ (το [[1879]]), οι κάτοικοι του χωριού ασπάστηκαν την [[Ουνία]]. ΜετάΜέσω της Ουνίας, μετά το [[1887]], οι Πλανιτσιώτες προσχώρησαν σταδιακά στη [[Βουλγαρία|Βουλγαρική]] εκκλησία. Μετά την [[συνθήκη του Νεϊγύ]], το [[1919]], και το [[Πρωτόκολλο Πολίτη-Καλφώφ]] του [[1924]] οι κάτοικοι αποχώρησαν στη [[Βουλγαρία]]. <ref>Αθανάσιος Α. Αγγελόπουλος, Αι ξέναι Προπαγάνδαι εις την επαρχίαν Πολυανής κατά την περίοδον 1870 - 1912, Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου (ΙΜΧΑ), Θεσσαλονίκη 1973, ''ανατύπωση 1993'', σσ. 103, 104, 106</ref>
 
== Ασχολία κατοίκων ==