Λαυρέντιος ο Μεγαλοπρεπής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ μδιόρθ.
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 37:
Μετά το θάνατο του πατέρα του [[Πέτρος των Μεδίκων, ο Ποδάγρας|Πέτρου]], ο Λαυρέντιος έγινε, μαζί με τον αδελφό του [[Τζουλιάνο των Μεδίκων|Τζουλιάνο]], ηγέτης ''de facto'' της Φλωρεντίας. Κατά τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής του (1469-1478) προσπάθησε απ'τη μια πλευρά να ενδυναμώσει τις φιλικές προς τους Μεδίκους παρατάξεις, και ταυτόχρονα να αφανίσει εξεγέρσεις των υποδουλωμένων στη Φλωρεντία πόλεων, όπως το [[Πράτο]] και η [[Βολτέρρα]]. Όσον αφορά αντίθετα την εξωτερική πολιτική, θέλησε να περιορίσει τις εδαφικές φιλοδοξίες του [[Πάπας Σίξτος Δ΄|Πάπα Σίξτου Δ΄]] στο πνεύμα της συμμαχίας του 1454.
 
Για αυτούς τους λόγους ο Λαυρέντιος έγινε το αντικείμενο της [[Συνωμοσία των Πάτσι|συνωμοσίας των Πάτσι]] (1478), κατά την οποία δολοφονήθηκε ο αδερφόςαδελφός του Τζουλιάνο, ενώ ο ίδιος κατάφερε να διασωθεί. Η αποτυχία της συνωμοσίας προκάλεσε την οργή του Πάπα, του βασιλιά της Νάπολης Φεράντε ντ'Αραγκόνα και όλων εκείνων που φοβόντουσαν τη συνεχή ενδυνάμωση της οικογένειας των Μεδίκων στη Φλωρεντία. Ακολούθησαν δύο χρόνια πολέμου ενάντια στη Φλωρεντία. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου μεγάλωσε η φήμη του Λαυρέντιου τόσο μέσα στην πόλη όσο και στο εξωτερικό, λόγω των διπλωματικών του ικανοτήτων αφού κατάφερε να κομματιάσει τη συμμαχία ενάντια στη Φλωρεντία, αλλά κι επειδή κατάφερε να διατηρήσει ενωμένες τις διαφορετικές δυνάμεις της Δημοκρατίας της πόλης του.
 
Από τη δεκαετία του 1480 είχε γίνει ρυθμιστής της πολιτικής ζωής σ'ολόκληρη την Ιταλία και οι ξένοι μονάρχες τον θεωρούσαν άρχοντα της πόλης. Ο Λορέντσο συνέδεσε το όνομά του με το μεγαλείο της Αναγέννησης στη Φλωρεντία, αφού συναναστρεφόταν με διανοούμενους του διαμετρήματος του [[Μαρσίλιο Φιτσίνο|Φιτσίνο]], του [[Τζοβάννι Πίκο ντελλά Μιράντολα|Πίκο ντέλλα Μιράντολα]], του [[Πολιτιανός|Πολιτιανού]], αλλά και με καλλιτέχνες όπως ο [[Σάντρο Μποττιτσέλλι|Μποτιτσέλλι]] και ο νεαρός ακόμα [[Μιχαήλ Άγγελος]]. Μετά τον πρώιμο θάνατό του το 1492, η Φλωρεντία εξεγέρθηκε ενάντια στον άπειρο γιο του [[Πέτρος των Μεδίκων, ο Άτυχος|Πιέρο]] για να παραδώσει την εξουσία στα χέρια του μοναχού [[Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα]]. Χωρίς τις διπλωματικές κινήσεις του Λαυρέντιου, η αντιπαλότητα των αρχόντων της υπόλοιπης Ιταλίας επέτρεψε στον [[Κάρολος Η΄ της Γαλλίας|Κάρολο Η΄ της Γαλλίας]] να έρθει στην Ιταλία. Αυτό σήμανε και την έναρξη των γαλλο-ισπανικών πολέμων του 16ου αιώνα.
Γραμμή 49:
=== Τα ταξίδια ===
==== Βενετία και Μιλάνο (1465) ====
Πριν ξεκινήσει να ασχολείται με την πολιτική ζωή της Φλωρεντίας, ο πατέρας του Πιέρο τον εμπιστεύτηκε κάποιες διπλωματικές αποστολές στο [[Μιλάνο]] και τη Βενετία, όπου βρίσκονταν δύο καταστήματα της τράπεζας των Μεδίκων. Ο μικρός Λαυρέντιος μπόρεσε έτσι να αποκτήσει μια γενική ιδέα των πολιτικών πραγμάτων στην Ιταλία. Στις 17 Απριλίου 1465 γνώρισε στην [[Πίζα]] τον [[Φρειδερίκος Α΄ της Νάπολης|Φρειδερίκο Α΄ της Νάπολης]], ο οποίος κατευθυνόταν στο Μιλάνο για τον γάμο του αδερφούαδελφού του [[Αλφόνσος Β΄ της Νάπολης|Αλφόνσο]] με την [[Ιππόλιτα Μαρία Σφόρτσα]]. Ο Λαυρέντιος, αν και είχε αναπτύξει φιλία με τον Φρειδερίκο Α΄, αναγκάστηκε να αναχωρήσει από την [[Τοσκάνη]] με κατεύθυνση τη Βενετία, ακολουθώντας μια διαδρομή που του επέτρεψε να γνωρίσει από κοντά τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της εποχής: στη [[Μπολόνια]] γνώρισε τον [[Τζοβάννι Μπεντιβόλιο]], ενώ στη [[Φερράρα]] τον υποδέχτηκε ο [[Μπόρσο ντ'Έστε]]. Συνέχισε προς τη [[Βενετία|Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας]], όπου παρουσιάστηκε στον [[Δόγης Βενετίας|δόγη]] [[Κριστόφορο Μόρο]]. Μετά τη Βενετία συνέχισε το ταξίδι του στο Μιλάνο, όπου γνώρισε τον [[Φραγκίσκος Α΄ Σφόρτσα|Φραντσέσκο Σφόρτσα]], φίλο και σύμμαχο του παππού του Κόζιμο. Η διαμονή στο Μιλάνο είχε μικρή διάρκεια. Ο Λαυρέντιος επέστρεψε στη Φλωρεντία για να συνοδέψει τους φίλους του Αλφόνσο και Ιππόλιτα Μαρία Σφόρτσα, που ήταν τώρα πια νεόνυμφοι, στο ταξίδι τους στο [[Βασίλειο της Νάπολης]].
 
==== Ρώμη και Νάπολη (1466) ====