Κραγκούγιεβατς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 74:
 
===Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος===
To Κραγκούγιεβατς υπέστη αρκετές δοκιμασίες κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με χειρότερη την ομώνυμη σφαγή μεταξύ 19 και 21 Οκτωβρίου 1941, κατά την οποία θανατώθηκαν περίπου 2.800 άνδρες και αγόρια.<ref>{{cite web|url=http://www.blic.co.rs/srbija.php?id=16913|title=Blic Online: "Engleska krvava bajka" u Kragujevcu|publisher=Blic.co.rs|accessdate=16 September 2011}}</ref><ref>{{cite book|title=Hitler's new disorder: the Second World War in Yugoslavia|author=Stevan K. Pavlowitch|publisher=Columbia University Press|isbn=0-231-70050-4|year=2008|page=62|url=https://books.google.com/books?}}</ref> Οι εκτελέσεις έγιναν σε αντίποινα για μια κοινή επίθεση Παρτιζάνων-[[Τσέτνικ]] σε Γερμανούς στρατιώτες. Πενήντα άτομα έπρεπε να εκτελεσθούν για κάθε τραυματισμένο και 100 για κάθε νεκρό Γερμανό στρατιώτη. Μεταξύ των νεκρών ήταν μια τάξη μαθητών από το Πρώτο Γυμνάσιο της πόλης. Σύμβολο της πόλης αποτελεί ένα μνημείο για τους εκτελεσθέντες μαθητές.<ref>{{cite web|url=http://www.tripadvisor.com/Attraction_Review-g295386-d600500-Reviews-Monument_to_the_executed_pupils-Kragujevac_Central_Serbia.html|title=Monument to the executed pupils (Kragujevac, Serbia): Address, Attraction Reviews|publisher=TripAdvisor|accessdate=12 August 2015}}</ref> Αυτή η θηριωδία ενέπνευσε ένα ποίημα με τίτλο ''Krvava Bajka' (Μια Ματωμένη Ιστορία) της [[Ντεσάνκα Μαξίμοβιτς]]<ref>[https://sites.google.com/site/projectgoethe/Home/desanka-maksimovic/krvava-bajka Krvava Bajika profile], sites.google.com; accessed 2 August 2015.</ref>. Η περιοχή των πυροβολισμών μετατράπηκε σε μνημείο-πάρκο το 1953, που καλύπτει έκταση 352 εκταρίων. Στην είσοδο του μνημείου-πάρκου χτίστηκε το 1976 ένα μνημειακό μουσείο "21 Οκτωβρίου" αφιερωμένο στα θύματα.<ref>{{cite web|url=http://www.spomenpark.rs/rs/muzej-21-oktobar/kragujevacka-tragedija-1941|title=Kragujevačka tragedija 1941.|publisher=Spomen-park Kragujevački oktobar|accessdate=16 December 2016}}</ref> Η πόλη απελευθερώθηκε από τους Γερμανούς στις 21 Οκτωβρίου 1944.<ref name="Politika"/>
Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου στην πόλη συντελέστηκε μία από τις μαζικότερες σφαγές στη σύγχρονη ιστορία της Σερβίας. Τον Οκτώβριο του 1941 οι Ναζί εξολόθρευσαν 2800 κατοίκους του Κραγκούγιεβατς, ανάμεσα στους οποίους μία ολόκληρη γενιά αγοριών, τα οποία άρπαξαν βίαια από το τοπικό δημοτικό σχολείο. Μνημείο της σφαγής υπάρχει πλέον σε κεντρικό σημείο της πόλης. Σήμερα, η πόλη αναφέρεται συχνά ως "καρδιά της Σερβίας" ([[σερβικά]] srce Srbije - Срце Србије), λόγω της κεντρικής της θέσης στο χάρτη της χώρας.
 
===Μεταπολεμική πόλη===
Η πόλη επίσης αποτελεί την καρδιά της παραγωγής της αυτοκινητοβιομηχανίας [[Zastava]]. Τα κεντρικά γραφεία της εταιρίας Zastava βρίσκονται ακόμα εκεί, αν και μερίδιο της έχει εξαγοραστεί από αμερικάνικες πολυεθνικές.
Κατά τη μεταπολεμική περίοδο το Κραγκούγιεβατς ανέπτυξε περισσότερη βιομηχανία. Οι κυριότερες εξαγωγές της ήταν επιβατικά αυτοκίνητα, φορτηγά και βιομηχανικά οχήματα, κυνηγετικά όπλα, μεταλλικά εξαρτήματα, δέρματα και υφάσματα. Η μεγαλύτερη βιομηχανία και ο κύριος εργοδότης της πόλης ήταν η ''Zastava'', που απασχολούσε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους<ref>{{cite web|url=http://voiceofserbia.org/serbia/node/152|title=About Zastava Kragujevac|publisher=Voice of Serbia|accessdate=6 January 2016}}</ref>.
 
Το πρώτο προϊόν της εταιρείας αυτοκινήτων [[Zastava|Zastava Automobiles]], το FIAT 750, κατασκευάστηκε το 1955 με άδεια της [[FIAT|FIAT (τώρα FCA)]]. Τις επόμενες τρεις δεκαετίες περισσότερα από πέντε εκατομμύρια επιβατικά αυτοκίνητα (FIAT 750, Zastava 1300, Zastava 101, [[Fiat 128|Zastava 128]], [[Zastava|Zastava Jugo]], Jugo Florida, [[Fiat 500L]]) έχουν κατασκευαστεί και διατεθεί στο εμπόριο σε 74 χώρες παγκοσμίως.<ref name="Welcome to Zastava-arms">{{cite web|url=http://www.zastava-arms.rs|title=Welcome to Zastava-arms|publisher=Zastava-arms.rs|accessdate=12 August 2015}}</ref>
 
Η βιομηχανία της πόλης υπέστη οικονομικές κυρώσεις από τα [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών|Ηνωμένα Έθνη]] κατά την εποχή του [[Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς|Μιλόσεβιτς]] και ορισμένα τμήματά της καταστράφηκαν από τους βομβαρδισμούς από το [[ΝΑΤΟ]] το 1999<ref>{{cite web|url=http://www.marxist.com/Europe-old/zastava.html|title="Collateral damage" and the workers of the Zastava factory|publisher=Marxist.com|accessdate=12 August 2015}}</ref>.
 
===Μέλλον===
Το 2010 η πόλη υπέγραψε μνημόνιο με τη Γερμανική αναπτυξιακή εταιρεία GIZ και το 2012 ο Δήμος υιοθέτησε τη στρατηγική αστικής ανάπτυξης της κεντρικής αστικής ζώνης ως το 2030. Τα δύο αυτά έγγραφα αποτέλεσαν τη βάση για το λεπτομερές ρυθμιστικό σχέδιο για το πρώην στρατιωτικό συγκρότημα VTZ , που προστατευόταν από το κράτος. Το σχέδιο, με το όνομα ''Ζώνη 1'' εγκρίθηκε από το Δήμο το Δεκέμβριο του 2017, καλύπτει 367 στρέμματα ή το 70% της προστατευόμενης περιοχής και αποτελείται από 4 τμήματα: ''Zastava, Milošev venac, Vojnotehnički zavod'' και ''Pirotehnika''. Το σχέδιο, που θα υλοποιηθεί τα επόμενα 20 χρόνια, είναι η πραγματοποίηση των δεκαετιών παλαιών φιλοδοξιών της πόλης να εξαπλωθεί από το κεντρικό τμήμα της στη δεξιά όχθη του ποταμού Λεπένιτσα. Το Δεκέμβριο του 2017 πολλές εγκαταστάσεις του συγκροτήματος ήταν υποβαθμισμένες και η δεξιά όχθη του Λεπένιτσα αστικά απαξιωμένη. Πρέπει να διατηρηθεί η αυθεντικότητα και τα αντιπροσωπευτικά στοιχεία του συγκροτήματος, αλλά όπου αυτό επιτρέπεται, οι βιομηχανικές και εργατικές εγκαταστάσεις θα μετατραπούν σε οικιστικές και εμπορικές και οδοποιία και θα χρησιμοποιηθούν για τα πολυάριθμα εκπαιδευτικά και πολιτιστικά ιδρύματα<ref name=leva/>.
 
== Παραπομπές ==