Άρης Βελουχιώτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

== Το τέλος του Άρη Βελουχιώτη ==

 

Σύμφωνα με ορισμένα δημοσιεύματα<ref>εφημερίδα "Εμπρός", φύλλο της [[25 Μαρτίου]] 1945, σελ. 2: "''Ο διαβόητος Άρης Βελουχιώτης με τους καπετανέους Μιγκνήν και Μπελήν και 30 οπλοφόρους ενεφανίσθη προ τινών ημερών εις το χωρίον Καροπλέσι, μεταξύ Κρυονερίου και Καρδίτσης, κατευθυνόμενος εις Καστοριάν με το σκοπό να ενωθεί με τας εκεί δρώσας αλβανικάς συμμορίας. Αι αρχαί ετέθησαν επί τα ίχνη του''"</ref> ο Βελουχιώτης επιχείρησε στα μέσα Μαρτίου να περάσει στην [[Αλβανία]]. Προς τα τέλη Μαρτίου, η κυβέρνηση δήλωσε ότι εάν δεν κατέθετε τα όπλα του θα επικηρυσσόταν από τις αρχές και θα άρχιζε αμέσως η καταδίωξή του, "''ως επικινδύνου εις την δημοσίαν ασφάλειαν''<ref>Εφημερίδα "Ελευθερία", φύλλο της [[21 Μαρτίου]] 1945, σελ. 2: "''Ο Άρης Βελουχιώτης θα διωχθεί ως ληστής εάν δεν παραδώση τα όπλα του''"</ref>". Στα τέλη Μαΐου 1945 ο Βελουχιώτης έχει εντείνει τη δράση του στην κεντρική Ελλάδα, ανακοινώνοντας προς τους χωρικούς της περιφέρειας Τρικάλων και άλλων περιοχών την αναδημιουργία του Ε.Λ.Α.Σ., με στόχο την εκδίωξη των Άγγλων<ref>Εφημερίδα "Εμπρός", φύλλο της [[2 Ιουνίου]] 1945, σελ. 2: "... στην Καστανιά [[Καλαμπάκα]]ς μερικοί εξ' αυτών (εννοεί τους άνδρες του Βελουχιώτη) ομίλησαν προς συγκέντρωσιν περιέργων διακηρύξαντες ότι ο Ε.Λ.Α.Σ. πρέπει να αναδιοργανωθεί"</ref> Η καταδίωξη της ομάδας του Βελουχιώτη -που αποτελούνταν από περίπου 80 άνδρες μεταξύ των οποίων βρισκόταν τουλάχιστον μια γυναίκα<ref>Μαρτυρία του συλληφθέντα αντάρτη με το παρατσούκλι "Δράκος", στην εφημερίδα "Ελευθερία" της [[20 Ιουνίου]] 1945 (σελ. 2)</ref>- ξεκίνησε αρχικά από την περιοχή Βαγενά του δήμου Απεραντίων και συνεχίσθηκε στον Ξηρόκαμπο για να καταλήξει στο [[Πετρωτό Καρδίτσας]]<ref>Φύλλο εφημερίδας "Εμπρός" της [[19 Ιουνίου]] 1945, σε πρωτοσέλιδο άρθρο με τίτλο "''Πως εφονεύθη ο διαβόητος καπετάνιος του Ε.Λ.Α.Σ. Άρης Βελουχιώτης''"</ref> Στις [[15 Ιουνίου]] [[1945]] ο Άρης Βελουχιώτης με την ομάδα του είχε κυκλωθεί στη Χαράδρα του Φάγκου (Αχελώος Ποταμός) στο χωριό [[Μεσούντα Άρτας|Μεσούντα]] του [[Νομός Άρτας|Νομού Άρτας]], δυτικά από ομάδες της Εθνοφυλακής (δυο τάγματα υπό αριθμούς 118 και 206), που είχαν σταλεί για να τον συλλάβουν με επικεφαλής τον οπλαρχηγό Βόιδαρο (120 άτομα)<ref>Χαράλαμπος Γκούβας: H Iστορία του Νομού Πρέβεζας, έκδοση 2009</ref>, και ανατολικά τον καταδίωκε τμήμα του Ελληνικού Στρατού με επικεφαλής τον υπολοχαγό Α. Μουρελάτο, στο οποίο συμμετείχε ο Ρίζος Μπόκοτας.<ref>Ρίζος Μπόκοτας:"Κυνηγώντας τον Άρη", εκδόσεις Γλάρος,1984</ref> Το απόγευμα της 15ης Ιουνίου, κατά την επικρατούσα εκδοχή, ο Άρης αυτοκτονεί δίπλα σε άνδρες του τμήματός του. Στην ιστοριογραφία αλλά και στον Τύπο της εποχής υπάρχουν πολλές εκδοχές τόσο για το θάνατο του Άρη Βελουχιώτη<ref>Φύλλο εφημερίδας "Ελευθερία" της [[20 Ιουνίου]] 1945, σελ. 2: "''Ο υπαρχηγός του Βελουχιώτη εκθέτει την δράσιν του αρχηγού του''"</ref> όσο και για τα αίτια που τον προκάλεσαν. Αρχικά πάντως, υιοθετήθηκε η εκδοχή της αυτοκτονίας<ref>"Ριζοσπάστης", φύλλο της [[19 Ιουνίου]] 1945, σελ. 2: "''Ο Άρης αυτοκτόνησε αφού τραυματίσθηκε σε συμπλοκή με Άγγλους, εθνοφύλακες και μοναρχικούς ληστοσυμμορίτες''"</ref>