Μιχαήλ Μπακούνιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 34:
Ανάμεσα στα 1869 και 1870, ο Μπακούνιν γνωρίζεται με τον [[Σεργκέι Γκενάντιεβιτς Νετσάγιεφ|Σεργκέι Νετσάγιεφ]] με τον οποίο γράφουν (υπάρχει η εκδοχή ότι ο Νετσάγιεφ έγραψε το βιβλίο<ref>Σεργκέι Νετσάγιεφ,
Η ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ Μιχαήλ Μπακούνιν ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΝΕΤΣΑΓΙΕΦ Μετάφραση - Επιμέλεια, ΖΗΣΗΣ ΣΑΡΙΚΑΣ ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ σελίδα 10</ref> ή ότι έγραψε το μεγαλύτερο μέρος του<ref> Marshall, Peter H. (1993). Demanding the Impossible: A History of Anarchism. Fontana. σελίδα 284</ref>) την [[Κατήχηση του Επαναστάτη]] όπου κήρυξαν ότι ο σκοπός δικαιολογεί τη χρήση όλων των μέσων<ref>Bakunin on Anarchy, Selected Works by the Activist-Founder of World Anarchism Edited, Translated and with an Introduction, by SAM DOLGOFF σελίδα xxii , εκδόσεις Vintage Books 1971</ref>. Ο Μπακούνιν τελικά, διέκοψε κάθε δημόσια σχέση με τον Νετσάγιεφ.
Το 1870 ο Μπακούνιν πρωτοστάτησε σε μια αποτυχημένη εξέγερση στη [[Λυών]], πάνω σε αρχές που εφαρμόστηκαν στην πράξη αργότερα από την [[Παρισινή Κομμούνα]]{{πηγή}}. Κάνοντας έκκληση για γενική εξέγερση σε απάντηση της κατάρρευσης της γαλλικής κυβέρνησης κατά τη διάρκεια του Γαλλο-Πρωσικού πολέμου, και επιδιώκοντας να μετασχηματίσει την αντιπαράθεση των δυνάμεων κυριαρχίας σε κοινωνική επανάσταση, συνέταξε τη [[Διακήρυξη της Αναρχικής Επανάστασης]] που τοιχοκολλήθηκε στη Λυών στις 26 Σεπτεμβρίου 1870. Χαρακτηριστικά αναφέρεται: "''καταργούνται η κυβερνητική εξουσία του κράτους και η διοικητική μηχανή, επειδή κατέληξαν να είναι άχρηστες''" (άρθρο 1) και "''αναστέλλεται η λειτουργία των ποινικών και πολιτικών δικαστηρίων και τις αρμοδιότητές τους επωμίζεται η Λαϊκή Δικαιοσύνη''" (άρθρο 2).
| |||