Μηχανή εσωτερικής καύσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''Μηχανή εσωτερικής καύσης''' ή '''κινητήρας εσωτερικής καύσης''' ονομάζεται η [[κινητήρια μηχανή|κινητήρια]] [[θεηταθερμική μηχανή]] στην οποία η καύση του καυσίμου γίνεται στο εσωτερικό σώμα της ίδιας της μηχανής, εξ ου και η ονομασία της, σε αντίθεση με την [[ατμομηχανή]], (όπου η καύση γίνεται εκτός, στο λέβητα). Οι μηχανές αυτές έχει καθιερωθεί ευρύτερα ν΄ αναφέρονται με το κεφαλαιογράμματο αρκτικόλεξο '''ΜΕΚ'''. Ως ΜΕΚ θεωρούνται γενικά οι αεριομηχανές, οι βενζινομηχανές, οι πετρελαιομηχανές και οι αεριοστρόβιλοι. Γενικά στις ΜΕΚ, "εργαζόμενο μέσο", ή "εργαζόμενη ουσία" είναι ο [[ατμοσφαιρικός αέρας]], (ενώ στις ατμομηχανές είναι ο [[ατμός]]).

Σύμφωνα με ένα γενικό ορισμό, ο κινητήρας εσωτερικής καύσης είναι μια [[θερμική μηχανή]], στην οποία καίγεται ένα [[καύσιμο]] παρουσία αέρα μέσα σε ένα θάλαμο (θάλαμος καύσης) και από την [[εξώθερμη αντίδραση]] του καυσίμου με τον [[οξειδωτής|οξειδωτή]] (θερμική καύση ελεύθερης φλόγας σε αέρια κατάσταση), που είναι το οξυγόνο του αέρα, δημιουργώντας θερμά αέρια. Στον κινητήρα εσωτερικής καύσης η εκτόνωση της πίεσης των αερίων που παράγονται ασκεί δύναμη στο κινητό μέρος του κινητήρα, όπως στα έμβολα ή στα πτερύγια.