Νόαμ Τσόμσκι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ μ.επιμέλεια
Xaris333Bot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ →‎Συντακτικές Δομές (1957) και Βασική Θεωρία (1965): clean up, αντικατέστησε: |trans_title= → |trans-title= με τη χρήση AWB
Γραμμή 11:
== Συνεισφορά στη γλωσσολογία ==
=== Συντακτικές Δομές (1957) και Βασική Θεωρία (1965) ===
Ο Τσόμσκι δημοσιεύει το [[1957]] τις ''Συντακτικές Δομές'' (''Syntactic Structures'')<ref>{{cite journal|url=http://bib.irb.hr/datoteka/446914.Transformacijsko-generativni_pristup.PDF|title=Transformacijsko-generativni pristup jeziku u ''Sintaktičkim strukturama'' i ''Aspektima teorije sintakse'' Noama Chomskog|author=Kordić, Snježana|first=|authorlink=Snježana Kordić|date=|journal=SOL: lingvistički časopis|accessdate=9 Σεπτεμβρίου 2012|issue=12–13|doi=|year=1991|volume=6|pages=103–112|language=Serbo-Croatian|trans_titletrans-title=Transformational-generative approach to language in ''Syntactic structures'' and ''Aspects of the theory of syntax'' of Noam Chomsky|issn=0352-8715|archiveurl=http://www.webcitation.org/6ANNlKB4s|archivedate=2 Σεπτεμβρίου 2012}}</ref>, βιβλίο που αποτελεί σύνοψη της διδακτορικής του διατριβής (1955), η οποία είχε τίτλο ''Η Λογική Δομή της Γλωσσολογικής Θεωρίας'' (και η οποία δημοσιεύτηκε τελικά το 1975). Στις ''Συντακτικές Δομές'' ο Τσόμσκι εισάγει την έννοια της «μετασχηματιστικής γραμματικής». Ορίζει ως στόχο της γραμματικής την πρόβλεψη όλων των γραμματικών (δηλαδή ορθά σχηματισμένων) προτάσεων μιας [[γλώσσα|γλώσσας]] και μόνον αυτών. Θεωρεί έτσι καταρχήν ότι η παραγωγή προτάσεων δεν περιγράφεται ικανοποιητικά στο πλαίσιο γραμμικών αναπαραστάσεων (όπως το πρότυπο πεπερασμένων καταστάσεων/πρότυπο του Markov), με το επιχείρημα ότι στις φυσικές γλώσσες είναι δυνατή η απεριόριστη παρεμβολή άλλων δομών μεταξύ δύο αλληλεξαρτώμενων συστατικών, ενώ ένα γραμμικό πρότυπο εξηγεί την αλληλεξάρτηση μόνο συνεχόμενων συστατικών. Έτσι, επιχειρηματολογεί υπέρ της άποψης ότι η πρόταση έχει ιεραρχική δομή, η οποία μπορεί να αναπαρασταθεί στο πλαίσιο των γραμματικών φραστικής δομής. Οι κανόνες φραστικής δομής προσφέρουν το πλεονέκτημα της «αναδρομής» (''recursion''), δηλ. της ιδιότητας των κανόνων να μπορούν να εφαρμόζονται απεριόριστα (στο πλαίσιο κυρίως της ''Βασικής Θεωρίας'' του [[1965]]). Χαρακτηριστικό παράδειγμα αναδρομής του όρου ''πρόταση'' μπορεί να θεωρηθεί το εξής: ''[Η Μαρία ισχυρίστηκε [ότι άκουσε [τον Γιάννη να λέει [ότι η Κατερίνα δεν θέλει [να πάει εκδρομή μαζί μας]]]]]''. Η παραπάνω πρόταση παράγεται χονδρικά από τους ακόλουθους κανόνες:
 
# Π-> ΟΦ + ΡΦ