Δημήτριος Γούναρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →‎Η πρωθυπουργία της περιόδου 1921-1922: Στη δεύτερη γραμμή της πρώτης παραγράφου διόρθωσα το "υπουργείο οξδικαιοσύνης" σε "υπουργείο δικαιοσύνης"
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 130:
Το πρωί της [[15 Νοεμβρίου|15ης Νοεμβρίου]], στις 5 π.μ. ο ταγματάρχης Κατσαγιαννάκης ξύπνησε τον Γούναρη για να τον μεταφέρει στις φυλακές Αβέρωφ, παρ' όλο που οι γιατροί του είχαν απαγορεύσει οποιαδήποτε μετακίνηση, προκειμένου να λάβει γνώση της απόφασης του δικαστηρίου. Μάλιστα επειδή αργούσε να ντυθεί λόγω της καταστάσεως του, ο Κατσαγιαννάκης τον απείλησε ότι θα τον μεταφέρει γυμνό έτσι και αργούσε λίγο ακόμη.<ref name=auto4 /> Στις 9 π.μ η απόφαση του δικαστηρίου ανακοινώθηκε στους κατηγορούμενους και ήταν καταδικαστική για τους έξι από τους συνολικά οκτώ κατηγορούμενους. Ο Γούναρης μαζί με τους [[Γεώργιος Μπαλτατζής|Γεώργιο Μπαλτατζή]], [[Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης|Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη]], [[Νικόλαος Θεοτόκης|Νικόλαο Θεοτόκη]], [[Νικόλαος Στράτος|Νικόλαο Στράτο]] και [[Γεώργιος Χατζανέστης|Γεώργιο Χατζανέστη]] καταδικάζονταν στην ποινή του θανάτου.
 
Στις 11:27 π.μ. εκτελέστηκε στο [[Γουδή]], παρουσία λιγοστών συγγενών, μεταξύ των οποίων και ο πρώτος ξάδερφος του και μετέπειτα δήμαρχος Πατρέων, [[Ιωάννης Βλάχος]]. Δεν δέχθηκε να του δέσουν τα μάτια. Η εκτέλεση τους έγινε κυρίως για να ικανοποιηθεί το κοινό αίσθημα και όχι γιατί πραγματικά είχαν διαπράξει προδοσία προς την χώρα τους. Την άποψη αυτή επαληθεύουν τα λόγια του [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθερίου Βενιζέλου]] χρόνια αργότερα: ''«Δύναμαι να βεβαιώσω υμάς κατά τον πλέον κατηγορηματικόν τρόπον ότι ουδείς εκ των πολιτικών αρχηγών της ΔημοκρατκήςΔημοκρατικής Παρατάξεως θεωρεί ότι οι ηγέται της πολιτικής, ήτις εφορμόσθη μετά το 1920, δύναται να κατηγορηθούν δια πράξιν προδοσίας της πατρίδος ή ότι εν γνώσει ωδήγησαν τον τόπον εις την μικρασιατικήν καταστροφή. Δύνεμαι μάλιστα να σας διαβεβαιώσω, ότι το επ΄ εμοί ακραδάντως ότι θα ήσαν ευτυχείς, εαν η πολιτική των ωδήγει την Ελλάδα εις εθνικό θρίαμβον»''.<ref>Ιστορικά Θέματα τευχ. 68, σελ. 24</ref> Τάφηκε στο [[Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών|Α΄ νεκροταφείο Αθηνών]] την ίδια μέρα, παρουσία λιγοστών συγγενών και φίλων, με έναν ιερέα και χωρίς την παρουσία ψαλτών. Στον τόπο της εκτέλεσης οικοδομήθηκε ένας μικρός ναός έπειτα από έρανο, ο οποίος ονομάστηκε «ναός της Αναστασεως».<ref>Ιστορίκα Θέματα τευχ. 68, σελ. 23</ref> Η κηδεία γενικά ήταν πρόχειρη και βιαστική γιατί η επαναστατική επιτροπή είχε διατάξει να ολοκληρωθούν όλες οι ταφές πριν τις 3 μ.μ. Πριν εκτελεστεί έγραψε την λιτή διαθήκη<ref>Νίκος Νικολόπουλος, ό.π., σελ.117</ref> του, στην οποία ανέφερε:
 
<blockquote>