Λατινική Αυτοκρατορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ "τίποτα" / "τίποτε" Ετικέτα: Αναίρεση |
||
Γραμμή 3:
Η '''Λατινική Αυτοκρατορία''' ή '''Λατινική Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης''' ή '''Ρωμανία''' ήταν το κράτος που δημιουργήθηκε από τους [[Σταυροφορίες|σταυροφόρους]] της [[Δ' Σταυροφορία|Τέταρτης Σταυροφορίας]] μετά την πτώση της [[Κωνσταντινούπολη]]ς το [[1204]] και διατηρήθηκε μέχρι το [[1261]], οπότε η Κωνσταντινούπολη ανακαταλήφθηκε από την [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας]].
Προοριζόταν να γίνει η νόμιμη συνέχεια της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]] από τους Δυτικούς. Μοίρασαν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία μεταξύ τους και θα ακολουθούσαν το Βυζαντινό τυπικό των αυτοκρατόρων ώστε να δείξουν στους ντόπιους ότι
Οι ελπίδες που δημιουργήθηκαν, όμως, αποδείχθηκαν φρούδες πολύ σύντομα. Τα εδάφη της αυτοκρατορίας για να μοιρασθούν έπρεπε να κατακτηθούν πρώτα. Η αντίδραση των ντόπιων ήταν περιορισμένη αλλά όχι ανύπαρκτη. Η σύγκρουση με τη [[Βουλγαρία]] και τα κράτη που ίδρυσαν οι ίδιοι οι Βυζαντινοί ([[Δεσποτάτο της Ηπείρου]], [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας]]), η έλλειψη πόρων και ενισχύσεων, η περιστασιακή και πολλές φορές ανύπαρκτη υποστήριξη από τη Δύση ήταν οι αιτίες που οδήγησαν στην κατάλυση της Λατινικής Αυτοκρατορίας το [[1261]] με την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης από την [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας]].
| |||