Ελευθεροτεκτονισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Gruber Hermann Remy Lafort, ''The Catholic encyclopedia: μία διεθνής εργασία αναφορικά με το σύνταγμα, δόγμα, πειθαρχία και ιστορία της Καθολικής Εκκλησίας'', τόμος IX Τεκτονισμός (Ελευθεροτεκτονισμός) http://www.newadvent.org/cathen/09771a.htm, 2007-05-08, 1910-10-01, Robert Appleton Company, New York.</ref><ref>[https://archive.is/20121205180303/www.la-mason.com/stb53.htm Masonic Service Association - Short Talk Bulletin] όπως επαναδιατυπώθηκε στον ιστοχώρο της Μεγάλης Στοάς της Λουιζιάνα (Η.Π.Α.).</ref> Άλλοι όροι που χρησιμοποιούνται για την περιγραφή της αδελφότητας, αλλά είναι ευρύτερη η έννοια τους, είναι ''Μασονία'' και ''Τεκτονισμός''. Σύμφωνα με τη μυθολογία των Ελευθεροτεκτόνων, οι ρίζες της αδελφότητας τους ανάγονται στην εποχή της ανέγερσης του [[Ναός του Σολομώντα|Ναού]] του [[Σολομών]]τος. Ο ελευθεροτεκτονισμός στη σύγχρονη εποχή υφίσταται ως παγκόσμια αδελφότητα με περίπου 5 εκατομμύρια μέλη ανά την υφήλιο.<ref>Christopher Hodapp,”Freemasonry for Dummies”, Whiley Publishing, Inc. p.52</ref><ref>UGLE http://web.archive.org/web/20040223162616/http://www.ugle.org.uk/masonry/what-is-freemasonry.htm</ref> Μέλη της αδελφότητας μπορούν να γίνουν άνδρες ενήλικοι, με ορθή κρίση, έντιμοι και ελεύθεροι, υπό την προϋπόθεση ότι πιστεύουν σε ένα Υπέρτατο Ον και την αθανασία της [[ψυχή]]ς.<ref>"Freemasonry", Encyclopædia Britannica 2004 Reference Suit DVD.</ref> Ο ελευθεροτεκτονισμός στις διάφορες μορφές του διατηρεί σταθερές τις θεμελιώδεις αξίες του και την πίστη στο Υπέρτατο ΌνΟν.<ref name="FMreligion">

Η πιθανότερη και πλέον ρεαλιστική θεωρία είναι ότι ο ελευθεροτεκτονισμός ως αδελφότητα αντιπροσωπεύει την εξέλιξη των επαγγελματικών στοών (''Operative Lodges'') των αρχι-«τεκτόνων» του μεσαίωνα. Σύμφωνα με ημερολόγια μεσαιωνικών κτισμάτων Σκώτων λιθοξόων (''stonemasons''), ήδη από τα τέλη του 14ου αιώνα οι αρχιμάστοροι χτίστες αυτοί μαζεύονταν σε καλύβες, που ως χώροι συγκέντρωσης αποτελούσαν στοές, για να τραφούν και να αναπαυτούν. Τον 15ο αιώνα τα αρχεία των ως άνω λιθοξόων αναφέρονται σε φατρίες κτιστών (''masons''). Στα τέλη του 15ου αιώνα η έννοια της ''στοάς'' υπερέβη τον χώρο συγκέντρωσης και άρχισε να ορίζει την ομάδα λιθοξόων που μαζευόταν σε αυτόν τον χώρο για να ρυθμίζει τα της τέχνης της. Εν καιρώ, οι στοές άρχισαν να αναπτύσσουν πρώιμες τελετές μύησης μαθητών και εισήγαγαν τη μυστική λέξη αναγνώρισης ως μέσο απόδειξης της ιδιότητας του μέλους στοάς και ως διαπιστευτήριο της επαρκούς εκπαίδευσης στην τέχνη του λιθοξόου.

Η πρώτη τεκτονική [[μεγάλη στοά]] στην ιστορία, η μεγάλη στοά της Αγγλίας, ιδρύθηκε προς τιμή του [[Γεώργιος Α΄ της Μεγάλης Βρετανίας|Γεωργίου του A']] (1660-1727), πρώτου προτεστάντη βασιλέα της [[Μεγάλη Βρετανία|Μεγάλης Βρετανίας]], που ανέβηκε στον θρόνο την [[1 Αυγούστου|1η Αυγούστου]] [[1714]]. Επίσημα η ''Μεγάλη Στοά της Αγγλίας'' ιδρύθηκε ως η «Μεγάλη Στοά του Λονδίνου και του Ουέστμινστερ» την ημέρα του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, [[24 Ιουνίου]] [[1717]]. Την ημέρα αυτή συγκεντρώθηκαν τέσσερειςτέσσερις ''στοές της τέχνης'' στο ''Apple Tree Tavern'' του Λονδίνου και σχημάτισαν μία κανονική Μεγάλη Στοά. Η νέα μεγάλη στοά ως βάση είχε την «αλληλεγγύη» και την «αγάπη» μεταξύ των ελευθεροτεκτόνων μελών της και ως πεποίθηση την ελευθερία σκέψης πέρα από πολιτικές και θρησκευτικές διχόνοιες. Ο χαρακτήρας της Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας έπαψε να είναι αυστηρά επαγγελματικός και τα εργαλεία, που παλαιότερα χρησίμευαν για τις οικοδομικές εργασίες, πήραν τον ρόλο των συμβόλων για την εξαγωγή ηθικών συμπερασμάτων. Οι τέσσερειςτέσσερις προϋπάρχουσες στοές συνέρχονταν ως εξής: Η πρώτη, σήμερα ονόματι ''«Antiquity No 2»'', στο ''Goose and Gridiron Ale-house'' στην πλατεία της εκκλησίας του Αγ. Παύλου, η δεύτερη στο ''Crown Ale-house'', η τρίτη, σήμερα ονόματι ''«Lodge of Fortitude and Old Cumberland No 12»'', στο ''Apple Tree Tavern'' στο Κόβεντ Γκάρντεν και η τέταρτη, σήμερα ονόματι ''«Westminster Royal Somerset House and Inverness Lodge No 4»'', στο καπηλειό ''Rummer and Grapes''. Η τελευταία ήταν στοά θεωρητικών τεκτόνων, ενώ οι τρεις πρώτες ήταν κατά κύριο λόγω επαγγελματικές στοές τεκτόνων.

Το 1723 ο ''James Anderson'' έγραψε και εξέδωσε το ''Συντάγματα των Ελευθεροτεκτόνων για τη Χρήση των Στοών του Λονδίνου και του Γουεστμίνστερ''. Στο έργο αυτό παρατέθηκαν οι κανόνες διακυβέρνησης της αδελφότητας και εξιστορήθηκε η "Ιστορία του Ελευθεροτεκτονισμού", σύμφωνα με την οποία η αδελφότητα καταγόταν από τις μεσαιωνικές φατρίες κτιστών, που προέρχονταν από αρχαίους Ρωμαίους και Έλληνες αρχιτέκτονες και μαθηματικούς. Οι τελευταίες είχαν με τη σειρά τους τις αρχαίες ρίζες τους στη βιβλική περιγραφή της ανέγερσης του ναού του Σολομώντα. Το έργο αυτό ανατυπώθηκε το 1734 στνστην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ από τον [[Βενιαμίν Φραγκλίνος|Βενιαμίν Φραγκλίνο]], ο οποίος εκείνο το έτος είχε εκλεγεί ''Μέγας Διδάσκαλος των Ελευθεροτεκτόνων της Πενσυλβανίας των ΗΠΑ''.

Στις [[17 Ιουλίου]] [[1751]] εκπρόσωποι πέντε στοών, στο καπηλειό του ''Turk’s Head'' στο Σόχο του Λονδίνου, ιδρύουν την «Αρχαία Μεγάλη Στοά της Αγγλίας», ή αλλιώς ονομαζόμενη «Μεγάλη Στοά των Ελευθέρων και Αποδεκτών Τεκτόνων της Αγγλίας». Ο νέος σχηματισμός αποτελούνταν κυρίως από Σκωτσέζους Ελεύθερους Τέκτονες, που ήταν δυσαρεστημένοι από τον τρόπο με τον οποίο οι ελευθεροτέκτονες της ''Premier Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας'' είχαν αλλάξει τον ελευθεροτεκτονισμό. Για αυτό τους αποκαλούσαν μοντέρνους και τους κατηγορούσαν πως δεν ακολουθούσαν τα παλαιά έθιμα του ελευθεροτεκτονισμού. Στην ίδρυση της Αρχαίας Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας θα έπρεπε, όμως, να αναγνωρίσουμε και πολιτικά αίτια, εφόσον θεωρηθεί ως προέκταση της μη αποδοχής από μεγάλη μερίδα Σκωτσέζων της ''Πράξης Διευθέτησης'' του 1701 (η τελευταία απαγόρευε σε ρωμαιοκαθολικούς να ανέβουν στον θρόνο και καθιέρωνε τον οίκο του Ανοβέρου), των εκτεταμένων αντιδράσεων στα διάφορα μέτρα που θεσμοθετούσε από το 1704 το Αγγλικό Κοινοβούλιο, για να καταποντίσει την οικονομία της Σκωτίας και τέλος της διαφωνίας τους με την Πράξη της Ένωσης της Αγγλίας με τη Σκωτία, υπό την πολιτική οντότητα της Μεγάλης Βρετανίας το 1707. Οι δύο αντίπαλες μεγάλες στοές για 63 χρόνια συνυπήρχαν, δίχως να αναγνωρίζουν η μία την άλλη ως κανονική και δίχως να αναγνωρίζουν η μία τα μέλη της άλλης ως κανονικούς ελεύθερους τέκτονες.

Στη δεκαετία του 1750 παρατηρείται ένα χάος του σκωτικού δόγματος, που είχε εν τω μεταξύ συγχωνευθεί με το δόγμα της βασιλικής αψίδας (''Royal Arch'') με καθιέρωση τριών κυρίως συστημάτων: Των «Ροδοσταύρων» ([[1745]]), της «Τελειοποίησης» ([[1754]]) και της «Αυστηράς Τήρησης» ([[1762]]). Επικεφαλής του δόγματος της τελειοποίησης ανέλαβε ο [[Φρειδερίκος Β΄ της Πρωσίας|Φρειδερίκος ο Μέγας]] της Πρωσσίας.

Το 1813 ο πρίγκιπας [[Αύγουστος Φρειδερίκος]] (1773-1843), Δούκας του Σάσεξ και έκτος γιος του βασιλέα [[Γεώργιος Γ'|Γεωργίου του 3ου]], έγινε ''μέγας διδάσκαλος'' της Premier Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας και ο αδερφός του ο πρίγκιπας [[Εδουάρδος Αύγουστος]] (1767-1820), Δούκας του Κεντ και τέταρτος γιος του Βασιλέα Γεωργίου του 3ου, έγινε μέγας διδάσκαλος της ''αρχαίας μεγάλης στοάς της Αγγλίας''. Την εποχή αυτή πραγματοποιήθηκαν τα πιο σοβαρά βήματα για την επανένωση. Σε διάστημα περίπου έξι εβδομάδων είχαν συνταχθεί και ψηφιστεί τα 21 "Άρθρα της Ένωσης" των δύο μεγάλων στοών, και στις [[27 Δεκεμβρίου]] [[1813]], την ημέρα του [[Ιωάννης ο Ευαγγελιστής|Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή]], η ''Premier Μεγάλη Στοά της Αγγλίας'' και η Αρχαία Μεγάλη Στοά της Αγγλίας σχημάτισαν την Ενωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας (''UGLE'').<ref>Ενωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας http://www.grandlodge-england.org</ref>

| oclc = 33334015 }}</ref> Στις [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|ΗΠΑ]] είναι γνωστό ότι 14 πρόεδροι ήταν τέκτονες.<ref>[http://supremecouncil.org/index.tpl?&ng_view=21 Little Known Facts]. Ενημερώθηκε στις 21 Απριλίου 2009</ref>

Η ''[[Μεγάλη Στοά|Μεγάλη Ανατολή]]'' της [[Γαλλία]]ς (GOdF)<ref>[http://www.godf.org/foreign/uk/index_uk.html Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας]{{dead link|date=June 2015}}</ref> ιδρύθηκε το 1728. Το 1877 η Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας αφαίρεσε την προϋπόθεση τα μέλη της να πιστεύουν στο [[υπέρτατο ον]], οπότε και οι περισσότερες Αγγλόφωνες Μεγάλες Στοές σταμάτησαν να την αναγνωρίζουν ως "κανονική" και διέκοψαν τις επίσημες σχέσεις τους μάζίμαζί της. Η εθνική μεγάλη στοά της Γαλλίας (''GLNF'')<ref>[http://www.glnf.asso.fr/ Εθνική Μεγάλη Στοά της Γαλλίας]</ref> είναι μέχρι σήμερα η μόνη τεκτονική δύναμη στη Γαλλία που αναγνωρίζεται από την ''ενωμένη μεγάλη στοά της Αγγλίας'' (''UGLE'').

* την ενωμένη μεγάλη στοά της Αγγλίας (''UGLE'') με όσες μεγάλες στοές έχουν καθεστώς αμοιβαίας αναγνώρισης με αυτήν, και

* τη Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας (''GOdF'') με πολλές «Μεγάλες Ανατολές» να συντάσσονται με την πολιτική της.

το 1945 ο [[Μάρκο Εγκίντιο Αλλέγκρι]] (''Marco Egidio Allegri''), ως ''ύπατη αρχή'' του τύπου Μισραΐμ και του τύπου Μέμφις, ένωσε αυτούς τους δύο τύπους και δημιούργησε τον «αρχαίο και αρχέγονο ανατολικό τύπο Μισραΐμ και Μέμφις», ο οποίος λειτουργεί με αμιγείς ανδρικές και αμιγείς γυναικείες στοές με διαφορετικά ανά φύλο, Τυπικά. [''www.misraimmemphis.org'']

Μετά τον ερχομό του [[Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας|Γεωργίου του Α΄]] ([[1863]]) και την αμαχητί κατ' απαίτησή του ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα, φέρονται ήδη το [[1867]] επτά τεκτονικές στοές να εργάζονται (ανεπίσημα) στην [[Αθήνα]], τον [[Πειραιάς|Πειραιά]], τη [[Χαλκίδα]], την [[Πάτρα]], τη [[Σύρος|Σύρο]], τη [[Λαμία]] και το [[Άργος]], εκτός εκείνων της Επτανήσου. Στις [[16 Φεβρουαρίου]] του ιδίου έτους οι ελληνικές στοές ζήτησαν την ανεξαρτησία τους από την Μεγάλη Ανατολή της Ιταλίας. Αυτή τους δόθηκε δύο μήνες μετά, στις [[10 Απριλίου]] [[1867]] και η νέα "μεγάλη ανατολή της Ελλάδος" άρχισε να οργανώνεται, κατ’ αρχήν τον Ιούλιο του 1872, εκλέγοντας τον Δημήτριο Ροδοκανάκη (1840-1902) ως μέγα διδάσκαλο και αμέσως μετά σχηματίζοντας το «ύπατο μέγα συμβούλιο» του 33ου για την Ελλάδα. Βέβαια όλα αυτά μέχρι τότε χωρίς καμία επίσημη αναγνώριση από το ελληνικό κράτος.

Το 1928 η Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδος κατάφερε να αναγνωριστεί ως [[ίδρυμα]], ενώ το Ύπατο Μέγα Συμβούλιο σχημάτισε ''κοινωνία του [[Αστικό Δίκαιο|αστικού κώδικα]]''. Το [[1936]], με την αναθεώρηση του τεκτονικού συντάγματος της, η ''Μεγάλη Ανατολή'' μετονομάστηκε σε [[Μεγάλη Στοά της Ελλάδας|Μεγάλη Στοά της Ελλάδος]].<ref>[http://www.grandlodge.gr/ Μεγάλη Στοά της Ελλάδας]</ref> Το 1976 ορισμένοι Έλληνες ελευθεροτέκτονες αποφάσισαν να εισαγάγουν τον [[Τύπος της Υόρκης|τύπο της Υόρκης]] (York Rite), ενώ έως τότε υπήρχε μόνον ο [[Σκωτικός Τύπος]] (''Scottish Rite'').<ref>[http://www.aasr.gr/ Μεγάλη Στοά της Ελλάδος του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου]</ref> Όταν η Μεγάλη Στοά της Ελλάδος ανακάλυψε πως το νέο σώμα δε θα δεχόταν τις δικές της παρεμβάσεις στη διοίκησή του, απείλησε με διαγραφή τα μέλη του. Αυτή η συμπεριφορά τελικά οδήγησε τον Μάιο του [[1986]] στην ίδρυση της [[Εθνική Μεγάλη Στοά της Ελλάδος|Εθνικής Μεγάλης στοάς της Ελλάδος]].<ref>[http://www.nglgreece.org/ Εθνική Μεγάλη Στοά της Ελλάδας]</ref><ref>[http://www.nglgreece.org/Default.aspx?id=101 Ιστορία του Ελευθεροτεκτονισμού στην Ελλάδα]</ref><ref>[http://www.aasr.gr/grandLodge/gr/aasr_history.html Ιστορία του Ελευθεροτεκτονισμού στην Ελλάδα]{{dead link|date=June 2015}}</ref>

Το 1989, ξεκίνησε τη λειτουργία του και στην Ελλάδα ο «Αρχαίος και Αρχέγονος Ανατολικός Τύπος [[Μισραΐμ Μέμφις|Μισραΐμ και Μέμφις]]». Σε αυτόν τον Τύπο/Τάγμα, ενυπάρχουν στους υψηλούς βαθμούς του και τα ''[[Arcana Arcanorum]]''. Λειτουργεί με Ανδρικές και Γυναικείες Στοές με διαφορετικά Τυπικά, μύθους και σύμβολα, σεβόμενο την γυναικεία διαφορετικότητα και ενδελέχεια.

Τα άρθρα της «Ένωσης» της ''«Premier Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας»'' με την «Αρχαία Μεγάλη Στοά της Αγγλίας» (σε «Ενωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας» το 1813) περιόρισαν την αναγνώριση σε συγκεκριμένα σώματα, όπως αυτά που εντάσσονται στο ''Σκωτικό Τυπικό'' και στο ''Τυπικό της Υόρκης''. Κάποια «παράλληλα σώματα», όπως για παράδειγμα αυτό των [[Ναΐτες Ιππότες (Ελευθεροτεκτονισμός)|Ναϊτών Ιπποτών]], έχουν επιπλέον απαιτήσεις λόγω της φύσης τους.

Πέραν αυτών υπάρχει και μία σειρά υψηλών βαθμών, τα ονομαζόμενα ''Arcana Arcanorum'', τα οποία λειτουργούν στα πλαίσια συγκεκριμένων τύπων (π.χ. [[Μισραΐμ Μέμφις|Μισραΐμ-Μέμφις]]), και αποδίδονται σε υψηλόβαθμούς τέκτονες.

Η σκέψη για τα οριοθέσια εμφανίζεται σε ελευθεροτεκτονικούς κανονισμούς από το [[1723]], και μάλλον προέρχονται από τους κανονισμούς των μεσαιωνικών συντεχνιών λιθοξόων. Το [[1858]], ο ''Albert G. Mackey'' επιχείρησε να θεσπίσει 25 οριοθέσια.<ref>{{cite journal

Οι παραπάνω απαιτήσεις, γενικότερα, οριοθετούν την ελευθεροτεκτονική «κανονικότητα» ή μη του Τεκτονισμού. Μια αποδεκτή απόκλιση από αυτές είναι να επιτρέπεται σε έναν «Λυκιδέα» (τον υιό ενός Ελευθεροτέκτονα),<ref>{{cite web | url=http://www.freemasons-freemasonry.com/falclewis.html | title = Freemasonry: The Lewis | publisher = Pietre-Stones Review of Freemasonry | first = Dan | last = Falconer | date = 2003-04-16 | accessdate = 2007-04-22 }}</ref> να μυείται προ του ελάχιστου ορίου ηλικίας, ποτέ όμως πριν τα 18 του έτη. Στα πλαίσια του αμιγούς γυναικείου και του μικτού τεκτονισμού και ειδικά στα σώματα με «κανονική» καταγωγή είτε απευθείας από τη Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας είτε έμμεσα από το Διεθνές Τεκτονικό Τάγμα ''Le Droit Humain'' που με τη σειρά του κατάγεται επίσης από τη Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας, επιτρέπεται η εισδοχή γυναικών και η μύησή τους σε όλους τους τεκτονικούς βαθμούς.

Αλλωστε εάν ήταν Θρησκεία, τότε θα υποχρέωνε τα μέλη του να απαρνηθούν την θρησκεία που είχαν πριν γίνουν μέλη, και να αποδεχθούν την θρησκεία του Τεκτονισμού. Αντίθετα κάθε υποψήφιος οφείλει να πιστεύει στον Θεό (της θρησκείας που εκείνος επιθυμεί).

Ο Τζέιμς Άντερσον (''James Anderson'') (1679-1739) στα ''Συντάγματα των Ελευθέρων Τεκτόνων'' του [[1723]] εισάγει την ιδέα της φυσικής θρησκείας, δηλαδή της πίστης στον μοναδικό Θεό που ο καθένας λατρεύει. Ο Ελευθεροτεκτονισμός αξιώνει οι υποψήφιοι του να πιστεύουν σε ένα «Υπέρτατο Ον», όποιο και αν είναι αυτό για τον καθένα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα άνδρες από μία ευρεία κλίμακα πίστεων να μπορούν να γίνουν Ελευθεροτέκτονες.

Το θρησκευτικό δόγμα με την μεγαλύτερη ιστορία εναντίωσης στον ελευθεροτεκτονισμό είναι ο καθολικισμός. Οι ενστάσεις που προβάλλει η καθολική εκκλησία βασίζονται στον ισχυρισμό πως ο ελευθεροτεκτονισμός διδάσκει μια νατουραλιστική θεϊστική πίστη, που δεν συνάδει με το δόγμα της εκκλησίας.<ref>{{cite web | url = http://www.catholicculture.org/library/view.cfm?recnum=5285 | title = Letter of April 19, 1985 to U.S. Bishops Concerning Masonry | last = Cardinal Law | first = Bernard | author = Bernard Francis Law | accessdate = 2007-07-09 | date = 1985-04-19 | work = CatholicCulture.org }}</ref> Σειρά Παπικών επισήμων αναγγελιών εκδόθηκαν εναντίον του Ελευθεροτεκτονισμού. Η πρώτη από αυτές ήταν η ''«In Eminenti»'' του Πάπα Κλεμεντίου του 7ου που εκδόθηκε στις 28 Απριλίου του 1738, ενώ η πιο πρόσφατη ήταν η ''«Ab Apostolici»'' του Πάπα Λεοντίου του 8ου που εκδόθηκε στις 15 Οκτωβρίου του 1890. Ο Κώδικας Εκκλησιαστικού Δικαίου του 1917 δήλωνε ρητά πως η συμμετοχή στον Ελευθεροτεκτονισμό αυτομάτως συνεπάγεται τον αφορισμό.<ref name="canon2335">Canon 2335, 1917 Code of Canon Law from {{cite web | url = http://freemasonry.bcy.ca/anti-masonry/canon.html | title = Canon Law regarding Freemasonry, 1917-1983 | publisher = Grand Lodge of British Columbia and Yukon }}</ref> Ο ''Κώδικας εκκλησιαστικού δικαίου'' του 1917 επίσης απαγόρευε βιβλία φιλικά στον ελευθεροτεκτονισμό.

Οι τέκτονες ισχυρίζονται πως ο τεκτονισμός δεν έχει συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση. Για παράδειγμα, ο τέκτονας Σπύρος Νάγος, υπήρξε γνωστός σοσιαλιστής και συνδικαλιστής της εποχής του. Από την άλλη ο Ι.[[Ιωάννης Μεταξάς]] υπήρξε τέκτων, και ήταν εντελώς αντίθετης πολιτικής κατεύθυνσης.

Το 1799, ο ελευθεροτεκτονισμός στην Αγγλία σχεδόν σταμάτησε, λόγω κοινοβουλευτικής αναγγελίας. Ως επακόλουθο της [[Γαλλική Επανάσταση|Γαλλικής Επανάστασης]], η «Νομοθετική Πράξη περί Παρανόμων Εταιρειών» του 1799 απαγόρευε κάθε συγκέντρωση ομάδων που απαιτούσαν τα μέλη τους να αναλάβουν με όρκο κάποια υποχρέωση.<ref name="UGLE history" >{{cite web | url = http://www.grandlodge-england.org/ugle/the-history-of-grand-lodge-1.htm | title = The United Grand Lodge of England - Two Grand Lodges | publisher = United Grand Lodge of England | year = 2002 | accessdate = 2006-03-08 |archiveurl=http://web.archive.org/web/20030625013800/http://www.grandlodge-england.org/ugle/the-history-of-grand-lodge-1.htm|archivedate=2003-06-25}}</ref> Οι μεγάλοι διδάσκαλοι αμφοτέρων των «μοντέρνων» και των «αρχαίων» ελευθεροτεκτόνων, εξήγησαν στον Πρωθυπουργό Γουίλιαμ Πιτ (''William Pitt'') που δεν ήταν ελευθεροτέκτων, πως η αδελφότητα υποστήριζε τον νόμο και την νομίμως εκλεγμένη εξουσία και ότι συμμετείχε ενεργά σε φιλανθρωπικές εργασίες. Ως αποτέλεσμα ο ελευθεροτεκτονισμός εξαιρέθηκε από τους όρους αυτής της νομοθετικής πράξης.<ref name="UGLE history" /> Η «Νομοθετική Πράξη περί Παρανόμων Εταιρειών» καταργήθηκε από το Κοινοβούλιο το 1967.<ref name="UGLE history" />

Το 1826 ο ελευθεροτεκτονισμός στις Η.Π.Α.ΗΠΑ αντίκρισε πολιτική πίεση μετά την εξαφάνιση του Γουίλιαμ Μόργκαν (''William Morgan''). Η υπόθεση τροφοδότησε ένα αντιτεκτονικό κίνημα, που μεσουράνησε κατά τον σχηματισμό ενός βραχύβιου αντιτεκτονικού κόμματος, το οποίο έθεσε υποψηφίους για τις προεδρικές εκλογές του 1828 και του 1832.

Κατά την διάρκεια του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου]] οι ελευθεροτέκτονες φορούσαν το σήμα με το μικρό μπλε λουλούδι («[[μη-με-λησμόνει]]») ως μυστικό σημάδι αναγνώρισης μεταξύ τους.<ref>{{cite web | url = http://www.internetloge.de/arst/forgetd.htm | title = Das Vergißmeinnicht-Abzeichen und die Freimaurerei, Die wahre Geschichte | language = German | publisher = Internetloge.de | accessdate = 2006-07-08 }}</ref><ref>{{cite web | url = http://www.freemasons-freemasonry.com/bernheim3.html | first = Alain | last = Bernheim | title = The Blue Forget-Me-Not": Another Side Of The Story | work = Pietre-Stones Review of Freemasonry | publisher = | date = [[2004-09-10]] | accessdate = 2006-07-08 }}</ref><ref>{{cite book | title = Die Freimaurer-Logen Deutschlands und deren Grosslogen 1737-1972 | first = Karl Heinz | last = Francke | coauthors = Ernst-Günther Geppert | location = Bayreuth | publisher = Quatuor Coronati | year = 1974 | language = German | isbn = | oclc = | edition = Second rev. ed.}}Also in: {{cite book | title = Die Freimaurer-Logen Deutschlands und deren Grosslogen 1737 - 1985 : Matrikel und Stammbuch; Nachschlagewerk über 248 Jahre Geschichte der Freimaurerei in Deutschland | first = Karl Heinz | last = Francke | coauthors = Ernst-Günther Geppert | location = Bayreuth | publisher = Quatuor Coronati | year = 1988 | language = German | id = ISBN 978-3-925749-05-6 | oclc = 75446479 }}</ref> Στις μέρες μας, ελευθεροτέκτονες αναανά την υφήλιο φέρουν το σήμα «μη-με-λησμόνει» στο πέτο τους για να θυμούνται όλους αυτούς που υπέφεραν στο όνομα του ελευθεροτεκτονισμού, κυρίως κατά τη ναζιστική περίοδο.<ref>{{cite web | url = http://www.mastermason.com/monlou522/forget~me~not.html | title = About the… Forget-Me-Not | publisher = Monitor Lousbury Lodge, No. 522 | accessdate=2006-03-04 }}{{dead link|date=June 2015}}</ref>

Στον ελλαδικό χώρο, δραστηριοποιούνται επίσης η Αμιγής Γυναικεία Στοά του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, σε συνεργασία με τη Μεγάλη Στοά του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, καθώς επίσης και η Μεγάλη Τεκτονική Στοά Ανδρών και Γυναικών, με καταγωγή από την αντίστοιχη στοά της Αγγλίας. Επίσης, γυναίκες εργάζονται και στον Αρχέγονο Τύπου του [[Μισραΐμ Μέμφις|Μισραΐμ]] και του [[Μισραΐμ Μέμφις|Μέμφις]], αλλά στη συγκεκριμένη δύναμη, ακολουθούν ξεχωριστά Γυναικεία Τυπικά με Γυναικείους μύθους & σύμβολα.