Βρωμιούχο κάλιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Vichos (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Vichos (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 100:
}}
 
Το '''βρωμιούχο Κάλιοκάλιο''' ([[αγγλική γλώσσα|αγγλικά]]: ''potassium bromide'') είναι [[ανόργανη ένωση|ανόργανη]] [[χημική ένωση|ένωση]] με [[χημικός τύπος|εμπειρικό τύπο]] '''[[Κάλιο|K]][[Βρώμιο|Br]]'''. Είναι το [[άλας]] που προκύπτει από την [[εξουδετέρωση]] του [[υδροβρωμικό οξύ|υδροβρωμικού οξέος]] (HBr) από το [[υδροξείδιο του καλίου]] (KOH). Χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα ως [[αντισπασμωδικό]] και ως [[ηρεμιστικό]], από τα τέλη του [[19ος αιώνας|19<sup>ο</sup> αιώνα]]. Η χρήση του επεκτάθηκε το [[1975]] στις [[ΗΠΑ]]. Για την ίδια εφαρμογή χρησιμοποιήθηκε και το [[βρωμιούχο νάτριο]] (NaBr). Φαίνεται ότι πίσω από τις ιδιότητες αυτές βρίσκονται γενικότερα τα βρωμιούχα [[ιόν|ανιόντα]] (Br<sup>-</sup>). Το βρωμιούχο κάλιο χρησιμοποιείται (από την [[κτηνιατρική]]) ως [[επιληψία|αντιεπιληπτικό]] [[φάρμακο]] για [[σκύλος|σκύλους]] και [[γάτα|γάτες]].
 
Υπό [[κανονικές συνθήκες|κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος]], το βρωμιούχο κάλιο είναι μία λευκή, [[κρύσταλλος|κρυσταλλική]] [[στερεό|στερεή]] [[Νερό|υδατο]][[Διαλυτότητα|διαλυτή]] σκόνη. Είναι αδιάλυτο στο [[αιθανονιτρίλιο]] (MeCN). Το βρωμιούχο κάλιο, σε αραιά υδατικά του διαλύματα έχει γλυκιά [[γεύση]], που γίνεται πικρή σε υψηλότερες [[Εκφράσεις περιεκτικότητας και συγκέντρωσης διαλυμάτων|συγκεντρώσεις]] και τελικά αλμυρή, σε ακόμη υψηλότερες συγκεντρώσεις. Αυτά τα φαινόμενα οφείλονται κυρίως στις ιδιότητες του καλίου, αφού το βρωμιούχο νάτριο έχει αλμυρή γεύση σε κάθε συγκέντρωση. Σε υψηλή συγκέντρωση, το βρωμιούχο κάλιο ερεθίζει έντονα τη γαστρική [[Βλεννογόνος|βλεννογόνο]] μεμβράνη, προκαλώντας [[ναυτία]] και